Üvey Mutluluğum /Abilerim

17. Bölüm

Yol sessizce devam ederken saate baktım. Vaktimin olduğunu görünce rahatça gene yolu izlemeye başladım.

Pars: Abini çok seviyorsun galiba ?

Balın: Belli olmuyor mu ?

Asaf: Fazlasıyla belli oluyor

Sanırım mırıldandıklarında duymadığımı sanıyorlardı ama duyuyordum .

Umut: Çıkışta almaya gelirim seni

Balın: Abim gelecek

Sonunda okula geldiğimizde hızlıca görüşürüz diyip arabadan inmiştim. Seri adımlarla arkama bakmadan okula girmiştim.

Sınıfa girdiğim an Mine bana sarılmıştı

Mine: Hoş geldin!

Ona aynı şekilde karşılık verip yerime oturdum. İkimiz sohbet ederken dünkü çocuklar gene geldi . Ama bu sefer sıraya oturmak yerine yanımda durdular .

?: Merhaba

Balın: Merhaba

Sesim soru sorar gibi çıkmıştı ve bana merhaba diyen dün gülen çocuktu

?: Ben Araz  biz kuzeniz

Dediği şeyi ilk başta idrak edemedim ve boş boş suratına baktım. Bu sefer dün sinirli olan konuştu

!:Ben Karan onun kusuruna bakma biz Dicle ablanın yeğeni oluyoruz

Bu sefer anladığım için kafamı salladım

Balın: Beni biliyorsunuzdur da ben de yeni kuzeniniz

Bu sefer onlar bana şaşırmış gibi bakmışlardı

Karan ensesini kaşıdı ve tekrar bana baktı.

Karan: Teneffüste kantine inelim mi abim de bu okulda okuyor

Balın: Tabi ineriz

Karan gözlüklüydü ama Aram  lens takıyordu. Çünkü dün lensini çıkarıp uyumuştu.

Sanırım onları kabul etmemi beklemiyorlardı ama bilmedikleri şey ben sevecen ve kolay adapte olabilen birisiydim .

Ders coğrafyaydı ve ben sıkıldığım için derste Mine ile yazışmıştık. 

Teneffüste ablası ile konuşacağını söylemişti. O yüzden ben tek inecektim .

Benim bütün kardeşlerim erkekse onun da bütün kardeşleri kızdı . İki ablası vardı ve annesi şuan bir kız çocuğuna hamileydi .

Bebekleri sevdiğim için -yaramaz olmadıkları zamanlar - büyük ihtimalle Mine'nin kardeşi ile ben de oynayacaktım .

Teneffüs zili çaldığında Mine yanağımı öpüp dışarı çıkmıştı , seviyordum ya bu kızı .

Ayağa kalkmamla Karan ve Aram da ayağa kalktı. Biz sessiz bir şekilde kantine doğru inerken sonunda Aram sessizliği bozdu

Aram: Ben Aram bu arada , aslında biz bizimle tanışmak istemezsin sanıyorduk

Balın: Birincisi ismini söylemiştin de ikinci olarak ben buraya gelirken Dicle ablanın ailesini de artık ailem olarak gördüğümü söylemiştim.

Onlar şaşırırken Karan konuştu

Karan: Genellikle bizi ayırt edemezler de o yüzden söyledi.

Gerçekten çok benziyorlardı, ona gülümseyip konuşmaya başladım

Balın: Karan'ın elmacık kemiğinde küçük bir ben var ama sende yok

Aram: Oha çok dikkatlisin genellikle fark etmiyorlar

Kantine gelmemizle Karan eliyle beni  bir masaya yönlendirdi.

Orada oturan iki çocuk vardı ama Karan bir abimiz var demişti diye hatırlıyordum .

Aram; Diğeri kuzen abimiz

Ona kafamı sallayıp masaya doğru yaklaştım. O sırada kuzen abimiz olarak bahsettiği kişi birden ayaklandı.

Ben ilerlerken birden bana sarıldı . Ben ilk başta şaşırsam da sonra karşılık verdim

₺: Naber kız ? Çok tatlı lan bu !

Yanağımdan makas alırken abimiz diye bahsettikleri çocuk onun eline vurmuştu.

&: Mıncıklama lan kızı

₺: Sanane lan rahatsız olmuyor kız

&: Sen bu hıyarı boşver ben Arif

₺: Asıl onu boşver ben en karizmatik ve en yakışıklı ve en sevdiğin kuzenin Yusuf

Onun kendini övmesi ile güldüm.

Yusuf: Ağla lan bana güldü

Arif: Yusuf elimde kalacaksın sus lan bir

Anlaşılan onların anlaşma stili buydu .

Balın: Şey peki başka kuzenim var mı ? Sanırım istemedeki herkes kuzenimdi

Yusuf: Benim iki erkek kardeşim bir tane de abim var. Bunlar görüldüğü gibi zaten

Arif: Biz dayının çocukları oluyoruz bir tane de teyzen var . Onun da iki erkek çocuğu var . Bir tanesi senden küçük bir tanesi de büyük

Balın: Vay be gerçekten çok çocuk var da kız kuzeniniz yok mu ?

Herkesin yüzünde sinir belirirken ben de gerildim .

Balın: Özel bir şey sorduysam özür dilerim

Arif: Yok ne özeli delirme , teyzemin bir kız çocuğu vardı ama artık yok

Dicle ablanın bahsettiği kızın o kız olduğunu anlayınca anlamış gibi başımı salladım

Yusuf: Ee Asaf abimlerle anlaşabildin mi ?

Dudaklarım istemsiz bir şekilde büzüldü ama kendimi toparladım.

Balın: Yok ya ne arar ?

Aram: Noldu bir şey mi yaptılar?

Sorunu ben de değil de onlarda aramaları içimi ısıtmıştı resmen .

Balın: Beni pek istemiyorlar sanırım

Karan: Ne alakaymış , birincisi senin gibi bir kızı nasıl istemezler ikincisi buna hakları yok nasıl onların evleriyse senin de evin .

Balın: Kardeş olarak istemiyoruz dediler zaten

Yusuf: Onlar gerizekalı boşver sen onları

Arif: Mal mal konuşma Yusuf

Yusuf: Ne güzel işte en çok bizi sever

Yusuf'un derdiyle güldüm . Kasap et derdinde koyun can derdindeydi .

Aram; Onları boşver ya sen , teyzemin çocuklarının büyük olanı Kıvanç küçük olan Deniz

Yusuf: Benim kardeşlerim ikiz ve isimleri  Arsen ile Ayaz , abimin adı Altay.

Balın: Çok kalabalıksınız ya

Benim sitemim ile hepsi gülmüştü.

Yusuf: Yemin ederim dayanamam çok tatlı bir şey bu

Yanağımı ısırması ile şoka girsem de sonra elim yanağıma gitmişti. Harbi beni ısırmıştı .

Arif: Gerizakalı herif ! Kızın canı acıdı belki

Yusuf: Canın mı acıdı özür dilerim

Ona gülümsedim

Balın: yok ya abimden alışkınım sıkıntı etmeyin

Biraz sohbet ettikten sonra Yusuf bana sıkıca sarılmış sonra sınıfa doğru gitmişti. Biz de Aram ve Karan ile sohbet ederek sınıfa gitmiştik.