Üvey Mutluluğum /Abilerim

37. Bölüm

[ Bölüm silinmiş gene yazıyorum ağlayacağım GSOSBSOSNSOWNSOSNOWNA]

Okula gidip sınıflara ayrıldıktan sonra genellikle uyuduğum için okul çabuk bitmişti.

Çıkışta hepimiz arabayı beklerken Yusuf abilerin anne tarafı geldiği için gitmeleri gerektiğini öğrendim.

Karanlar da gitmeye karar verdiği için üzülmüştüm ama sonuç olarak okulda görüşüyorduk .

Asaf bizi almaya geldiğinde diğerleri hızlıca arkaya binip beni öne attılar.

Burnuma kötü kokular geliyordu .

Arabada nefes alma sesleri ve kısık sesli müzik haricinde bir ses yoktu bu yüzden dışarıyı izliyordum .

Sıkıcı yolculuğumuzun sonuna geldiğimizde ben çantayı alamadan arkadakiler hızlıca inmişti.

Ne oluyor diye bakarken birden kapıların kitlenme sesi geldi . Hızlıca kapıyı açmaya çalıştım ama açılmıyordu.

Asaf'a hızlıca döndüğümde zaten bu tepkimi bekler gibi bir hali vardı.

Balın: Ne oluyor? Kapıyı aç

Asaf: Olmaz artık konuşmamız gerek

Balın: Evde konuşamıyor muyuz ?

Asaf histerik bir şekilde gülüp bana baktı.

Asaf: Yüzümüze bile bakmıyorsun Balın

Balın: Neden acaba ?

Mırıldanıp arkama yaslandım ve ofladım .

Balın: Neyi bekliyoruz konuşta eve gidelim

Asaf: Bu kadar kolay olacağını düşünmüyorsun umarım

Balın: Bence de bizim artık konuşmamız o kadar kolay değil

Arabanın kilidi açıldığında benim için açtığını sanmıştım ama arabaya Akın, Pars ve Umut bindiğinde ciddiler mi diye baktım.

Ciddi olduklarını kapıyı tekrar kitlemeleri ile belli etmişti.

Gene oflayıp arkama yaslandım ve telefona bakmaya başladım.

Asaf: Balın telefonu bırakır mısın?

Balın: Hızlıca konuşacaksanız neden olmasın

Akın: Bir kafeye falan gidebiliriz istersen

Balın: Aynen tatlı da yiyelim değil mi ?

İyice huysuzlanmıştım ve onlar da bunu anlıyordu.

Umut: Haklı aslında tatlı yiyip tatlı konuşuruz

Alaycı bir gülüş sergileyip onları onayladım.

Gerçekten kafeye geldiğimizde Asaf kapıyı açtı ve hızlıca yanıma gelip yürümeye başladılar.

Kafeye girip bir masaya oturduk ve gerçekten de tatlı sipariş etmeye başladık.

Gerçekten neden yapmıştım bilmiyordum ama sırf tatlı konuşalım dememek için zift gibi bir kahve ve içinde şeker olmayan bir tatlı söylemiştim.

Gerçekten midem bulanabilirdi ama ben tatlı yemeye gelmemiştim

Tatlılar daha doğrusu benim işkence yemeğim gelene kadar konuşmamıştıktık. 

Asaf bana bakarak kaşını kaldırmıştı çünkü bunu büyük ihtimalle yiyemeyeceğimi sanıyordu.

Fakat bilmedikleri şey ben inat ettiğim zaman asla yapmam dediğim şeyleri bile yapardım.