Sonunda dışarı çıkabildik, Ateş koluma girmişti yürümemde bana yardımcı oluyordu, biraz yürüdükten sonra yorulduğumu gördü.
"Gel şuraya otur"dedi.
Bende başımla onayladım ve bahçe de olan bir banka oturduk, oturduğum gibi gözlerimi kapatıp havaya baktım ve derin bir iç çektim.
Ateş ise oturmuş saçlarıyla oynuyordu ambulans gelen yere bakarak. Sonra konuştu
"Üşüdün mü?"Dedi bana bakarak.
Ben kafamı ona çevirdim ve gözlerimi açtım.
"Yok üzerimde ceketim var."Dedim.
"Ceketin içindeki seni ısıtmaya yetmez"Dedi.
"Niye yetmesin? Yetiyor işte"dedim.
Ve telefonumu elime aldım arama kayıtlarına girdim.
Annem
0538*******
Yağmur
0539*******
Babam
0522*******
Ateş
0510*******
Demir
0505*******
Teyzem
0588*******
Ebru
0567*******
Yağmur'u arayacaktım ama saat çok erkendi bende Ebru yu aradım.
Alo
Alo Alev senmisin canım?
Evet benim Ebru.
Çok geçmiş olsun canım, annenle konuştum o anlattı bana, sen hangi hastanedesin söyle yanına geleyim.
Aslında gelsen fena olmaz, dedim (Ateş şaskınca bana bakıyordu)
Tamam ozaman, sen bana konum at ben 10 dakika ya kadar geliyorum.
Tamam Ateş bana bakarak konuştu
"Biri geliyor sanırım"
"Evet geliyor" dedim.
"Neyse beni ilgilendirmez" dedi. Ne kadar garip bir çocuk bu? İnsan hiç mi kim diye sorup merak etmez.
.....
Aradan 13 dakika sonra Ebru geldi. Arabasından tanıdım.
Ayağa kalkmak için Ateş in bacağından destek aldım. O ise Demir ile konuşuyordu bir yandan da bana destek veriyordu.
Ebru arabasından inip bana doğru hızlı adımlarla geldi ,ben ona doğru yürüdüm
Ve bana sarıldı bende ona
"Seni çok özlemişim"dedi.
"Bende" dedim.
Ebru gayet güzel bir kız, kısa siyah saçları kıvır kıvırdı, gözleri siyah
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
CİNAYET
Mystery / ThrillerEski den kalma yaralarım hâlâ sızlıyordu ta ki İstanbul'a gelene kadar... İyi kötü başımdan bela eksik olmadı. Ama onlar herzaman beni bırakmadılar heleki Ateş Kara.
