The Paparazzi And His Target

CHAPTER 13

Aida’s Point Of View

Bumuga ako ng malakas na hangin mula sa aking bibig, ilang beses ko na rin ito ginawa para pakalmahin ang buong sistema sa aking katawan. Nandito kami sa harap ng pintuan  ni Gab habang tinatanaw ang papalapit na kotse ng kaniyang nanay paparating na ito mismo sa grand entrance ng front yard at inaabangan namin bumaba,  ‘yong tiyan ko hindi na mapakali na-uutot na naman ako.
“Galingan mo ang pag-acting.”
Acting seriously?
“Ano pa nga ba nandito na ‘to”
“Huwag ka ng reklamo mag-tiis ka kasalanan mo ‘to.”
“Hanggang hawak lang ng kamay wala ng hihigit pa do’n.”
Paalala ko sa kanya ngunit inismiran niya lang ako.
“Kahit ganito lang ako mahalaga pa rin sa ‘kin mga first ko--”
“Let’s go.”
Bastos talaga. Hinawakan ni Gab ang kamay ko at pareho naming sinalubong ang nanay niya.
“Oh, adeul-a bogosipda!”
Wika ng mama ni Gab ng maka-baba at sinalubong ang anak ng yakap.
“Eomma.”
Actually hindi ako komportable, umipod na lamang ako nag-tago sa likuran ni Gab.
“Where is my myeoneuli?”
Nandito ako sa likuran ni Gab habang nagkakamustahan sila ng nanay niya ng bigla niya akong hinila.
“Aida, this is my mother Evangeline Archer…”
Pagpapakilala ni Gab sa akin sa nanay niya.
“H-hello ma’am.”
Ang ganda ng mama ni Gabrielle, muntik na akong ma starstruck sa kanyang kagandahan, siguro nung kabataan niya maraming nanliligaw sa kaniya pero nagtataka lamang ako sa suot niya, iba kasi ang na sa imagination ko. Kahit ilang beses pa akong dumilat totoong totoo talaga ang nakita ko naka-damit pambahay lamang ito, at mukhang galing pa sa farm.
“Omo omo! nae saranghaneun ttal,” (My darling daughter,}
“A-ah m-ma’am nice to meet you too--woo!”
Nilingon ko si Gab, nais ko sana ng ultimate translation at paliwanag kung bakit ako niyakap ng nanay niya.
“Deudiyeo mananneyo!” (We’ve finally met!)
Ngunit tumango lamang ito at sumenyas na yakapin ko din raw ang mama niya.
“Hahaha you are so pretty daughter of mine.”
Aniya sa pagitan ng pagkakayakap sa akin.
“A-ah t-thank you m-ma-am.”
“I am so excited to finally see you myeoneuli and here you are.”
She smiled wider at sa tingin ko naman hindi iyon ngiting plastic, so I felt relief.
“M-me too m-ma’am--”
“Eo…meo…ni, daughter of mine just call me eomeoni. Arraso?”
Akala ko ba eomma, anong kahulugan na naman ba iyang eomeoni na sinasabi niya?
"Eomma, she doesn't know how to speak Korean."
“Jeongmal? Wae? I mean she’s good at pronouncing Korean, she’s better than me.”
I just smiled, kahit wala akong maintindihan sa pinag-uusapan nila ngumingiti na lamang ako wala talaga akong ibang maisip kung hindi ang ngumiti. Nagtataka ako ng biglang hinawakan ng nanay ni Gab ang kamay ko at pumagitna sa amin ni Gab, literal na pinag-hiwalay niya ang kamay naming dalawa at inis na tumingin kay Gab.
“Stop embarrassing me in front of my myeoneuli!”
( 0-0 ) ang hard ng mama niya…
“Joesonghaeyo myeoneuli, I'm really sorry my son is really babo, I can’t believe you marry him.”
B-babo anong meaning no’n?
“Don’t do it again baby, tsk.”
Aniya at hinampas ulit ang sariling anak ng sobrang lakas sa balikat, napa-lunok ako sa nasaksihan ko.
( 0-0 ) hindi malabong mangyari rin sa akin iyan kapag nalaman niya ang nagawa kong kasalanan sa anak niya.
