Dati , iniisip ko lamang na makapag aral muli. Ngunit Hindi sumagi sa isip ko Ang mag aral sa isang kilalang paaralan. Pero tingnan nyo nga naman , sadyang mapaglaro ang tadhana.
Itinapat pa talaga nya ako sa paaralang puro mayayaman ang nakapaloob at Ang mas nakakatawa pa ay Ako lamang ang basura na nakapasok .
Pinunasan ko ang pisngi ng maramdaman ang mainit na likido na saganang umaagos palabas ng mata ko.
Sa ilang taong pamumuhay ko mag isa , ramdam ko Naman ang sakit ngunit Hindi sa ganitong paraan. Mas masakit nga lang ang katotohanan na inabandona ako Ng lahat ng kinakapitan ko.
And I find it difficult , pero nakaya ko. Sinubukan Kong manuhay muli , pero sadyang napakamalas ko atang tao tila pinagkakait saakin ang lahat.
Ramdam ko parin ang sakit ng katawan ngunit mas matindi ang sakit sa kalooban ko. Minsan napapatanong Ako sa Sarili kung anung dahilan at nabubuhay pa Ako kung puro sakit lang Naman Ang kayang iparamdam ng pagiging Buhay. I would rather choose to die but I don't know meron saakin ang umaasa na sana minsan ay makaramdam din Ako ng mga bagay na patuloy na pinagkakait saakin.
"Hey" nawala ako sa pag iisip Ng may Isang tao Ang lumitaw sa harapan ko.
Lalaki sya and I must say na kaibigan nya ang lalaking nag ngangalang Hunter.
Natakot Ako sa isiping baka pumunta sya rito para saktan din ako. Kaya pinili ko ang iiwas ang sarili sakanya , kahit ramdam ko ang paghihirap na maigalaw ang Sarili ay pinilit Kong wag indain iyun.
"I-I won't hurt, y-you okay?"
Saglit ko itong tinitigan , puno ng sinseridad ang mata nito. Sa maamo nitong Mukha ay ramdam ko Ang magaan nitong aura. Napaka friendly din Ng dating nya , kaya tumigil Ako saking pwesto at marahang huminga para pakalmahin ang sarili.
"I-im Dash , I'm sorry for my friend's harshness" Ani nito in an apologetic way .
Mapait akong ngumiti , bakit siya ang humihingi ng tawad ? Is he for real? Baka ginagawa nya lang to para masaktan din Ako but ramdam ang sinseredad eh! I just can't help na sana ay mabait sya.
Tumango Ako Dito , Akala ko aalis na ito ngunit mas Lalo itong lumapit saakin.
"M-mabaho Ako , you need to stay away from me." Kita ko pag ngiti nya ng tipid at binalewala Ang Sarili .
"It's okay ,I will help you." Nagpatuloy ito sa paglapit Sakin ngunit di ko na ito napigilan dahil sa malalaki nito hakbang.
Nagulat ako ng walang halong pandidiri ako nitong buhatin.
"I'm sorry if nagawa nya to Sayo." Saad nya habang karga nya ako , I am not comfortable pero Hindi ako makakaalis Dito kung walang tutulong saakin.
"I will bring you to the nearest hospital."
Napatigil ako sa pag iisip at napapalunok na tiningnan sya.
"B-but I don't smell g-good." Paos Kong Saad pero alam kong narinig nya. He chuckle in a manly way and I find it cute.
"Don't worry I'll be there." He confirmly said.
Ayokong umasa sa pinapakita nya ,pero nalalamangan ako sa pag asang baka gusto nyang maging kaibigan ako. Baka di nya ako huhusgahan tulad ng ginagawa saakin ng karamihan. Baka he's different from them.
Ayokong umasa pero ramdam ko ang pagsibol ng pag asang may iintindi na rin sakin..
I am being advanced kaya siguro palagi akong nasasaktan sa huli.
I am delusional to think him in that way , siguro ay nakokonsensya lang sya dahil kaibigan nya Ang may gawa nito sakin.
Oo baka yun nga .
BINABASA MO ANG
BULLY'S OBSESSION
RandomHuminga ako ng malalim baka sakaling maibsan Yung sakit at takot na nararamdaman ko. Nasa loob ako ng bodega , nakakulong. Hindi ko naman pinangarap na maging ganito Ang Buhay ko. Wala sa isip ko ang makapag aral sa isang mamahaling paaralan ,sapat...
