İntikam Anlaşması

Giriş Bölümü

Öncelikle bu hikayeye bir şans verdiğin için teşekkür ederim. Ben bu hikayenin yazari Nazmiye Urgan. Bu kitap bır kadının hiç sevilmemesini ve onu herşeyden çok sevecek bir adamla, kadının ailesinden intikam için yapacakları anlaşmayı anlatacak.Umarin beğenirsiniz.Hepinize iyi okumalar.
.
.
.

Yaş 4

Evde bir şenlik havası vardı. Herkes telaşlı ve yüzleri gülüyordu.

Merak edip anneme"Anne bugün bayram mi yoksa?"diye sorduğumda annem keskin bir sesle "Bugün ablanı istemeye gelecekler"diye cevapladı.

yine merakima yenik düşüp "anne ablamı niye isteyecekler ki "diye sorduğumda annem sinirlenmiş olacak ki "offf mine ne kadar saçma sorular soruyorsun" diyip beni terslemisti.Sonra işini yapmaya devam etmişti.

Bende daha fazla soru sormamıştım.Babamin yanına gidip oturdugumda babam "Başka oturacak yer mi yok, git karşı koltuğa otur."diye beni azarlamisti. Neden böyle birşey söylemişti ki.

Az sonra misafirler gelmiş ve ablamı istemişlerdi.Ablamin artık bizimle yaşanmayacağını anladığımda bütün gece ağlamıştım. Kim beni teselli etmişti,kimse. Tek destekcim olan ablamda evlenecekti. Ve ben bu kocaman evde yine yanlız kalacaktım.

16. Yaşım

Ablam evden gideli 12 yıl olmustu. Arada görüşüyorduk ama eskisi gibi değildi hem de hiçbir şey. Birgün annemle babamın konuşmalarına şahit olduğumda annem "Salih ben bu çocuğu evimde istemiyorum"

"Aman Neslihan bende çok mu hoşnutum bu çocuktan" bu diye bahsettikleri bendim. "Ablasının yanına İngiltere'ye gönderelim. Hem görmemiş oluruz."

Annem "Bu çocuk bize masraf olmaktan baska birşey yapmıyor. Neyse gönderelim yurtdışı en azından evde onu görmek zorunda kalmam." "Tamam ben işlemleri halledeyim o zamana kadar sabret tamam mı?" Annem uzun bır nefes verdikten sonra"tamam ama hızlı ol lütfen."demisti.

Beni niye hiç istemediniz anne ve baba. Oysa tek istediğim biraz sevgiydi.Bir süre sonra babam beni yanına çağırmış ve yurtdışına ablamın yanına gideceğimi soylemisti. Bense hiçbir şey söylemeden kabul etmiştim.

O gün beni apar topar İngiltere'ye göndermişlerdi. Ben  ise hiç konuşmamış ve onlara veda etmeden Türkiye'den ayrılmıştım. O gün bir karar vermistim. Herkes kim olduğumu bilecek ve hafızalarında silemeyeceklerdi. Ve zamanı geldiğinde kim oldugumu  aileme gösterecektim.

O günden sonra herşey daha da zorlaşmisti ama zoru severdim ve asla zordan kaçan biri olmadım.

Ben Mine Kartal. Kartal ailesinin en son ve hiç sevilmeyen çocuğu. Hiç sevildigimi hissetmemiştim ya da ailem beni sevdiklerini hissettirememislerdi. Seviyorlardir heralde ben hissiz olduğum için hissedememisimdir.

Ne demişti annem "senin kalbin taştan hiç mi üzülmüyorsun?" diye sorduğunda ona söylemek istediğim tek şey sizin yüzünüzden böyleyim idi ama söylemedim, söyleyemedim.
Sahi niye böyleyim?

Artık on altı yaşındaki o kız çocuğu yoktu karşılarında. Her şeyin farkında olup ,lafını asla esirgemeyen ve zamanı geldiğinde herkese haddini bildirecek o kadın duruyordu.
Ben Avukat Mine Kartal. Artık herkese hesap sorma vakti gelmişti .

.
.
.
Bu giriş bolumuydu. Biraz kısa ama yakında uzun bölümler atmaya başlayacağım.
.
.
Oy vermeyi unutmayın. Yakında görüşmek üzere...