වසර තුනක පමණ කාලයක් ගතවී ගියා . ඔව් බොහෝ දේ බොහෝ දෙනෙක් වෙනස් වුණා . ඒ අතර මිලීත් සිටියා .
දැනට මිලී මිලිටරි වලින් අයින් වෙලා වසර තුනක් .එය ඇය මොන හේතුව නිසා ගත්ත තීරණයක්ද කියන්න ඇයවත් දන්නේ නැහැ වගේම ඇයට විශ්වාස කරන්නත් බැහැ . ඒත් ඇය ඇයගේ හීනය අතහැරියා . හමුදා සේවයෙන් ඉදිරියට යන්න කොතෙකුත් ආසා කලත් .
" olivia අතන table එකට ඔය order එක ගෙනියන්න. " customers ල ගොඩක් restaurant එකට පිරුණු මොහොතේ මිලී තමන් එක්ක වැඩ කරන ඔලිවියාට එසේ කියමින් ඇය ළඟට පැමිණි liam නම් වයස තිහක් පමණ වූ තරුණටත් එතන බලාගන්න කියමින් ටිකක් එලියට ඇවිත් හොඳ හුස්මක් ගත්තේ හිතේ ඇති වුණ කලබලකාරී ගතිය පහව යන්නත් එක්කයි .
සවස් යාමයේ හිරු බැස යමින් තිබෙන මොහොතක සිහින් සුදු පාට වැලි පිරුණු වෙරළ දිගේ ඇයගේ දෙපා රැගෙන ගියේ මුහුඳ දෙසින් හමා එන සීතල සුළං පහරද නොතකමිනුයි .
හිරු බැස යන ඒ සන්ද්‍යා යාමයේ අහස නම් හරි හරියට රටා මවනවලු තැඹිලි රෝස කහ පාට වලින් , හරියට දියසායම් ඉහපු කොළයක් වගේ .බලන්න බලන්න තව තවත් ආස හිතෙන විදිහට . හැබැයි ටිකකින් ඒ පාටම මුහුඳු වතුරත් කොහොම හරි ඉහගත්තලු අහසට පරාද වෙන්න බෑ කියලා . අනේ මන්දා නේද අහසෙයි මුහුදෙයි මේ කෝලම් වැඩ දිහා මිලී එයාගේ නිල් ඇස් වලින් බලන් හිටියේ හරිම සන්සුන්ව .
" I miss you so much and I would love to meet you again" මිලී මුහුඳ දිහාම බලාගෙන ඒ වචන පෙළ මුමුණන අතරේ අහසේ හරි ලස්සනට දේදුණනක් ඇඳිලා තිබුණේ අහසටත් මුහුඳටත් ඔරවන ගමන් තමන් ගොඩක් ලස්සනයි කියන්න වගේ .
" ටිං ........"
Notification එකක් ආව සද්දේ ඇහුණුපාර මිලී ඉඳන් ඉඳපු තැන ඉදන් එහෙන්මම තමන්ගේ කලිසම් සක්කුවෙන් ගත්ත phone එකෙන් notification එක open කරලා බලද්දී දැක්ක දේ නිසා මුලු මූණම හිනාවකින් සරසගෙන ඒ msg එකට reply දාලා ආපහු සාක්කුවට දාගෙන එතනින් නැගිටලා වෙරළ දිගේ ඇවිදන් ආවේ හරි සන්සුන්වයි .
" ලියම් මං පොඩි ළමයෙක් නෙවේ මට දැන් විසි හතයි ... ඔහොම හැමතිස්සෙම මං ගැන හොයන්න එපා " මිලී මඳක් නිරිස්සුම් හඬකින් කිව්වත් ලියම් නම් ඒවා ගණනකට ගන්නේ නැහැ වගේ .
YOU ARE READING
L̶i̶f̶e̶ o̶r̶ D̶e̶a̶t̶h̶ || JJK ✔
Fanfictionමේ කාසිය දිහා බලනවා මනුස්සයෝ , මේකෙත් දෙපැත්තක් තියෙනවා , එක පැත්තක් අපි කොයි කවුරුත් කැමතිම පැත්ත Life ඒත් අනිත් පැත්ත ගත්තොත් ඒක අපි අක්මැතිම පැත්ත කාටවත් වළක්වන්න බැරි , ඒ කියන්නේ සල්ලි වලටවත් ඒ දේ නවත්තන්න බෑ අපි කොච්චර පිළිගන්න අකමැති වුණත...