Na-niniwala na talaga ako nakakatakot ang nanay ni Gab.
“E-eomeoni, Gabrielle is sweet loving and caring and It’s my fault whatever fault that is.”
“I’m glad myeoneuli, my myeoneuli is really really good kid, you don’t deserve her Gabrielle Engelbert!”
Pffft…wow si Gab pa hindi nagging deserving sa tulad ko. Hahahaha
“But it would be better if you learned how to speak Korean. There are a lot of Korean don't speak english very well and don’t worry I'm here to teach you daughter of mine I’ll visit you everyday, arraso?”
( 0_0 ) Bakit kailangan ko pang matuto? Hindi naman pang habang-buhay magiging asawa ako ni Gab.
“Eomma do you forgot? You need to take care of a lot of things in the farm.”
“Are you trying to separate us? Away with e ach other!?”
“No I am not-- eomma stop saying weird things, she’s my w-wife and I have better plan for her.”
Hanggang kailan ba kami mananatili dito sa labas? Ang ginaw-ginaw na.
“Better plan? I have one too, I have plan for my dear daughter in law.”
“Eomma where just got here, my w-wife she need a rest she’s still got a jet lag.”
“Hey! It's inappropriate to speak to eomeoni like that Gabrielle. Eomeoni, I'm terribly sorry, I’m really fine.”
Ito ba ang sinasabi niyang patay ako sa nanay niya? Sinong patay sa amin ngayon? Tsk.
“Welcome to our country my daughter.”
Mukhang bumabaliktad ang sitwasyon ah, kailangan ko lang mapapa-bilib ang nanay ni Gab parati.
“Thank you eomeoni, let’s party party get inside.”
Bigla itong humagalpak ng tawa at mahinang pinalo ang braso ko, mukhang tuwang-tuwa naman ito sa biro ko charot! Sa tingin ko magkakasundo kami ni eomma sana ganito rin si mama ka open minded.
“Ehem! Let’s get inside eomma, let’s go--”
Hahawakan na sana si Gab ang kamay ko ng bigla akong hinila ni eomeoni, pareho kaming nagulat.
"Come on, I'm so excited to show you my Gabrielle childhood pictures."
“E-eomma don’t you dare--”
Owwws!
“Don’t be shy your wife must know you better.”
Picture ni Gab nung baby pa siya? That’s exciting!
“Let’s go my daughter…”
Habang nag-uusap kami ni eomma pinag-handa naman kami ni Gabrielle alam niyo bang dinala ni eomeoni ang lahat ng photo album ng pamilya nila para isa-isa niyang ipakita sa akin ang pictures ni Gab. Ang sama nga ng tingin sa akin ni Gab habang pinagtatawanan ko ang pictures niya nung baby pa siya, lalo na ‘yong naka-hubo, bilib talaga ako sa humor ng nanay ni Gab dahil bawat picture may estorya at pati ang nakakatawang pangyayari sa buhay ni Gabrielle pati iyon ay na i-kwento niya na sa akin.
Pati nga nung araw na mag-papatuli si Gab sinabi niya rin sa akin, lakas talaga ng tawa ko at hindi ko na mapigilan halos maihi nga ako sa sobrang tawa. Nakatingin lamang sa gawi namin ng mama niya si Gab nang sumilip ito sa sala, galing siya sa kusina sinilip lamang kami kung ano na ang nangyayari siguro na rinig niya ang tawanan namin. Tinignan niya ako ng tingin na para bang sinasabi niyang anong mahika ang ginamit ko sa nanay niya para magka-sundo kami ng ganito. Inirapan ko lang siya tulad ng ginawa niya sa akin kanina.
“Thank you eomma for sharing these beautiful memories with my husband eomeoni. It feels like I’ve knew him for so long.”
Yeah right, hindi pa rin ako sanay na tawagin na asawa si Gab, kahit na kunwari lang hindi pa rin talaga ako sanay siguro ganito ang feeling dahil ito ang unang beses ko. Nagka-nobyo na rin naman ako dati pero hindi naman kami sweet hiniwalayan nga ako ng hindi niya matanggap ang gift na nais niyang matanggap sa birthday niya alam niyo kung ano? Kiss. Yucks talaga asar na asar nga ako non!
