COLORLAND

Part 10

Unicode

မီးလောင်ထားတာကြောင့် အတော်အတန်ပျက်စီးနေတဲ့ နန်းဆောင်ကြီး။

အရာအားလုံးပျက်စီးသွားပေမယ့် ဘုရင့်ရွှေပလ္လင်ကြီးကတော့ အကောင်းတိုင်းနီးပါးကျန်နေခဲ့ဆဲ။

တော်တော်ကြာ ထိုအရာတွေကို သူ ငေးမော့ကြည့်ပြီးနောက် လက်ထဲမှာ ကျစ်ကျစ်ပါအောင် ဆုတ်ကိုင်ထားတဲ့ လက်စွဲတော်ဓားရှည်ကို လက်က လွှတ်ချလိုက်သည်။

နောက်တော့ တဖြည်းဖြည်းချင်း ထိုပလ္လင်ကြီးဆီသို့ သူ လျှောက်သွားလိုက်ပြီး ပလ္လင်ပေါ်မှာ အသာထိုင်လိုက်သည်။

မျက်လုံးများမှိတ်ပြီး စိတ်အေးလက်အေး ကျောမှီချလိုက်သည်။ သူ့ရင်ထဲ မွန်းကြပ်နေတဲ့ခံစားချက်တွေဟာ ရင်ထဲပြည့်တင်းကာ အသက်ရှုရတောင် ခက်ခဲနေမိမတတ်။

ပလ္လင်ရဲ့ခုံဘေးတန်းမှာ လက်တင်ကာ ထောက်လိုက်ပြီး သူ့မျက်နှာကို လက်မှာ အပ်လိုက်မိတဲ့အချိန်မှာ ပူခနဲစီးကျလာတဲ့ သူ့မျက်ရည်တွေ။

"တောင်းပန်ပါတယ် .. နှစ်ပေါင်းများစွာကြာပြီးမှ နိုင်ငံကို ပြန်ယူပေးနိုင်ခဲ့လို့ တောင်းပန်ပါတယ်"

ခမည်းတော်နှင့် မယ်တော်ကို တိုင်တည်ပြီး သူ ရေရွတ်လိုက်သည်။ ဘုရင်တစ်ပါးဖြစ်လာပေမယ့် သူ ဒီတစ်ကြိမ်တော့ နောက်ဆုံးမျက်ရည်ကျပါရစေတော့။

သူ့အိမ်ကို ပြန်ရပြီ .. သူ့နိုင်ငံကို ပြန်ရပြီ။ အရာအားလုံးပြန်ရပြီ .. ခမည်းတော်နှင့် မယ်တော်ကလွဲလို့ပေါ့။

ဝမ်းနည်းလွန်းတာကြောင့် ကျလာတဲ့မျက်ရည် .. ဘေးမှာ ဘယ်သူမှ မရှိတော့ လွတ်လွတ်လပ်လပ် ဖွင့်ချမိသည်။

ထပ်ပြီး ခေါင်းထဲရောက်လာတာ မင်းသားငယ်။

"တောင်းပန်ပါတယ် .. ငါ့လိုအဖြစ်မျိုး ပေးခဲ့မိလို့ တောင်းပန်ပါတယ် .. ငါက .. ငါက မင်းအချစ်တွေနဲ့ မတန်တဲ့ကောင်ပါ Jeon Prince ရယ်"

သူမှသူဆိုပြီးဖြစ်နေတဲ့ ကလေးတစ်ယောက်ကို သူ လှည့်စားမိခဲ့သည်။ ဘာမှမဆိုင်တဲ့မင်းသားငယ်ရဲ့နှလုံးသားကို သူ ဖျားယောင်းခဲ့သည်။