Ölümün İzleri

12.bölüm"görüşürüz"

Gelenler annem oldukları için pek sorun etmedim ama biraz garip davranıyorlardı nedeninin öğreniriz inşallah annemler salona geçerken bende odama gittim ve berkenin yanına uğradım.
"Annemler gelmiş gel yoksa onlara katlanamam." Dedim ve onunla beraber salanona indik ve annemin tam karşı koltuğuna oturduk annem konuşmaya başladı.
"Rabia biz Amerika'ya gireceğiz ve gelmek istiyor musunu diye soralım dedik." Bir anda şok uğradım ne diyeceğimi bilmiyorum evet dersem berkeyi burada yanlız bırakırdım ama bu olanların çoğu beni yüzümden kendi arkadaşlarıyla benim yüzümden konuşmuyor bunun için ben gidersem herşey yerine oturur onun için galiba kabul edeceğim zaten buradan annemler giderse kimsem kalmayacak berke hariç şu an kimsem yok düşüncelerimden ayrıldım ve konuşma başladım.
"Evet sizinle geleceğim." Berkeyi afalamış bir şekilde bana baktı sorgular gibi sen nereye gidiyorsun
Gibi bir bakış attı ona kafamı salladım malesef benim yüzümden yaşamadığı şey kalmadı.
"Yarına kadar hazırlan sonra seni almaya geliriz saat 7'ye kadar hazır ol." Bunu söyleyen babam oldu ve annemler toplanıp evden çıktılar evde ben ve berke kalmıştık ne ben bir şey söyleyebiliyorum ne de o
Bu sessizliği bozan ben oldum ve ona doğruyu söyledim.
"Bak berke sen bensiz daha mutlu olursun onun için ben gidersem aleda ile barışın ve daha bir sürü benim yüzümden konuşmuyor olduğun kişiler ile konuşursun." Dedim ve berke kendini kontrol etmekte zorlandığını hissettim haklıydı da .
"Bu mu yani bana söylediğin yalan bu mu böyle olacaksa neden benimle oldun ozaman heh söyle hadi konuş." Diye gürledi ben ise sadece sustum bir şey diyemem çünkü haklı onu salonda bırakıp odama gittim banyoya girdim kapıyı kapatıp kilitledim ve ağlamaya başladım neden bu kadar zor olduğunu bilmiyorum sadece bir ayrılık ben banyoda ağlarken bir anda bir kapı çarpıldı sert bir şekilde bir anda irkildim ve berkenin sinirli sesini duydum galiba benim oradaydı.
"Gel yanıma oturalım konuşalım hadi rabia." Bana normalde sinirliyken rabia diyordu kapıyı açtım açmadan önce aynaya baktım gözlerim kan kırmızısı rengine bürünmüştü daha sonra hemen kapı açtım ve ona doğru ilerledim ve sıkı sıkı sarıldım.
Saat on bir'e geliyordu ben onun göğsünde yatmış uyumaya çalıştım ve bu başarılı'da oldu.
Sabah kalktığımda karşımdaki manzaraya hayran kaldım yanımda bir manzara vardı ve ben o manzaraya aşıktım onu izlemeye başladım.
"Seni çok seviyorum." Dedim ve bir öpücük kondurdum ardından ona sarıldım ve uyumaya devam ettim çünkü saat akşam 7'ye kadar vaktiniz vardı ama bu onun iyiliği için ona sıkı sıkı sarıldıktan sonra o uyanmış olmalı ki burnunu boynuma götürdü ve kokumu içine çekti ve sonra bu kelimeler ağzından döküldü ve bu sözler bir şarkı sözüydü.

"Beni bırakıp gittme bir yere
Gidersen unutursun dilerim böyle olmaz."

Dedi ve o an onu bırakırsam daha berbat olacağını anladım ve bana şarkı söylemeye devam etti.

"Bu havada gidilmez güneşli günde gidilmez aslında hiç gidilmez
Son günüme kadar kalp durana kadar aşk mezara kadar."