Kaya ito ang unang beses ko na maging sweet sa taong hindi ko naman kilala ng lubusan. Sino ba namang hindi ma-a-awkward kung ikinasal kayo ng wala man lang proper decision. Malamang pag-katapos niyang makuha ang mana niya alam kong mag-f-file kaagad si Gab ng divorce paper. Nais niya lang makuha ang mana niya at pahirapan ako di ba kaya ako nandito.
“You are the most sweetest child I’ve ever meet, I’ve always wanted for a daughter for so long.”
Kahit ang sama ng ugali ng anak niyo eomeoni thank you, dahil nakilala ko kayo kahit papaano at ang bait mo sa akin sana hindi mag-bago ang pag-tingin mo sa akin kapag nalaman mo ang katotohanan sa amin ni Gab.
“Please treat me as your own daughter eomeoni.”
May dahilan na rin ako para sumaya kahit papaano. Tumayo ako ng may maisip na magandang idea.
“Eomeoni, I’ll cook some delicious food wait for me right here.”
“Oh jeongmal? Let me help you then--”
Jeongmal? Ano ‘yong jeongmal?
“Sit there and relax eomeoni leave it to me eomeoni, let me serve you.”
Tumayo ako lumapit ka Gabrielle, bigla na lamang ako na tawa ng masaksihan ko ang ginagawa ni Gab.
“W-what are you laughing at?”
“Mukhang nahihirapan ka riyan ah kailangan mo ng tulong?”
Kanina pa siya sa ginagawa niyang pagluluto ng king crab pero hindi niya pa rin ito pina-patay.
“Just leave it to me.”
Woah lakas maka self confident ni hindi nga niya mahawakan ang king crab.
“Talaga lang?”
“Ya! Don’t make fun of me.”
Ito unang beses na pinag-taasan niya ako ng boses, dahil lang sa isang king crab?
“Takot ka ngang hawakan pano mo mapapatay ‘yan--at tignan mo nga ‘yang sandata mo!”
“Umalis ka alam ko ang ginagawa ko.”
“Huwag mo ng ipahiya sarili mo sa tingin mo ba mapapatay mo ba ang king crab gamit lamang ang kutsara?”
Bobo ‘to.
“What do you wan’t me to do then?”
“Tinutulungan ka na nga ayaw mo pa, kailangan ko ng kumain dahil ubos na ang lamang sekmura ko, sa lagay mong ‘yan mukhang isang linggo akong hindi makakain, tsk. Tignan mo nga itong counter, nag-kalat ang--oh my god. Kung ako walang time management anong tawag mo dito sa ginagawa mo?”
Inirapan niya ako at ibinaba nito ang hawak niyang kutsara
“All right.”
Aniya at umipod ng kunti, napa-tingin ako sa dami ng ingredients na naka kalat lamang sa ibabaw ng mesa.
“Organize the ingredients ako na bahala mag luto. Anong bang lulutuin mo?”
Tinuro niya ang i-pad niya at napa-iling na naman ako dahil sa simpleng putahe hindi niya magawa. Diyos meyo.
“Kompleto ka na sa gamit hindi mo pa magawa ng tama.”
Kumuha ako ng chopstick at tinusok ito sa soft spot ng limang king crab ng matapos lahat ng tubig naman ng tubig nito sa loob ay tinanggal ko bago ko pinakuluan at nilagyan ng pampalasa. Actually ito ang unang beses kong mag-luto nang king crab hanggang tingin lamang kasi ako sa ate ko habang nagluluto, mahilig yun sa king crab habang ako naman hindi allergic ako sa kahit anong sea foods, kaya hindi ako kumakain pero alam ko kung papaano lutuin marami akong alam na lutuin dahil nakapag-tapos ako ng culinary arts sa senior high. Hindi ko nga alam kung bakit education ang kinuha ko sa college gusto namang maging chief. Sisihin niyo mga magulang ko. Pangarap ko lang naman maging house wife, pero hindi sa ganitong paraan.
“So, what do I do next?”
Sinilip ko naman ang ginawang arrangement ni Gab, maayos na ang mga ingredients kaya mapapabilis ang paghahanda ko. May apat na putahe pa kami na nais niyang gawin pero na isip na mas mabuting hindi lamang Korean food ang gagawin namin, paniguradong pasok sa panlasa ni Eomma ang putahe’ng naisip ko.
