Butimar

Bölüm 9 : Katlanış

Boynuna atladığım kişi bunu asla beklemediğini belli edercesine ellerini belime koyma zahmetinde bile bulunmamıştı. 

Gerçi buna şu anlık cesaret edemezdi.

Boynundan geri aşağı indiğimde "Ne o-" derken bir anda bana sarılıp havada döndürmesiyle midemi bulandırması bir olmuştu.

Artık kendi evimde bile sahte bir rol üstlenmem gerekiyorken hafiften kıkırdayarak sesimi duymasını sağladım. "Ay bayılacağım şimdi Samet dur."

Samet'in hatalı olmasına rağmen onu gönderirken ona çok sert davranmamıştım çünkü ayık olsaydı böyle bir şey yapmayacağını biliyordum. Her ne kadar sarhoş olduğuna inansam bile onu etrafından uzaklaştırması gerekirdi. Bunu sarhoş olmadan düşünmeli ya da başkalarının yanında sarhoş olmaması gerekirdi.

Gerçi nereden bilebilirdi ki, o da benim gibi aramızı düzeltmek için onun yanında olduğunu düşünüyordu.

Ama sarhoş olması bir bahane olamazdı, bunu sindiremezdim.

Sindirmemiştim de. 

Şuan Samet'in boynuna atlayışım Batu'yu sınamak içindi. Ben evinde Sinem'i bornozla görüyorsam o da beni Samet'in kucağında görebilirdi.

Batu'nun etrafımda dolaştırdığı korumalardan elbette ki haberim  vardı. Onu gram tanıdıysam haber ona çoktan uçmuştur. 

"İçeri geçelim." dememle Samet'in elini belime yerleştirmesi bir oldu. Kapıdan girer girmez ilk işim camları aktifleştirmekken Samet'ten uzaklaştım.

Bu ayarsız davranışlarıma şaşırmamış olacak ki bozuntuya vermedi. Bende bozuntuya vermemesine şaşırmadığım için salona geçtik. Samet hep böyleydi. Sevdiği kişilerden bir davranış görüyorsa iyi ya da kötü fark etmeden razıydı. Ama artık beni sevmemesi lazımdı.

Abim hala yoktu ve şüphelenmeye başlamıştım. Özay için araştırmalara başlamıştı. Umarım bir yere savrulmamıştır. Babamı arayıp bu konuyu onunla konuşmam gerekirken başıma bir de Samet çıkmıştı.

Samet'le uğraşmak istemesem de bir kaç plan için ihtiyacım olabilirdi. Ona zarar vermek istemezdim ama zarar gelse de üzülmezdim. Bundan sonra benim için bu konumu değişmezdi. 

Telefonun ekranına üst üste babamdan mesajlar düşmeye başladığında hızla odama geçtim.

Babamm

"Çakal olarak buraya gel. Buradaki her şeyi değiştirmişsin, benim için hepsiyle baş etmek çok zor. Biliyorsun artık tekerli sandalyeye mahkum bir adamım. 2 tarafı aynı anda idare ederek kendini bana kanıtlama şansı veriyorum sana."

Ben

"Baba buradaki işim çok önemli biliyorsun, yok olursam fazla dikkat çekerim."

Babamm

"Soru sormadım Çisem. Gel dedim. Akşama burada ol. "

Ben

"Peki baba."

Babamın üst üste benimle uğraşmaya başlaması artık canımı sıkıyordu. Ona peki demekten başka şansım yokken neden onu kafamda bu kadar yücelttiğimi düşünüyordum. Oysa öylesine bir adamdı. Normal bir baba. Tek farkla. Babalar kızlarını korurken önce Tuana'dan olmuştuk ve şimdide beni bu işlerin içine sokuyordu.

Neden babam için hiç önemli olamadık diye düşündüm.

Neden bizden bu kadar çabuk vazgeçti.

Onun için o kadar geri plandaydık ki pis işlere bulaştığında ipin ucunun bize dokunacak olması onun için önemli değildi.