Bu sözlerinden sonra acaba bencillik mi yapıyorum diye düşündüm evet bencillik yapıyordum ama ben yapmasam kimse yapamaz bencillik olsada olsun.
"Akşam saat 7'de"
Evet valizimi topladım ve gittmeye hazırlandım berke zaten yarım saat önce gittiği için benim için Daha kolay oldu veda edecek kimsem olmadığı için ama yinde çiseme bir mesaj yazdım.
"Ben gidiyorum kendine iyi bak beni unutma:(." Yazdım daha sonra kapımda korna sesi yükseldi ve annemlerin geldiğini anladım valizimi aldım ve odamdan aşağıya indim son kez anılar dolu evime baktım ve veda ettim ayakkabılarımı giydim ve arabaya valizimi yerleştirip bindim.
Vedalar zordur bunun için kimseye veda etmeden gittim...
Arkamda bıraktığım ise bir enkazdan farkım yoktu ama olsun aleda da alsın benim yerime aleyneyla arkadaş olsun varsın da beni unutsun o ama onada bir veda ettmem gerekli değilmi telefonumu çıkardım ve aledaya yazmaya başladım.
" Ben gidiyorum kendine iyi bak ama bunu unutma seni asla affetmeyeceğim benin yerime aleyneyla arkadaş ol artık... " Yazdım ve gönderdim bir zamanlar bir gurubumuz vardı ve orayada bir veda ettim.
"Kendinize dikkat edin bay bay...."
"Bildirim aleda kişisi rabia kişini guruptan çıktıkardı"
Bu yazı en çok bana koydu yılardır kardeşim dediğim kişi bunu yapmadı çok kötü oldu telefonum titredi ve gelen mesaja baktım aledadan dı ve mesaja dışardan baktığım zaman bile nefret ben buradayım diye bağırıyordu. Mesajda ise bu yazıyordu.
"Çoktan arkadaş olduk bile merak ettme bu arada umurumda bile değilsin bu mesajı yazman çok saçma bays." Yazıyordu ben onun için bu kadar mı önemsizdim aman neyse ne bekliyordum ki zaten adı üstünde bu kız nefretle besleniyor.
******************
Hava alanına geldiğimizde içimden bir ses bana "gitme bırakma onu" diyordu ama yapamadım yapmalıyım onu bırakamadım dayanamadım ve anneme seslendim.
"Anne ben vazgeçtim geri dönüyorum size iyi yolculuklar." Dedim ve annemin bir şey demesine zaman bırakmadan valizimi alıp kosmaya başladım bir yandanda saçma bir şekilde ağlıyordum.
1 ay sonra
Havaalanından vazgeçeli tam bir ay oldu ve kimse ne aradı ne de sordu galiba bu gün zamanı geldi ve okula gitmek için hazırlanmaya başladım üzerime okul formasını giydim altına mini eteğimi giydim altıma botumu giyip çantamı alıp evden çıktım kime yazsam diye düşündüm ve aklıma tek çisem geldi telefonumu çıkardım ve çiseme yazmaya başladım.
"Çisem sana bir şey söylemem lazım."
Yazdım ve tam bir dakika içinde mesaj geldi.
"Efendim minik kaçak." "Minik kaçak"
Bunu bana sadece berke söylerdi amam neyse.
"Ben geri döndüm bu gün okula geliyorum karşılaşmak istemediğim bir görüntü var mı.??"
Yazdım aklımdaki tilkiler dolaşıp geliyordu Allah'ım sen yardım et.
"Hoş geldin minik kaçak." Yazdı ve başka bir şey yazmadı telefonumu ceketimin cebine koydu bu gün hava güzel olduğu için bot giydiğime pişman oldum.
Okula yaklaştıkça içimde bir heyecan ve bir umutsuzluk oluştu nedenini hiç bilmiyordum .
Okula geldim ve sınıfa çıktım kapıyı çaldım ve içeri girdim herkes nerde kaldı bu der gibi baktı ve ben çisemin yanını boş bulduğum için yanına oturdum.
Onun yanında bir kız vardı ve tam önumde oturuyordu Allah kahretsin tam zamanlama çiseme döndüm gozlerinde büyük bir özlem vardı ona yaklaşıp kulağına doğru konuşmaya başladım.
"Bana bahsetmediğin görüntü bu muydu??." Dedim ve o ban evet der gibi başını salladı....
Ders bitmişti bende kalkıp lavobayoa doğru ilerledim ve bir yandan telefonum ile uğraşıyorum bir anda kaya gibi sert birine çarptım kafamı kaldırdım ve karşımda duruyordu.
"Önüne bakarak yürüsen daha iyi olur!." Dedi ona banane der gibi omuz silktim ve ilerlemyeye devam ettim.
Lavoboya geldiğimde aynanın karşısına geçip berbat halime baktım çisem hariç şu an kimse benimle konuşmuyordu pek te taktığım bir şey değil aslında ama ben asıl kimsesiz olduğumu şimdi anladım annem beni nasıl istemeden bırakıp gittiyse şu an o zaman ki gibi tekim ve tek olmya devam edeceğim aşağıya indim yerime oturdum ve telefonumla uğraşmaya devam ettim beş dakika sonra aleda ve Aleyna sınıfa girdi .
Şu anda keşke gelmemiş olsaydım ve elim titreyerek çiseme yazmaya başladım.
"Çisem acilen beni ara ve yanına çağar lütfen." Yazdım ve çisem aramaya başladı aramayı cevapladım çantamı alıp konuşup aşağıya indim.
Çisemi gördüm yanında berke ve sevgilisi olduğu için çiseme teşekkür mesajı yazdım ve gönderdim okuldan çıkıp eve yürümeye başladım telefonumu kapatım.
Eve geldiğimde odama gittim üzerimi değiştirmeden hemen yattım.
**************
Okula gidip gittmemek arasında kaldım zaten bir aydan beri gitmediğim için bu günde gittmemeyi planladım.
Saat tam olarak akşam yediye geliyodu evde tek yaptığım oturmak odadan odaya gezmek ve sonra çiseme yazmaya başladım.
"Çisem bana gelsene çok sıkıldım yada dışarda gezelim ne dersin??" Yazdım daha fazla beklemeden mesaj geldi.
"Bugün olmaz ki aledalar ile gezeceğim." Zaten ne bekliyordum ki ben onların arkadaşı değilim fazla beklenti içinde oluyordum.
Yemek yapmaya başladım yapacağım yemek'te makarna olduğu için yanına bir filim açar yerdim diye düşündüm
Bir anda kapı çaldı kapını deliğinden baktım ve tam karşımda o duruyordu evde yokmuş gibi yapacaktım vazgeçtim ve kapıyı açtım gözlerindeki özlemişlik duygusunu saklamıyordu kenara geçtim ve içeri girmesini sağladım yüzüme bakmadan konuşmaya başladı.
"Kalan eşyalarımı almaya geldim merak ettme." Dedi ve tam bir ay önce bana söylediği şarkı sözleri aklıma geldi.