BİZİM İÇİN #2

11

Aras'ı uyandırmamak için usulca kollarının arasından süzüldüm. Yanağına ufak bir öpücük kondurup merdivenlere yöneldim. Kahvaltı hazırlama düşüncesi ile mutfağa girdiğimde yardımcı kadın aniden karşımda belirdi. Çığlık atmamak için elimi ağzıma bastırdım.

Kadın: korkuttum mu kızım? kusura bakma.

Arya: ah, sorun değil. geleceğinizi bilmiyordum.

Kadın: Bora eve geçtiğinizi söylediğinde gelip bakmak istedim. durumu nasıl?

Arya: gayet iyi, hiçbir sorun yok.

Kadın: neler oluyor anlamıyorum ama bu çocuk iyice değişmeye başladı.

Arya: değiştiğini mi düşünüyorsunuz?

Kadın: bilmiyorum ama eskisi gibi olmadığını görüyorum.

Arya: eskiden nasıldı?

Kadın: günlerce odasından çıkmaz, çizimlerini bitirmeye çalıştırdı. çizimleri bitince onları mutlaka Emir'e götürür beraber değerlendirme yaparlardı.

Orta yaşlı, soluk benizli, ince bedene sahip bir kadındı. Aras için endişelenmesi ona verdiği değeri gösterir gibiydi. Yüzü düştüğünde bu durumun onu fazlasıyla üzdüğünü fark ettim.

Arya: neden üzgünsünüz?

Kadın: Aras artık çizim yapmıyor ve haliyle uzun zamandır Emir ile görüşmüyor. kendine göre önemli meseleleri olduğuna eminim ama Emir'in ona ihtiyacı var.

Tüm bu ilgisizliğinin nedeni benim onu yeterince meşgul etmemdi. Arkadaşları ile olan iletişimi azaldığında kendi hayatından uzaklaşmaya başladığını fark etmiştim.

Arya: o sadece karmaşık bir dönemden geçiyor. her şey yoluna girecek, size söz veriyorum.

Kadın gülümsediğinde biraz daha iyi hissettim. Büyük kahvaltı tepsisine özenle dizdiği kahvaltılıklar mutfakta uzman olduğunu gösterir gibiydi. Tavada pişmekte olan omleti beklerken bakışlarını üzerime çevirdi.

Kadın: Aras'ın gözlerindeki parıltının sebebi sensin demek.

Yanaklarım kızardığında ellerim ile kapatmaya çalışsam da pek başarılı olamadım.

Arya: o kadar belli oluyor mu?

Kadın: gözlerindeki mutluluğu görmemek imkansız. ona yeniden umut olmuş gibisin. birinin bunu başardığını görmek çok güzel.

Gülümsedim.

Arya: size bir şey sorabilir miyim?

Kadın: tabi kızım.

Arya: Aras kız arkadaşlarını eve getirir miydi?

Kadın: yani, aslında..

Aras: aslında bizim eve uğramayan kız sayısı oldukça az.

Bakışlarımı sesin geldiği yöne çevirdiğimde kapının girişine yaslanmış, kollarını önünde bağlamıştı. Yüzündeki muzip gülümseme ve çıplak göğsü ile oldukça çekici görünüyordu. Kahretsin Arya, yüzüne bakmayı dene kaslarına değil.

Aras: sence kızları bu bedenden maruz bırakmak hoş bir şey mi?

Arya: ah, öyle mi?

Oturduğum yerden doğrulduğumda yardımcı kadın hafifçe gülümseyip işine döndü. Birazdan olacaklardan kesinlikle ben sorumlu değildim.

Arya: hafif morluklar ile daha hoş görüneceğini düşünüyorum. ne dersin?