Kenji's pov
Kada naaalala ko kung paano ako pumatay para lang hindi nila saktan si kenzo at zeke hindi ako nagsisi na pumatay ako para protektahan sila nung una sukang suka ako sa ginagawa ko 17 years old ako ng matuto akong humawak ng ibat ibang armas lahat ginawa ko...
Lahat ng sakit tiniis ko para lang kina zeke at kenzo halos araw araw tinitiis ko ang sakit ng pag iisa... Until masanay ako binibisita ko din si zeke kapag wala akong ginagawa
"Sigurado ka ba na ayaw mong makita ang kapatid mo?" Tanong sakin ni nanay "hindi ito ang tamang oras para magkita kami ni zeke" saad ko nakasakay kami sa van habang nag uusap binigay ko sa kanya ang pera "12 thousand yan birthday ni zeke ngayun at 7th yun kaya ipunta mo sya sa lugar na gusto nya at ibili sya ng mga bagay na gusto nya" saad ko
ilang taon na din mula ng mangyare yun lumalaki na din si zeke "nagulat ako nung araw na nagising sya... Kasi wala syang maalala... Kahit pangalan nya hindi nya alam" tumango ako "mas ok na hindi nya maalala ang lahat..." Saad ko tumango naman sya
"Hindi mo ba sya lalapitan?" Tanong nya napatingin ako sa mga batang naglalakad "ayan na sya... " saad nya sabay turo sa batang lalaking naglalakad "yung naka grey sya yun" saad nya kita ko ang pagngiti nya masaya na sya sa buhay nya kaya ok na yun "lumalaki na sya" saad ko
lumalaki syang kamukha ni mama... Hindi ako nag sisi na ginawa ko yun para protektahan kayo...
Walang oras at araw na hindi pumapasok sa isip ko si kenzo at zeke pero wala akong magawa kundi ang pagmasdan sila mula sa malayo at protektahan sila ng palihim
Kenji...
Hindi ko din inakala na magiging kahinaan ko si luhence...
"Bakit mo ba to ginagawa?" Tanong nya habang nakatutok ang baril sakin "iputok mo..." Saad ko habang walang emosyon na nakatingin sakanya barilin mo na ako luhence... Para matapos na ang paghihirap ko
"Bumalik ka na... Bumalik ka na samin... Please kenji bumalik ka na..." Saad nya habang umiiyak nakatutok pa din ang baril sakin at ganun din ako sa kanya "bumalik ka na sakin" saad nya gustong tumulo ng luha ko pero hindi pwede... Hindi pwedeng malaman nila ang kahinaan ko...
"Kung hindi mo ako babarilin luhence ako ang babaril sayo" saad ko "hindi kita kayang saktan dahil mahal kita" saad nya mahal din kita luhence pero hindi pwede. Patawad...
Kung hindi ako nagkakamali 17 na sya ngayun malapit na syang mag 21 mukhang hindi ko matutupad ang pangako ko sa kanya ngumiti ako patawad
"Pero hindi kita mahal... At hindi kita minahal..." Saad ko at binaril sya siniguro ko din na hindi sya napuruhan ng mahiga sya sa sahig nilapitan ko sya "luhence..." Saad ko "patawarin mo ako aking mahal" saad ko at iniwan sya sana lang ay mahanap ka nina kenzo para mailigtas ka nila...
••••••••••••••••••••••
"Boss may balita na kung saan dinala si luhence ok na daw sya at may malay na" saad nya nakahinga naman ako ng maluwag tumayo ako at lumabas malaya na ako... Dahil patay na ang peter na yun sakin nya pinagkatiwala ang lahat sa kanya kaya mababawi ko na si zeke at makakasama ko na sya
Pumunta ako sa kwarto kung saan naka confine si luhence kita ko syang natutulog napangiti ako ng makita ang maamo nyang mukha glad he's safe... Marahan kong hinaplos ang sugat nya im sorry... Gusto kong sabihin yun sayo pero...
"Una palang alam ko na hindi mo ako gustong saktan" biglang saad nya dahilan para tingnan ko sya "so your awake..." Saad ko tumango naman sya "kakapikit ko lang nung pumasok ka..." Saad nya "paano mo alam na ako to?" Tanong ko ngumiti naman sya at marahang naupo "kasi alam ko ang amoy mo" saad nya ngumiti lang ako
"Muntik ko ng makalimutan na may sa aso ka pala" saad ko nagulat ako ng hilahin nya ako at halikan "hindi ako naniniwala na hindi mo ako mahal..." Saad nya habang nakatingin sakin "kung paano mo ako tingnan nung araw na yun... Alam ko na nagdadalawang isip kang barilin ako..." How is this person really cute... Ngumiti ako at marahang inilapit ang labi ko sa labi nya
The more i deny it the more i proove that I love this Clumsiest guy... My one and only... My luhench...
Hindi din tumagal ang kaligayahan na yun dahil nalaman ko na nasa puder na ni yohan si zeke na mas lalong nagpalala ng sitwasyon dahil lalong gumulo ang lahat...
"Anong iniisip mo? Diba sabi ko sayo hindi mo kailangan maging mag isa... Kasi sasamahan kita sa lahat ng oras" saad ni luhence at nilapitan ako kumalong sya sakin "just thinking the past..." Saad ko at hinaplos ang dibdib nya kitang kita dun ang scars na kagagawan ko i feel guilty for hurting him
"Kenji..." Tawag nya sa pangalan ko hinaplos nya ang mukha ko "wag ka na mag isip isip ng kung ano ano... Ang mahalaga magkasama tayo... At pangako... Hindi kita iiwan kahit anong mangyare" saad nya ngumiti ako can i just keep this person forever?
Binuhat ko sya at dinala ko sya sa kama "let's sleep" saad ko tumango naman sya niyakap ko sya at pumikit... Not being with you breaks me into pieces luhence... I love you more than my life... Pero sadyang madamot ang tadhan para sa ating dalawa
Why can't we be together? Bakit hindi ka pwedeng manatili sa tabi ko... Pero kung babalik man ako sa nakaraan i will do the same mistake i did back then to protect you and my brothers...
Wala akong pinagsisihan nun dahil alam kong kapalit nun ay maililigtas ko kayo... "Kenji..." Tiningnan ko sya "sleep talking" saad ko ambilis nya makatulog... I'm sorry luhence but we can't stay like this ayokong mawala ka... Being parted with you makes my heart ache but but i need to kung kapalit nito ay maililigtas kita gagawin ko.
Marahan akong tumayo muli kong sinilayan ang mahimbing nyang pag tulog "i'm sorry luhence..." Bulong ko i love you more than my life i just have to do this... I'm sorry for leaving you behind again...
"Good bye luhence... Until we meet again my love..."
BINABASA MO ANG
My Heartless Husband
De TodoIsa si yohan Useda sa mga sikat at kinikilalang business man sa mundo maamo ang kanyang mukha at lubos na hinahangaan ng kababaihan dahil sa matikas nitong pangangatawan at natatanging kagwapuhan. Hindi na din maitatangi na madami ang nag nanais at...
