The Paparazzi And His Target

CHAPTER 09

Aida’s Point of View

Hindi paman nagsisimula ang kasiyahan nung sinipa na ako ni mama palabas ng bahay. Sabi niya it’s time na raw para umalis at bumukod na ng sariling pamilya, kahit ilang beses ko pang kausapin si papa wala rin itong nagawa.

"Huhuhu parang wala akong pakinabang sa kaniya anong klase siyang ina? Anong akala niya sa akin baboy?!" nandito ako ngayon sa kotse ni Gab umiiyak at nag-daramdam.

"You're so old, why are you crying? Are you a child?" binigyan ko siya ng masamang tingin, thinking he's such an asshole. So incentive. It is the first time I'll be far away from my family, malamang malulungkot ako.

"You're such an asshole, taking advantage of the situation! I feel like I won't see them again, and now you're taking me into your custody and making it even harder for me. Even if it's just for a few days, I wish you could have brought me back home. Huhuhu, I didn't even get to taste my mom's maja, and where will your companion take my motorcycle? Pati ba naman motor ko tatanggalan mo ‘ko ng karapatan, ngayon ko lang ulit ‘yon nakita matapos i-confiscate ni mama ng ilang araw huhuhu…"

Grabe talaga ang iyak ko, buti na lang tinted tong kotse niya. Hinayaan niya naman akong umiyak, na ubos ko na nga ata ang laman ng tissue box. Na hinto lang ako hanggang sa tumigil kami sa isang private village,

"Akala ko ba dadalhin mo ‘ko sa hotel?"

"And why would I do that? For them to see you?"

"Of course asawa mo na ako--sa papel."

"No one should know about this only my parents and yours parents."

He entered a village for a moment and said that we would be staying here temporarily for a few days before he takes me to his country. He needed to stay close to his working area to take care of something and keep an eye on me in case I try to escape.

"We’re here."

Bumaba na siya, hindi man lang ako pinagbuksan ng pintuan, paglabas ko ng kotse tumambad sa akin ang isang malaking mansion. Kung hindi lang ako sad ngayon malamang na-gawan ko na ito ng panibagong article, ang kaso naiwan ko sa bahay ang camera ko, and using phone? That's impossible right now. Hawak niya ang phone ko. Para talaga akong preso dito.

"It seems like you're okay now."

Nagsalubong ang mga kilay ko at lumapit sa kanya.

"Huwag mo akong pakialaman, iniisip ko ang kalbaryo ko sa bahay na ‘to kasama mo."

Ika ko at kinuha ang nag-iisa kong maleta sa likod ng kotse niya, sabi niya kasi hindi ko na raw kailangan magdala ng maraming damit dahil siya na raw ang magpprovide, edi siya na mayaman.

Baka nga pasuotin niya ako ng punit-punit na damit at maglaala princess Sara. Lumingon ako sa likuran ko naghihintay na baka sumunod sa amin ‘yung kasamahan niya kasama ang motor ko.

"Come inside, before someone else sees us together."

"Teka eh hindi ba’t dadalhin ng kasamahan mo ang motor ko?"

"Seriously, you ride a motorcycle? You're a woman, for crying out loud."

"Eh na saan na kasi motor ko bakit wala pa?"

Bago ako sumunod sa kanya tinanong ko muna kung darating ba talaga ang motor ko, nakikita ko kasi kanina na sumunod ang kasama niya dala ang motor ko kahit na labag sa kalooban ko na may ibang gumamit sa pinakamamahal kong motor. Pero ‘yung sagot niya kasi hindi ko inaasahan.

"You shouldn't ride a motorcycle anymore, it takes away your virginity."

Bigla akong kinilabutan sa totoo lang.