The Paparazzi And His Target

CHAPTER 14

Aida’s Point of View
12:00 am…*BLAG*
*BLAG*
I heard a loud noise coming from outside the door.
“Sandali lang…”
I immediately took the bathrobe that I had prepared on the table in case of emergency at sinuot masilan kasi ako natutulog nag-huhubad kasi ako kapag-hindi ako makatulog, tumingin mo na ako sa orasan kung anong oras na pero wala akong makitang wall clock dito, wala ring alarm clock at wala akong relo at yung cellphone ko naman naiwan na sa loob ng maleta nakakahiya naman kung pag-hihintayin ko pa ang nagmamayari ng bahay.
*BLAG*
*BLAG*
“Oo ito na ayan na--”
I was not even able to step closer to the door when it suddenly opened and spit out Gab's angry face but it was immediately replaced by the shock of him catching me in an embarrassing situation.
“Waaaahhh!!!”
“Yah! neo michyeosseo!?” (Are you crazy!?)
“Tumalikod ka maniac!”
I quickly covered my precious body.
“There is nothing intriguing about you.”
A-anak nang anong walang--
“I'm a woman, you shouldn't have said those words. You don't understand how important self preservation is!”
“Then lock the door when you sleep kung ayaw mong may ibang makakita sa katawan mong--”
“Even if you don't appreciate, you don't have to say those bad words, you're destroying my self-esteem!”
“I didn’t say anything--”
Wala na nakita niya na anong magagawa ko huhuhu
“Stop talking and be honest with me.”
I glared at him.
“Change topic agad?”
“Anong gusto mo pag-usapin na’ten kung ano ang nakita ko?”
Oo nga no?
“Anong bang ipinunta mo dito? Hating gabi ginising mo ako--oh bakit hawak mo ‘yan?”
Hawak niya ang letche plan na niluto ko kagabi.
“Is this yours?”
Napangiti ako sa pag-iisip na ang dahilan kung bakit siya nandito ay baka gusto niya akong tanungin kung pwede niya ba itong kainin--
“Didn't I tell you not to let anyone come to the house?”
Ilang beses akong napa-kurap dahil sa tanong niya.
“And you actually managed to order food and let the person share my adress. Tigas talaga ng ulo mo.”
Ano bang order pinag-sasabi niya at bakit niya ako sinisigawan hindi ba’t siya itong may kasalanan!?
Inagaw ko sa kaniya ang hawak niyang letche plan halata sa mukha niya ang pagtataka sa ginawa ko.
“Tignan mo ‘tong babaeng to tinatanong kita sumagot ka--”
“Ako gumawa nito, malinaw sa akin ang sinabi mo maka-bintang ka naman! Tsk!”
“S-sandali ‘yung-”
“Talagang ginising mo ko ng dahil lang sa letche plan? Lol.”
Ika ko at sinara ng malakas ang pintuan.
Bumalik muli ako sa kama at humiga, pero hindi na ako inaantok gising na gising na ang diwa ko dahil lang sa letche plan.
“Nakakainis! Alas dose pa ng gabi at talagang ginising niya ako!? Dahil dito sa letche--”
Tsk mas mabuting kainin ko na lang ‘to.

Kinabukasan…
Bumangon ako sa kama mula ng magising ako. Umaga na ng at mukhang makulimlim sa labas. Nag-stretch muna ako bago mapag-isipan na libutin ang buong kwarto ko sa tingin ko kasi maraming exciting na mga bagay ang naririto. Sa tingin ko naman maayos na ang pakiramdam ko at hindi na gaano na nahihilo o nasusuka kung ikukumpara kahapon. Pakiramdam ko naman bumabalik na ang sigla ng aking katawan.
Tumigil muna ako sandali at tumingin sa pink na chandelier sa itaas ng puting kisame. Sa sobrang pagod ko sa biyahe kahapon knock out ako. Hindi na rin gaano kasakit ang ulo ko ngayon kung ikukumpara kahapon, medyo okay na rin ang pakiramdam ko ngunit hindi ko maiwasan na malungkot miss na miss ko na ang pamilya ko sa pinas at layong-layo ko na sa mga mahal ko sa buhay. Hindi ko maiwasan na umiyak, miss na miss ko na sila.
