ELMA TADINDA DÜŞLER

GİRİŞ

Artık ona çıkan kapılar kapanmak, kapıya koşmaya gücüm tükenmek üzereydi. Arkamda beni destekleyecek herkes toz olup uçmuş, tek başıma mücadele etmek durumunda bırakmıştı. Endişe ve korku kokan gözyaşlarım, kesilen nefeslerim ve tir tir titreyen bedenimle baş başaydım artık. Tek başıma, ayakta durmak zorundaydım.

Bundan sadece birkaç ay önce aklımın her bir köşesindeki, hayran kaldığım yüz; şuan bana sadece korkuyu ve pişmanlıklarımı çağrıştırıyordu. Hala burnumun ucunda kalmış olan güzel kokusu artık sadece çaresizlik kokuyordu.

Kafamın içinde dönen gülüşler, bakışlar hala başımı döndürüyordu. Elimi tutuşu, bedenimi sımsıkı sarışı, öpüşü... Kafamın içindeki karmaşa beni darmaduman ediyordu.

Her gözümü kapattığımda karanlığımda beliren yüz nefesimi kesiyordu. Ellerimi uzatıp tutmaya çalışsam da yakalayamıyordum onu.

Kaç kez daha kabuslarıma karışacaktı daha düne kadar rüyalarımı süslemesine rağmen? Kaç kere daha zifiri bir karanlıkta peşinden koşturacaktım? Kaç kere daha elimi yüzüne uzattığımda tek bir dokunuşumla yok olacaktı? Daha ne kadar bu çelişki içinde boğulacaktım?

Düne kadar hayatımın merkezindeki düşlerim, bugün yok oluyordu. İçimde yarattıkları boşluktan düşüyordu düşlerim.

Kaybediyordum, teker teker kaybediyordum. En yakınımdaki dostlarımı, hayatımın sonuna kadar gözlerine bakmak ve ellerini tutmak istediğim adamı kaybediyordum. Yüzümden eksik olmayan ışıltıyı, geçmişteki yaralarıma rağmen özenle yüzüme yerleştiğim gülümsememi, gençliğimin verdiği heyecanı, verdiğim sözleri, asla yapmam dediklerimi kaybediyordum. Düşlediğim her şey benden uzaklaşıyordu.

Düşlemek kolay bir eylemdi, gerçekleştirmeye cesareti ve inancı olmayanlar için. Kafanın içinden geçen binlerce düşünceden biri oluverirdi bir yerden sonra. Oysa gerçekleştirmeye uğraşan ve gerçekleştirebilenler için bir zafer tacıydı. Elinizde sıkı sıkı tutmanız gereken, peşinden korkular getiren bir zafer tacı.

Bense tacımı kaybetmek üzereydim hatta belki de kaybetmiştim. Yıllardır emek verdiğim düşlerim bir kule gibi devrilmişti gözlerimin önünde.

Peki, o kuleyi tekrar dikecek gücüm var mıydı? Tek başıma bunu başarabilir miydim?

***

Selamlar, sizi çok özledim. 💞

2. Kitabımıza ufaktan başlıyoruz. Hazır mısınız?

Buraya ikinci kitap hakkındaki fikirlerinizi alalım. Sizce bizi neler bekliyor?

Ezgi'nin geçmişiyle yüzleşeceğimiz, bu çalkantılı hikayenin devamını duymaya hazır mısınız?

"ELMA TADINDA" Serisinin ikincisi "Elma Tadında Düşler" kitabına hazır mısınız?

"Elma Tadında Pazartesi" kitabını devamı "Elma Tadında Düşler" çok yakında burada, sizlerle!
💓💓💓