Verdentia Empire: Endless Rebirth

Chapter 37: Sunlight

Chapter 37: Sunlight

"I c-canse sense it!"

Sabay kaming napalingon kay Fana ng bigla itong magsalita. Hindi namin alam kung nasaan kami ngayon. We're in the middle of nowhere. Ang tanging nakikita ko lang ay ang kweba sa gitna ng malamig na panahon.

Hindi ko nga alam kung paano nagkaroon ng ganyan ang bayang ito gayong nakikita ko lang ang kweba sa mga librong nababasa ko sa silid ni Sister.

We're following those mask man. Pasimple kaming sumusunod sa kanila ng hindi nila nararamdaman. We're a meters away from them at tanging pinasukan nila ay ang kwebang nakikita namin ngayon.

Nangunguna si Kazuki sa amin. Kinakain ng kapangyarihan niya ang mga nyebe na dinadaanan namin. Dahil mas lumalakas ang nyebe mas nahihirapan na kaming maka-akyat patungo sa kweba.

Ngunit mabuti nalang at tagumpay kaming nakarating sa may daanan ng kweba. Agad akong dumungaw sa loob ngunit wala talagang kahit na anong ilaw akong nakikita. Binalik ko naman ang tingin sa kanila ng marinig si Kazuki.

"Wag na wag kayong humiwalay, maliwanag?"

Napatango kami sa sinabi niya. Tumango muna kami sa isat-isa bago nagsimulang maglakad papasok sa kweba. Nangunguna si Kazuki at Fuma habang nasa likod kaming tatlo si Fana at Kura. Hindi ko alam kung paano namin nagawa ngunit dahil sa ingat ng aming paglalakad wala kang maririnig na yapak ng sapatos tungo dito.

Nang biglang sabay kaming napahinto. Napatingin ako sa kamay kong may dumadaan na ilaw. Napasinghap ako, I knew this feeling. This is not a light.. this is a sunlight, a sunrays!

Mas lalo pa kaming lumapit at sinundan ang ilaw na tumatakas sa ilang parte ng kweba at halos mapasinghap ako sa aking nakikita. Napatakip si Fana sa kanyang bibig dahil sa gulat habang napanganga si Kura at Fuma. Tanging si Kazuki ang tahimik na tumitig dito.

A sunlight in the middle of the cave?! No, a Sun? A small sun blinding us with heat and rays. Sa baba nito ay ang ilang pananim na nakita kong binebenta ng mga mamamayan sa bayan. Gulay, prutas, ilang pananim, kahit na bigas ay nandito.

Ito ba ang dahilan kung bakit ang kalidad ng kanilang mga paninda ay maihahantulad sa ibang bayan kahit na ganito ang temperatura nila?

The cave was also so vast, kahit na buong mamamayan ng Molcow ay magkakasiya dito.

"How come..?" hindi makapaniwalang tanong ni Fana.  Dahan-dahan siyang umabante patungo dito, ngunit agad na napa-atras dahil sa lakas ng init.

Ngunit... napalingon ito sa amin na tila may ngiti sa kaniyang mga labi, "This is..." muli niyang binalik ang tingin sa maliit na araw, "the Sunstone." 

"Oh God!" Kura was so shocked. Nakita ko pa kung paano napalaki ang mata ni Fuma.

Patago akong napasinghap. I can't utter a single words. Literally a sun. One of the Sunstone is a small sun. A sun that produce light that helps the crops, fruits, and vegetables to grow and produce, especially in this kind of weather.

"Can we get it?" hindi ko mapigilang mai-tanong.

It looks like the people was using it. We're in Molcow. A city that don't follow the rules and law of the Empire. They have their own freedom, they have their own tranquillity.

Was it a crime if we get that Sunstone?

Ngunit anong kinalaman ng mga nakamaskarang nakalaban namin dito? Lalong-lalo na sa Molcow? Bakit sila dito pumunta? Sila ba ang may-gawa nito?