Miss ko na rin sina Sunshine at Jim nakakalungkot na pati sa kanila hindi ko naka-usap bago ako dalhin ni Gab dito sa Korea, pero sa tingin ko mabuti na rin na hindi na nila alam ang tungkol sa amin ni Gab. Lalo na si Shine, paniguradong mag-tatampo ‘yun kapag nalaman niyang kasal ako sa lalaking pinag-lalaanan niya ng I DO. Akala ko tapos na ang kalbaryo ko na wala na ako sa poder ni Do Meng, may mas i-lala pa pala.
Habang nasa kalagitnaan ako nang pag-da-drama bigla na lang nag ring ang phone ko sa ibaba ng mesa. Nang makita ko kung sino bigla ako napa-bangon sa kama at sinagot at ang tawag na nag-mula sa nanay ni Gab.
“Yes eomma?”
“Good morning ttal (daughter) how was your first day morning? It’s raining outside put umbrella when you go.”
“Good morning eomma, thanks for the weather forecast.”
Tawang-tawa naman ito sa sinabi ko, at may sinabi ito na hindi ko naintindihan kaya panay ngiti nalamang ako at tango. Tinanong niya rin ako kung kumain na ba ako o gutom na, sinabi niya na may hinanda siyang ulam na sa loob raw ng ref iinitin ko na lang para daw iyon sa amin ni Gab. Na touch ako sa pag-aalala ng mama ni Gab, sa totoo lang mas nagagawa niya ang bagay na hindi kayang gawin sa akin ni mama hindi naman sa sinasabing the best mama ni Gab kung ikukumpara sa mama ko pero kasi feeling ko kasi sasaya ako sa piling ng bago kong mama, sana pala araw-araw siya bumisita dito gusto na ulit tuloy siya makita.
“Eomma I miss you already…”
“Don’t be sad daughter we well see each other again I’ll come visit.”
“Waaahhh really eomma?”
“Ne I promise. I’ll have to go I’m sure you are busy right now.”
“Me? No-no I am not eomma I’m--”
“Preparing for breakfast for your dear husband, right?”
Preparing? Hindi ko nga naisip na ipag-handa si Gabrielle.
“Now please do, don’t be shy. I’ll have to go n-nyung-hee gah-seh-yo daughter of mine.”
Pero no choice ako dahil katulong niya nga ako diba.
“Yes eomma, see you soon thank you.”
Alam ko na ibig sabihin nung ahn-nyung-hee gah-seh-yo goodbye ibig sabihin nun akala niyo ‘di ko alam? Tsk.
Huwag ka ng malungkot Airra, kahit malayo ka sa totoo mong pamilya may mga taong nagmamahal naman sa sa ‘yo. Lagi mo na lang iisipin na hindi ka nag-iisa at maari mong ituri na pamilya ang mga taong nag-aalala sa’yo dito katulad na lang ng mama ni Gabrielle. Itinuri niya lang naman ako bilang sa pagaakala niyang tunay na mahal namin ang isa’t isa ng anak niya. Grabe ang aga-aga ang nag-e-emote ako.
Nga pala komportableng-komportable ako sa kama, masiyadong ngang komportable na halos ayaw ko na tumayo masiyadong sa kwartong ibinigay sa akin ni Gab. Para bang to good to be true na maranasan ko maka-tulog sa magandang kwarto at napapalibutan ng mga kagamitan na hindi ko naman alam kong para saan. Mas lalo ko pa tuloy na appreciate ang ganda ng kwarto ko, tumayo na ako at una kong pinuntahan ang terrace.
Super ganda talaga ng paligid, lalo ng garden sa front yard, meron rin sa likod mas malaki pa nga doon at may kung anu-anong malaking playground ng bata. Wait playground ng bata? Pano siya magkakaroon ng play ground ng bata kung wala naman siyang anak? Pero hindi na ako tumagal sa terrace dahil hindi ko kinaya ang lamig, ang aga-aga umuulan na dito sa Korea.
