༺𝕐𝕖𝕟𝕚 𝕘öçü𝕟 𝕪𝕠𝕣𝕦𝕔𝕦 𝕘𝕖𝕣ç𝕖𝕜𝕝𝕚ğ𝕚༻

15.BÖLÜM

15.BÖLÜM

<

Tüm Bölümler

>

A+

A-

📚

Okuma İşareti

⚙️

Oynamak

Bölüm 15

Araba uçurumun kenarından takla attı.

At, tuhaf bir ses duyduktan sonra aniden çılgına döndü ve bu, arabanın doğrudan uçurumdan aşağıya doğru yöneldiği sırada meydana geldi.

Kafası karışan ve paniğe kapılan Cassion pencere çerçevesini tutup dışarı baktı.

Pencereden dışarı ilk bakışta gözleri atlının korkmuş bakışlarıyla karşılaştı.

Sadece bir saniyeydi.

Evet, sadece bir saniye.

'Bu sefer yine.'

Bang! Yumruğu pencereye çarptı. Kırılan cam derisini parçaladı.

Ve hepsi bu.

Araba hızla alçalırken bedeni havada süzüldü.

Geriye gidenin hangisi olduğunu söylemek zordu; araba mı, zaman mı, yoksa kendisi mi?

'Ah, başımı döndürüyor.'

Şaşkın bir halde, bunun tam olarak ne zaman biteceğini düşündü.

Boom!

Büyük bir gürültüyle araba yere düştü.

Şok, parçalanan arabanın sesi kadar büyüktü.

Adamın bedeni başka bir yöne doğru savruldu, bedeni yer yer kırıldı.

Vücudunu hissedemiyordu.

Hala şoktaydı. Acının nasıl hissettirdiğini unuttu.

Ancak bir süre sonra…

“Uurk… haa… uh…”

Ayak parmaklarının ucunda başlayan ağrı yavaş yavaş başına doğru yükseldi.

Vücudunun her yerindeki yanma hissi nefes almasını imkansız hale getiriyordu.

Sadece nefes alıp vermek bile acı veriyordu, bu yüzden nefesini tuttu ve hemen tükürdü.

Çarpık görüşünden kırmızı bir gökyüzü görülebiliyordu.

Göz kapakları yavaşça indi ve tekrar açıldı.

'Ah. Burada ölecek miyim?'

Sonuçta bu böyle oldu.

Yorgun yüreğinin üzerinden soğuk bir dalga geçti.

Kalbinin üzerinden üç dalga geçti ve aklına bir aile portresindeki üç kişi geldi.

Baba. Üvey anne. Leo.

Ona yer olmayan bir aile.

Aile.

Bunun kadar rahatsız edici ve alışılmadık başka bir kelime var mıydı?