Friend But Not Simple Friend // Hyunlix

Kelepçe ve bant

Hwang Hyunjin

On saniye içerisinde o evden çıkmazsan evi ikinizin de üzerine yıkarım Felix.

Hyun-suk bana yaklaşırken bunu okuduğumda bile kelebek hissi verebiliyordu. Sikeyim kelebeğini! Benim buradan kurtulmam gerekiyordu.

"İyi değilsin Hyun-suk. Git dinlen."

"Fazlasıyla iyiyim güzelim."

Ellerimle göğüsünden ittirmeye çalışıyordum. Kaslıydı amına koduğum. Sonunda bir şekilde ittirdim ve kapıya doğru koşup kapıyı açtım. Karşımda son model siyah bir mercedes ile arabasında rahat bir şekilde telefonuyla ilgilenen Hyunjin'i görmemle arabaya ilerledim ve kapıyı açtım. Ön koltuğa oturmuştum.

Ne o ne de ben tek kelime etmiyorduk. Sessizliğin sebebi Hyun-suk olsa gerek. Yeniden kendimi ona açıklama yapmak ihtiyacı hissettiğim için sessizliği bozarak konuştum.

"Bir şey yaşanmadı."

"Yaşanıp yaşanmadığını sormadım?" Ondan da bu beklenirdi zaten. Egoist herif.

"Neden geldin o zaman?"

"Buradan geçiyordum. Altıncı hissim kuvvetlidir."

"Hm bilmez miyim?" Alayla konuştum.

Bir süre daha sessizlik olduktan sonra bu sefer o sessizliği bozarak konuştu.

"Bir daha o şerefsizle görüşmeyeceksin Felix." Annem miydi? Babam mıydı?

"Bir şey yapmadı diyorum."

"Beni dinlemen gerekirdi!"

Arabayı zaten hızlı sürüyordu. Sinirlenince istemsizce gaza daha çok bastı.

"Hyunjin, yavaş!"

"Çok da sikimde. Bir daha onun yanında gezmeyeceksin."

"Sana ne be? İstediğimi yaparım." O sevgili yapabiliyordu, ben de istediğimle konuşurdum.

"Öyle mi?"

"Evet."

Arabayı maximum hızında sürmeye devam etti. Durduğumuzda çıkmaz sokağa girdiğimizi anladım. Hemen kendi koltuğunu arkaya yatırdı. Kemerini de açmıştı. Birkaç kez dizlerini pat patladığında dediği şeyi anlayarak kemerimi çözdüm ve kucağına çıktım. Çıktığım an dudaklarıma kapandı. Rahat pozisyonu aldıktan sonra ben de ona karşılık vermeye başladım. Yani çalıştım.

Hyunjin'in bu tarz davranışları aklımda binlerce soru yaratıyordu. Fakat henüz bunları ona sormayacaktım. Artık nefessiz kaldığımı hissedince dudaklarımı yavaşça ondan ayırdım. Hyunjin pantolonumu çözdü.

"Burada mı yapacağız?"

"Arkaya geç."

Başımı salladım ve kucağında kayıp kendimi arkaya attım.

Hyunjin de arka koltuğa geldiğinde yarım kaldığı işi yaparak pantolonumu bacaklarımdan sıyırıp çıkardı. Üzerimdeki kazağı da çıkarmayı ihmal etmedi. Tekrardan kucağına çıkıp oturdum. Beni belimden tuttu ve dudaklarımı hırçınla öpmeye başladı. Dudaklarımdan çeneme, çenemden de boynuma yöneldi. Boynumu ısırıp emiyordu. Siyah tutamlarından tutup onu kendime daha çok bastırdım.

"Hyunji-ahh"

İşini bitirdikten sonra çekmeceden bir göz bandı ve kelepçe çıkardı.

"Hyunjin bunları neden çıkardın?"

"Kes sesini." dedi. Hemen de kesmiştim. Kalbim kırılmıştı çünkü.

"Ne oldu? Seks arkadaşına trip mi atacaksın?"