“Hmmm…hmmm…hmmm”
Pumasok na ako sa banyo at naligo habang kumakanta ng London Bridge, kailangan ko maligo dahil amoy na amoy ko na ang naamoy ni Gab kagabi, grabe ang sarap sa pakiramdam nung tubig isang pindot lang ,may heater na ako at hindi ko na kailangan pang magpa-kulo ng tubig. Wala kasi kaming ganito sa bahay, ang swerte talaga ni Gab araw-araw nararanasan niya ito. Kaya habang nandito ako susulitin ko na habang hindi niya na pag-iisipan na doon ako ilagay sa bodega. Sabog na sabog ang buhok ko ng makita ko ang reflection ko sa salamin. Ngunit bigla akong napa-ngiti ng may makitang mukhang exciting na bagay sa glam mirror. Nang buksan ko ang drawer bumulaga sa akin ang complete set ng make-up. Omg, ang dami para sa akin ba talaga lahat ng ‘to? Ngayon lamang ako nakakita ng ganito ka ganda at mukhang mamahalin pa, nung teenager ako noon pangarap ko talaga magkaroon nito, pero dahil na muhay ako sa takot nakalimutan ko na hilig ko sa makeup at sa pag-papaganda.
Pero ngayon maari ko naman siguro gamitin ito diba? Nakaka-excite!
Matapos ko magbihis bumaba kaagad ako sa kusina para mag-handa ng agahan hindi ko alam kung anong paborito ni Gab pero sa tingin ko hanggat masarap kakainin naman siguro niya ito. Bahala siya sa buhay niya kung ayaw niyang kumain edi ma gutom siya ayaw niyang may ibang nakakaalam ng bahay niya diba?
Matapos ko makapag-luto naalala ko na may letche plan pa pala sa ref, kukuha na sana ako ng pagka-bukas ko wala na ang mga letche plan ko! Kahit ilang beses ko pang isara-bukas ang pintuan ng ref ganoon pa rin. Saktong-sakto ng mapa-tingin ako sa basurahan at doon ko nakita ang pinag-lalagyan ko ng letche plan ngunit wala na itong laman hindi ko alam kung sino ang kumain o baka naman itinapon? Iisa lang salarin, hindi naman pwedeng ako at alam kong may clue na kayo kung sino.
(¬_¬) Gabrielle…
*BLAG!*
*BLAG!*
*BLAG!*
“Gab! Gabrielle! Buksan mo ang pinto alam kong nandiyan ka sa loob mag-usap tayo!”
Umakyat ako sa taas at malakas na pinag-sasapak ang pintuan ni Gab.
“Alam kong mali ang ginawa ko dahil pakialaman ko ang laman ng ref pero hindi naman siguro tama na itapon mo lahat ng letche plan ko! Sana hinantay mo ‘ko magising para kainin lahat ‘yun, bago mo itapon huhuhu! Ang sama ng ugali mo! Niluto ko naman ‘yun para sa’yo!”
I face his door while still waiting for him a bit, to opened his door but he didn’t.
I know he’s inside I can heard a noise inside his room!
“Fine ayaw mo ‘kong pag-buksan? Hindi kita kakausapin!”
I was about leave when I heard a noise coming from the stairs.
Omg si Gab…
Wait sino ‘yung kumakaloskos sa loob?
Agaran akong nag-tago sa likod ng malaking banga. Sinundan ko ng tingin si Gab hanggang makapasok ito sa loob ng kwarto niya. Pero bago ito tuluyang naisara ang pintuan may narinig akong ungol ng isang hayop sa loob bago ito tuluyang naisara.
( 0__0 )
Para akong tinakasan ng bait sa nasaksihan ko, ramdam ko ang mga balahibo ko sa katawan na nagsitayuan at bigla na lang pumasok sa alaala ko ang babala ni Gabrielle kahapon. Kaya ba ayaw niya akong papasukin sa kwarto niya dahil may alaga siyang--omg kaya pala wala siyang katulong dito at siya lang mag-isa dahil lahat ng mga katulong niya ay pinakain niya sa--
The the door at my back suddenly swung opened…
( 0…0 )
Na   ang balahibo ko ng marinig ang ungol ng isang nilalang na nasa likuran ko.  Hindi ko alam kung ko pa nagawang lumingon kahit nangangatog na sa takot buo kong katawan pero huli na ako.
Na-kita ko na ang nilalang sa likuran ko.
*Lion’s yawning*
“L-Le…”
*Lion’s yawning*
( 0…0 ) ang talas ng ngipin, ang laki ng bibig …
“Lily…where are you boy?”
B-bakit m-may alaga siyang-siyang…
“Kyaaaahhh!!!”
*KABLAG*
“Damn it! Airra!”