Dark Harry Potter
Gizlice en korktuğumuz şey her zaman başımıza gelir.
Yaşama Uğraşı { Cesare Pavese }
"Ne kadar zekiysen, hataların da diğerlerine nazaran o ölçüde dikkat çekici ve muazzam oluyor."
Bu evrenin tüm hakları J.K Rowling'e a...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Saat gece yarısına yaklaşırken Harry hala ayaktaydı. Evan ile birlikte Ravenclaw Ortak Salonunda oturmuş sohbet ediyorlardı. Yarın son görevi tamamlayıp şampiyon olacaktı, büyük gün sonunda gelmişti. Kendinden şüphesi yoktu. İlk iki oyunu başarıyla tamamlamıştı. Labirente girdiği anda tüm yarışmacıları tek başına olacaktı. Zekasını ve kurnazlığını sağlam kullanması galibiyeti getirecekti. İçindeki sıkıntının yarışma stresiyle alakası yoktu. Gözünün önünde bir şeyler oluyordu ancak ne olduğunu farkında değildi.
İlk olarak Bartemius Crouch'un garip hareketleri dikkatini çekiyordu. Adam bir süre sonra turnuvaya gelmeyi bırakmıştı. Yerine gelen yardımcısı Crouch'un hasta olduğunu söylemişti. Ayağa kalkamayacak kadar hasta olan bir adam Hogwarts'a da giremezdi. Ancak Crouch okula girmişti. Hatta yasak ormanın kenarında Harry ve Laurel'i bile görmüştü. Gece gezmelerinin sonunda karşılaşmışlar- dı adamla. Hareketleri hiç normal değildi. Kesinlikle aklını kaybetmişti. Harry ve Laurel Dumbledore'u çağırana kadar ortadan kaybolmuştu. Keşke başında nöbet bekleseydi...
Canını sıkan bir diğer nokta ise gördüğü rüyalardı. Voldemort yeniden rüyalarına giriyordu. Eski ahşap bir evin içinde tanımadığı bir adamla oturuyor ve bir şeyler planlıyorlardı. Amaçları açıktı: Harry Potter'ı öldürmek. Voldemort aciz durumdaydı, yaralıydı ve cismani şekli yoktu. Ancak yardım alıyordu. Harry gördüklerinin sıradan kabuslar olduğunu düşünmüyordu.
Canını en çok sıkan şey ise turnuvanın yarın bitiyor olmasıydı. Sevgilisinin Fransa'ya dönmesine çok az kalmıştı. Evan'ın söylediği gibi Beauxbaton'da okuyan bir Bulgar ile sevgili olmak tam Harry'lik hareketti. Julia'ya tam anlamıyla alışıyorken aralarına mesafelerin girecek olması hoş değildi.
Sevgilisinin yanındayken beynindeki sesler tamamen susuyordu. Sihrini bileme hırsı azalıyor sıradan bir genç adama dönüşüyordu. Varlığı bile ruhunun dinlenmesi için yeterliydi. İlk gördüğünde hissettikleri boşa değildi. Elbette güzelliğinden etkilenmişti ancak hissettikleri bundan çok daha fazlasıydı. Diğer yarısını bulmuş gibiydi.
" Hiç biri seninle düello edemez Harry. Bu kadar gerilmene gerek yok. Çok korkuyorsan senin yerine ben yarışayım. Birkaç damla çok özlü iksir yetecektir. " Düşüncelerinden Evan'ın seslenmesiyle çıktı. Yüzüne yayılan gülümsemenin nedeni son olarak sevgilisini düşünmesiydi.
" Saat çok geç oldu Evan. En azından sabah devam et bu bayat esprilerine. İksir ile sadece görüntümü kopyalayabilirsin. Olağanüstü sihrim ve eşsiz cazibem hala benimle birlikte olacak." Evan göz devirmekle yetinmişti.
" Sana anlatmam gerekenler var. Gördüğüm bir rüya beni çıkmaza sokuyor. İlk olarak tatilde gördüm rüyayı. Voldemort ve tanımadığım bir adam olan yapıyordu. Planın ne olduğu çok açık. İkinci kez ise ilk görevden sonra gördüm. Son kez de dün gece gördüm. Ters giden bir şeyler var Evan. Birileri burnumun dibinde bir şeyler planlıyor ancak ben hiçbir şey yakalayamıyorum. Yarın görev başladıktan sonra bizimkilerin yanından ayrılma. Uzun süre labirentten çıkmazsam Dumbledore'a ulaş. Aynı şüphelere de o da sahip. Bir şekilde herkesi harekete geçir. " Derin bir nefes alıp soluklandı.
