༺𝕐𝕖𝕟𝕚 𝕘öçü𝕟 𝕪𝕠𝕣𝕦𝕔𝕦 𝕘𝕖𝕣ç𝕖𝕜𝕝𝕚ğ𝕚༻

11.BÖLÜM

11.BÖLÜM

Bölüm 11

Rosetta bu durumdayken Katie'ye baktı, manzaranın ufak da olsa tadını çıkarıyordu.

'Bu oldukça hoş.'

Katie, on yıldan fazla bir süredir Damian'ın kendisine olan güvenini kazanmıştı.

Rosetta ise neredeyse on beş yıldır hayatını boğazından aşağı sürekli kum akıyormuş gibi yaşıyordu.

Üstelik Rosetta yakın zamanda benzer bir nedenden dolayı azarlanmıştı.

İlişkilerinin netliğini iyi resmetmek harika bir bahaneydi.

Rosetta, diğer eliyle kanayan elini tutarken Damian'a baktı.

Rosetta'nın çevresinden, yaşlı kadın acınası bir şekilde yere diz çökerken bile Katie'nin ona dik dik baktığını görebiliyordu.

Ama gergin dudakları açılma belirtisi göstermiyordu.

'Şimdi ne yapacaksın?'

O ve Katie davalarını savunmak için ellerinden geleni yaptılar.

Artık geriye kalan tek şey Damian'ın kararıydı.

Aslında. Kimin sözlerine inanacaktı?

Karşısındaki duruma mı yoksa yıllar içinde kendisine duyulan güvene mi inanmayı seçecekti?

"Rosetta."

Bir süre sonra o sımsıkı kapalı dudaklar açıldı.

Söylediği tek kelimenin ardından gözleri hemen Rosetta'ya kaydı.

Altın tonlarında birbirine çok benzeyen iki bakış karşı karşıya geldi.

“Evet, Ağabey.”

Rosetta onun bakışlarına kayıtsız bir ifadeyle karşılık verdi, sonra yerden kalktı ve destek için yanındaki kanepeye tutundu.

Diğer elinde tuttuğu eli ise kan izi bırakarak dışarı kaydı.

Bu sayede vücudunu destekleyen bacaklar da büyük ölçüde sarsıldı.

Yüzü, çok fazla kan döktüğü için bitkinliğini ele veriyordu.

Damian'ın alnı aniden buruştu.

Birkaç gün önce Rosetta'nın yüzündeki yarayı gördüğünde de aynı ifade vardı.

Alnı hâlâ kırışıktı, gözleri yere baktı, sonra tekrar yukarı çıktı.

"Sen…"

Bir adım.

Sert vücut ileri doğru hareket etti.

Ve daha sonra-

Bang!

Dışarıdan gelen yüksek sesle kapı açıldığında içeri davetsiz bir misafir girdi.