DİLRÜBA

🦷 Yedi

^Hoş geldiniz sefalar getirdiniz canikomlar. ^

¦Yorum yapmayanları tespit etmeye başladım. Evinizi bulup basacağım yakında¦

> Bu bölümü minik aşklarıma karne hediyesi olarak yazdım. Bende onlardan finallerim için motivasyon yorumları bekliyorum.<

🎶: Bahadir Sağlam / Aşk Olsun

SATIR ARALARI BOŞ KALMASIN! BAK BİRİNİ ÖLDÜRÜRÜM AĞLARSINIZ! :))

-🦷-

---
26.05.2010
 

"Abi!" Dilrüba deli danalar gibi evin içinde koşturuyordu. Şuan da yürüdüğünü veya koştuğunu kimin göreceği umurunda değildi çünkü Toprak abisi onu parka götürüyordu.

Öğrendiği kadarıyla bugün onun doğum günüydü. Dilrüba acayip bir keyif patlaması yaşıyordu. Evde büyük bir hazırlık vardı. Doğum günü gece yarısı kutlanacaktı. Çünkü Dilrüba bu eve gece yarısı gelmişti.

"Kızım bir yerinde dur. Düşüp bir taraflarını morartacaksın." Dilrüba'nın önü kesildiği an en tip bakışını yolunu kesen abisine, Utku'ya attı.

"Morartırsam ben kendimi morartırım. Sen mi moraracaksın? Yoo."

Dilrüba'nın verdiği mantıklı cevap ile Utku yüzünü sıvazladı.

"Yemin ediyorum baş belasısın."

Dilrüba bu cevaba karşı ani bir hareketle uzanıp abisinin ayağına bastığında Utku'dan can yakıcı bir inilti koptu. 

Dilrüba geri çekildiğinde hızlıca geri geri koşmaya başladı. Arkadan da ona bakıyordu. "Oh olsun!" Önüne dönüp koşmasına devam etti.

"Cadı!"

Utku ayağını tuta tuta koltuğa geçtiğinde yanına pat diye oturan kardeşi Bulut ile bir an irkilse de kendini hemen düzeltti.

"Korkma korkma Dilrüba değilim ben. Isırmam."

Bulut da dertliydi. Kardeşi Beş yaşına girecekti ama hala bir abi kelimesi duyamamıştı ağzından. Herkese her şey var ama Bulut'a abi hariç geriye kalan her şey vardı.

"Öğle deme be oğlum. Daha küçük o ama işte ailenin tek kızı. Deniz ve Toprak şımartıyor. Çıkıyor tepemize. E bizde kızamadığımız için daha doğrusu kıyamıyoruz hanım efendiye o da buldu oyuncaklarını oynuyor bizimle."

Bulut abisini dinlerken salonda dört dönen annelerini izlemeye başladı.

"En azından siz abilerisiniz onun için ben şüpheliyim. Ya bir çocuk abisine abi demez mi ya!" Bulut isyan bayraklarını çekmişken bu sefer de Bulut'un yanına biri oturdu.

Bulut ve Utku bir an da beraber irkildiğinde gülen bu sefer de Deniz oldu.

"Hayırdır beyler ne bu korku?"

Bulut nefesini verip kafasını Utku abisinin omzuna koydu. Kardeşlerinden korktuklarına inanamıyordu.

"Ufacık kızdan korkuyoruz şaka gibi." Diyen Utku ile Deniz kahkaha attı. 

"Aslında deneyimli olmanız lazım. Bu ne böyle ilk defa karşılaşıyormuşsunuz gibi. Ayıp ama kardeşler." Deniz gülmesinin arasından konuştuğunda Utku ve Bulut boş bakışlarını Deniz'den ayırmıyorlardı.