“Gusto ko sana mag-luto ng putahe’ng pinoy okay lang ba sa’yo?”
“Depende kung magugustuhan ng eomma masilan pa naman ito pagdating sa pagkain.”
“Magugustuhan niya ito promise.”
Ika ko at mabilisang ginawa ang adobo at kaldereta, pinagsabay-sabay ko na lahat.
“Akala ko puro paninira lang ang alam mong gawin.”
Pagsasalita ng ulupong sa likuran ko.
“Bukod sa paninira lang magaling rin ako mag-luto ano sa tingin mo ikaw lang may talent?”
“Tsk.”
“Kamusta na chicken soup--oh come on! Gab pati ba naman ‘t o hindi mo alam kung papaano lutuin?”
Halos mahimatay ako sa ginawa niya sa kawawang manok bigla niya na lang kasing sinalang sa kumukulong tubig without chopping it matapos niya ito kunin sa ref. Gusto ko talaga siyang sapakin sa oras na ‘to. Punong-puno na ako sa kanya sa katangahan niya. Halatang hindi sanay sa kusina halata naman kasi sa kamay niya.
“We don’t chop chicken when we we’re making korean chicken stew.”
“Edi sana hinugasan mo muna bago mo sinalang! Para kang hindi nag-grade one!”
“Tsk. Sana sinabi mo kaagad.”
“Wow kasalanan ko? Matik na ‘yon Gab! Saan ba kasi lumilipad ‘yang utak mo-- waaahhh!!!”
Halos lumabas ang mata ko sa ginawa niya, kukunin na sana niya ang manok sa kumukulong tubig mabuti na lang at nakita ko ang binabalak niyang gawin. Sa tindi ng inis at kaba na aking naramdaman pinalo ko siya sa likuran at kinuha ang kaldero sa stove at binuhos ang mainit na tubig sa sink at muling hinugasan ang manok at nilinis ng maayos bago siya hinarap.
“Naiintindihan ko naman na hindi ka sanay, dapat sinabi mo na lang kasi ang totoo halata naman kasi Gab.”
Nilapitan ko siya at tinignan ang kamay niya.
“Patingin nga!”
Nag-aalala ako baka kasi may sugat kaso bigla niya namang hinila ang kamay niya at pinitik ako sa noo.
“Aray!”
“Mas masakit ‘yung hampas mo sa likuran ko.”
Masakit? Kung masakit bakit parang wala lang sa kaniya ang ginawa ko?
“Nasisiraan ka ba ng bait!?”
“Huwag ka ngang sumigaw baka marinig ka ni eomma.”
Aniya at nag-walk out pa. Matapos ang isang oras at kalahating minuto na pagiging high blood na tapos na rin ako sa pagluluto, nandito na kami sa mesa pinagmamasdan ko si eomma at hinihintay kung ano ang magiging reaksyon niya sa niluto ko habang tinitikman ang niluto ito.
“Hmmm weird I’ve never taste this kind of food before, but it is delicious I like it.”
Masaya naman ako sa natanggap kong papuri kay eomma, sumunod ko na naman nilingon si Gab, hindi ito nagsasalita habang kumakain siguro galit pa rin siya dahil hinampas ko ang likuran niya. Hindi ko na rin siya pinakiilaman pa ang mahalaga ma-pa empress ko si eomma. Paniguradong maparurusahan rin naman ako mamaya, I see no difference.
“Jeorang deiteuhasillaeyo mananneyo? I mean Would you like to hang out with me daughter of mine?”
“Of course eomma--”
“Eomma like I told you are busy person, well go visit some time.”
“Yah! Are you trying to separate me from my daughter!?”
*PAK*
“Eomma!”
Hindi na natuto…
“Don’t worry my daughter I think my son is jealous of me, because I spent to much time with you.”
Panunukso ni eomma, sa tingin ko hindi nagustuhan ni Gabrielle ang na rinig niya ang sama maka-tingin.
“The food is good and I also notice that my son loves it right baby?”
Tinignan ko ang reaction ni Gab.
“Gabrielle Engelbert?”
