Üvey Mutluluğum /Abilerim

33. Bölüm

Yusuf abi yemek yerken sıkıldığı için YouTube'den video açmıştı ve ben de onun telefonundan izliyordum .

Ben yemeğimi bitirdikten sonra bu sefer telefonum gene çalmaya başlamıştı.

Oflayarak cebimden çıkardığımda Sebo'nun annesi olduğunu gördüm .

Nazife teyze beni çok severdi ve genellikle Sebo'ya kızdığı zaman beni arardı. Onun haricinde İnstagram'dan mesajlaşarak konuşuyorduk.

Hava karardığı için bu sefer mutfağa gidip orada telefonu açtım.

Nazife teyze: Balın ne yapıyorsun kızçem ?

Balın: Oturuyordum teyzem sen ne yapıyorsun?

Nazife teyze: Alfred ile balkonda kahve içiyoruz

Balın: Ooo selam söyle amcama

Nazife teyze: Balın selam söylüyor

Alfred amca: Ooo Balın kızım , selam sana da

Nazife teyze evde genellikle Türkçe konuşsa da Alfred amcanın aksanı bir türlü tam anlamıyla Türkçe konuşmasına izin vermiyordu .

Nazife teyze türk, Alfred amca ise İtalyandı ve yaklaşık otuz senedir orada yaşıyorlardı.

Nazife teyze oraya ziyaret amaçlı gittiğinde tanışmışlardı ve orada evlenmişlerdi .

Tek çocukları Sebo'ydu ve onu çok seviyorlardı.

Nazife teyze: Sebastian ayağını kırmış ve bana yeni söylüyor, ben nerede yanlış yaptım bilmiyorum ki ?

Alfred amca: Çocuk yaramaz ya çok

Alfred amcanın hızlı ama devrik cümle kurması ile gülüp Sebo'yu baya gömmeye başladım.

Balın: Sorma ya bana da sonra söylediler. Gerçekten bu yeni nesil çok nankör

Nazife teyze: Ah yavrum beni bir tek sen anlıyorsun zaten . Bu Alfred baksın başının çaresine diyip duruyor

Alfred: Her zaman haklı olmak yorucu

Nazife teyze Alfred amcaya sataşmaya başladığında bunun uzayacağını anlamıştım.

Hep şakasına ama yaklaşık iki saat böyle atışır sonra da canları tatlı çekerdi . Tatlı yedikten sonra ikisi de yumuşar ve bunun nedenini buna bağlayıp barışırlardı .

Düşündüğüm gibi Nazife teyze bana sevgi sözcüklerini sıraladıktan sonra telefonu kapatmıştı.

Gülüp telefonu gene cebime koydum ve içeri geçtim. .

Yusuf: Kız sonunda geldin

Altay: Çocuk biz söylemesek yemek yemekten kızın gittiğini fark etmeyecektin bile

Pars: Hep böyle zaten artık şaşırmıyorum

Yusuf: Kıskanmayın ya bir kerede

Bir şey demeden yerime geçip öylece oturmaya başladım .

Hepimiz durmuş Yusuf abinin yemeğini bitirmesini bekliyorduk.

Altay abi arada sıkıştırıp daha hızlı yemesini söylüyordu.

Sonunda bitirdiğinde bazılarından oh sesi gelmişti.

Yusuf: Ee şimdi ne yapıyoruz

Umut: Oyun mu oynarız film mi izleriz?

Herkes film derken Deniz oyun demeyi seçmişti.

Sanırım gerçekten oyun oynamayı aşırı seviyordu çünkü oyunlara bakıp duruyordu .