ALİZE

Soğuk Yangın

Sevgili okurlarım Medya'daki fotoğrafın rol modeli Alize Aras ! İyi okumalar dilerim

Çoğu zaman -hatta kötü biten herşeyin sonunda- "Ne kadar aptalmışım ? , çok pişman oldum , ona bunu yapmasına ben izin verdim, çok değer vermeyecektim, onunla tanışmam yanlıştı , keşke hiç tanışmasaydık vb." isyanlar kafamızın içini işgal eder. İnsanlara veyahut yakınlarımıza bu kelimelerin birçoğunu hatta daha fazlasını üzülerek bunları söylemişizdir. Tüm hataları kendimize yıkar , bir nevi yas tutarız. Hiç düşünmediğimiz o detayı atlarız. "Tecrübe ." Aldığımız dersleri , alacağımız yeni kuralları belirleyecek ve daha mutlu , daha yaşanılır kısacık ömrümüzün ödülüdür. Tecrübe...

İşte bulunduğum durumda ben bunu kavrayamıyordum. Defalarca aldatılmıştım ve yetememişlik duygusu esir almıştı beni . Ortak evde yaşadığım o iğrenç günden üç gün geçmişti . Beni kötü eden Delal değil , benim aptallığım olmuştu. Herşeyi kendi suçum , kendi hatam, kendi yanlışım olarak görüyordum . Ortak evden aniden çıkmıştım. Delal'ın ne diyeceği umrumda değildi. Gördüklerimden sonra hâlâ yanında kalsaydım eğer bu bir hatayı geçip, koskoca bir yanlış olurdu. Üç gün boyunca düşündüğüm tek şey oyundu . Madem bir oyun oynuyorduk profesyönelce oynayacaktım . Delal için ağır bir yenilgi ile sonuçlanacak , tehlikeli bir oyun ...

Bu üç gün süresince odama kapanmıştım. Ne ara yaptığımı anımsamadığım , telefonumda adını ağzına almayacağım grubun üyelerini ve yöneticilerine,ulaşmak için Delal'ın telefonundan fotoğrafını çekmiştim . Kendime konduramıyordum aslında . Yediremiyordum yetememişliği... Saçlarımı kulağımın arkasına attım ve oyunu başlatacağımın vaktinin geldiğini anlayarak üyelerden çok yöneticileri instagramdan araştırmaya başladım . İlk olarak "Fantezistan" grubunun üyelerine odaklandım. Erkeği anlamıştım da kızların ne niyetle orada oldukları daha profillerinden anlaşılıyordu. Fazla dekolteli , cesur pozları profillerinden bana göz kırpıyordu . İstemsizce kendi profilime de girdim. Ana kuzusu gibi görünüyordum yanlarında . Saçmaladığımı düşünerek tekrardan profillerine girdim . Kızlara bakarken kendimin ezik gibi durduğu düşünce zihnimi kovaladı . Ama konumuz benim instagram hesabım olmadığı için tekrardan stalk'a devam ettim . Grubun yöneticisi bir erkekti . Kız olmasını beklemek ,bir kedinin havlamasını normal karşılamakla eş değer Alize. Tam profiline girecektim ki annem çağırdı :

"Alize ! Dayınlar geldi , seni bekliyoruz kuzum."

Akrabalarımı seviyordum -yengelerimin iki tanesi hariç- onlarla konuşmayı da . Ancak o gruba odaklandığım için gerilmiştim. Bir şeye odaklanınca dikkatimin bozulmasından nefret ediyordum . En fazla 25 dakika gözlerine görünmem yeterli diye düşündüm ve odamdan çıktım .

"Merhaba . Hoşgeldin dayıcığım , sende hoşgeldin yengeciğim . Nasılsınız ?

Birbirlerine bakarak gülümsediler. Dayım bana göz kırptı. Ve odamı işaret etti.

"Hoşbulduk Alize. Ben iyiyim iyisine de, bir kaç aydır senin gül yüzünü göremiyoruz. O odadan çıktığın yok . Annen keyfinin yerinde olmadığını söyledi. Hayrola dersler mi zorluyor ? "

İç çektim . Gözlerimi devirmemek için kendimi zor tutuyordum . İlle bir yerden aklıma getirteceklerdi yani ? Ellerimi göğsümde birleştirdim . O sırada yengem ;

"Aziz dayın çok doğru söylüyor kızım. Sen belli etmesen de biz anlıyoruz . Bir derdinin olduğu ve seni çok üzdüğü bariz. Dersler mi zorluyor seni yoksa . "

Yengemin karşısına oturdum ve ellerini tuttum . Ellerimi okşarken ona gülümsedim. Hiç istemesem de yalan söylemek zorunda kalmıştım .

"Ah yenge ah ! Bu dersler hiç iki artı iki gibi değil ki ! Malum biliyorsun , öğretmenliği çok istiyorum . Ama yol o kadar zorlu olunca elbette yorulmam gayet normal . "