Para itong walang na rinig. Sinipa ko ito sa ilalim ng mesa.
“Ah!”
Nagtatakang tumingin ito sa akin at tinatanong ng mga mata niya kung bakit ko ito sinipa.
“Eomeoni ask you if you like the food we prepared.”
Tinignan niya ako ng masama, tinuro ko gamit ng labi ko si eomma. Mukhang hindi niya na gets.
“Of course eomma.”
Halatang napipilitan. Ni hindi ko nga narinig na pinuri mo ang niluto ko, tsk.
“I love it.”
Sinungaling talaga. Tsk. Masilan pala ‘ah.
“And I think he wanted a quality time together with you, he’s excited look him in the eye.”
Ang sama nga makatingin.
“Do you son?”
“Ne? Ah ye eomma.”
Tsk. He only wanted is exact revenge. He is undoubtedly already planning the punishments he will be given to me later, but I can’t do anything about it to stop him. This pony marriage won't survive for very long, kailangan ko lang na tulungan siya na makuha ang mana niya para maka-wala na rin ako sa set-up na ‘to. Kailangan lang naman namin na mapaniwala ang mga magulang nila na totoong nagmamahalan kami.
Ang bilis lumipas ang mga oras at hindi namin na mamalayan na lumalalim na ang gabi, nais ko sana na dito na mag-palipas ng gabi si eomma dahil gabi na rin at dilikado na sa daan para umuwi ng ganitong oras.
“I’ll be fine my daughter, you need to have privacy especially to-night hihihi bye bye…”
Binitiwan na ni Gab ang pag-hawak niya sa kamay ko ng maka-alis na ang mama niya, napalitan na rin ng pagka-irita ang ngiti ko. Back to normal again. Siya na ulit ang boss. Tumingin ako sa kanya ngunit agad naman itong tumalikod at umupo sa sofa, siguro na pagod siya ginawa niyang kahibangan. Isinara ko  na ang pintuan at umupo rin harap ng sofa na kinauupuan ngayon ni Gab.
“Gab…”
Panimula ko.
“What?”
Nakapikit ito ngunit alam kong nakikinig siya. May mga bagay lang kasi ako na nais itanong sa kaniya, mga bagay na hindi namin napag-usapan simula nung dumating kami. Sa totoo lang ang dami kong tanong na nais itanong sa kaniya na sana naman ay masagot niya ng maayos. Huwag na naman akong layasan.
“Sorry sa ginawa ko--”
“Iyan lang ba ang sasabihin mo?”
“May nasabi kasi sa akin si Gain kanina, isa siya sa personal assistant ni Hero, gusto ko sanang itanong sa iyo kanina pa ang tungkol sa sinabi niyang magiging P.A mo ako. Hindi ba’t napag-usapan na na’tin na titigil ka na sa pag-aartista bakit kailangan mo pa ng personal assistant--”
“Maliwanag naman siguro ang sinabi ko sa press con diba? Hindi ko na kailangan ulitin.”
“Oo pero kasi hindi ko maiwasan na-- gusto ko lang kompermahin sa’yo--”
“Magiging personal assistant kita sa mata ng mga tao. I'm concerned for your safety because if anyone finds out about your real relationship with me, you may be in serious trouble. So please keep it a secret while you're under my supervision and talk to anyone especially Hero. Mananatiling ito maliban sa mga magulang na’ ten naiintindihan mo ba?”
“Pano kung malaman ng mga magulang mo na personal assistant mo ‘ko?”
“Matulog ka na, marami pa tayong gagawin bukas.”
Aniya at iniwan ako sa sala.
Tsk hindi naman niya sinagot importanteng tanong.
Tumayo ako at naglakad sa kusina para mag-linis ng pinag-lutuan at pinag-kainan namin.
“Hmmm parang gusto ko kumain ng matamis.”
Hindi pa naman ako inaantok at sa totoo lang nangangasim pa rin ang sikmura ko at kailangan ko kumain ng matatamis para mawala ‘tong pangangasim ng sikmura ko. Naglalakad lamang ako hanggang sa ma-padpad ako sa kusina, sinilip ko ang laman ng ref at napa-ngiti ako sa dami ng pwede kong kainin at lutuin.
Pero sa ngayon gusto kumain ng letche plan.