මිලී උදේ නැගිටලා ඇස් දෙක පොඩි කරලා බලද්දි ඇයට දකින්න ලැබුණේ සුපුරුදු පරිදි තමන්ගේ ඇඳේ තමන් ඉන්න බවයි . ඒත් එක්කම room එකපුරාම දෑස් යැවුවත් ඇයට දකින්න ඕනි වුණ රූපෙනම් ඇයට පේන්න තිබුණේ නෑ .
" එතකොට ඒකත් වෙනදා වගේම හීනයක්ද ? ඒ මුහුඳක පතුලක් වගේ කළු පාට බෝල ඇස් දෙක ඇත්තක් නෙවේද ? ඒකත් හීනයක්ද ? අනේ ..."
එතනින් පසු මුළු කාමරයම පුරාම සිහින් ඉකි බිදීම් පමණයි .
ඇයගේ හදවත වේදනාවකින් පිරිලා , ඒ කදුළු හරි බරයි . ඒ හදවතට දරා ගන්න බැරි නිසාම ඒ කදුළු කැට ඒ වේදනාව නම් බර ඇයගෙන් නිදහස් කරනවා ඒ හිතට යම් සහනයක් ගේන්න .
මනුස්සයෙක්ට කදුළු කියන දෙයක් ලැබිලා තියෙන්නේ දුර්වලකම මනින්න නෙවේ . ඒක දුර්වලකමක් නෙවේ . කදුළු කියන්නෙත් එක්තරා විදියක මායාවක් , මනුස්සයෙකුගේ දුක ඉදිරියේ සහනයක් ගේන්න පළමුවෙන්ම ඉදිරිපත් වෙන්නා . ඒත් ඒ කදුළු වලට ගොඩක් අය සමාජයට ගහනවා වගේම එක්තරා ලේබල් එකක් ගැහුවා . ඒ ' දුර්වලකම ' කියන ලේබල් එක .
මිනිස්සු හරි පුදුමයි නේද ?
මිනිස්සුන්ව ජජ් කරන්න එපා කිය කිය වටේටම කිය කිය රඟනවා . ඒත් මනුස්සයෙක්ගේ කදුලක් දැක්ක ගමන් ඌ ' දුර්වලයෙක් ' ඒත් ,
ඇත්තටම දුකක් දැනුනොත් අඩන්න , හරියට අපේ මිලී වගේ . ඔව් හැමෝටම පේන්න අඩන්න ඕනි කියලා නීතියක් නෑනේ නේද?
ඔයාට වේදනාවක් දැනුනොත් කවුරුත් නැති තැනක ඉඳන් අඩන්න . හිතට සහනයක් ලැබේවි මිලීට වගේම .
ඇගේ දෝතින්ම තම මුහුණ වසාගෙන අවසන ඇය ඇතිතරම් ඉකි බින්දා . ඇයගේ දුක තුනී වූ නිසාමද කොහෙද ඇය bed එකට වම් පැත්තට වෙන්න තිබුණ පොඩි cupboard එක උඩ තිබ්බ headphone එකත් අරන් bluetooth on කරලා spotify එකේ calm song list එකක් play වෙන්න දාගත්තා .
හිත නිවුන නිසාද කොහෙද අන්තිමට මිලී headphone එකත් ගලවලා bluetooth off කරලා computer එක ළඟට ගිහින් video game එකකුත් play කළා .
" ඔහ් දැන්නම් මාරම නිදහසක් දැනෙන්නේ ෆුහ් "
ඇය එලෙස මුමුණා ponk song list එකක්ම මහ සද්දෙන් play වෙන්න දාලා ඇඳෙන් ඉදගනිද්දි එකපාරටම room එකේ door එක open වෙලා ලියම්ගේ ඔලු ගෙඩිය ඒ අස්සෙන් එබිලා උපරිම සද්දෙන් කෑගහද්දි මිලී volume අඩු කරලා ලියම් ළඟට ගියේ වෙනදා වගේම බැනුම් රැප් එකක්ම අහගන්න බලාගෙන .
YOU ARE READING
L̶i̶f̶e̶ o̶r̶ D̶e̶a̶t̶h̶ || JJK ✔
Fanfictionමේ කාසිය දිහා බලනවා මනුස්සයෝ , මේකෙත් දෙපැත්තක් තියෙනවා , එක පැත්තක් අපි කොයි කවුරුත් කැමතිම පැත්ත Life ඒත් අනිත් පැත්ත ගත්තොත් ඒක අපි අක්මැතිම පැත්ත කාටවත් වළක්වන්න බැරි , ඒ කියන්නේ සල්ලි වලටවත් ඒ දේ නවත්තන්න බෑ අපි කොච්චර පිළිගන්න අකමැති වුණත...
