o tarz bir adamsın

dirseklerimde ki sızı geçer, peki kalbim?

  Oy ve yorumlarr♡

.

  Ve ben bazen bazı seslerden, bazı bakışlardan delicesine korkuyorum, o bakışlar o durum beni benden alıp uzak, bilmediğim o diyarlara kadar kovalıyor. Bazen karanlık bir orman, bazen karanlık bir okyanus oluyor buralar. Ve ben karanlıkta tek başıma kalmaktan fazlasıyla korkuyorum. Gözlerimi kapadığım zaman yanımda sen yoksan uykum bana zehir oluyor.
 
  Bazen bazı durumlarda kendimi görünmez kılmak istiyorum ama ne çare, yine burdayım ve bakışlar yine üzerimde. Jeongin'in dizi deliler gibi titrerken Haerin tek eliyle onu sakinleştirmeye çalışıyor. Bu evde en az benim kadar bıktı bağrış cağrıştan. Ve bu duvarlar benim hırpalananışlarımdan çok bıktı, sıvası dökülmeye başladı.

   "Sen insan falan değilsin. O bin beter bir seytanşa sen onun iki azısın. Neler yaşadın ama hala aklın bir karış havada!"

  "Jeongin-"

"Sus! O bu bokun ne olduğunu anlayana kadar sus!"

  Çok değil bir yirmi dakika önce evime baskın yaptıklarında karşılarına dağınık bir halde çıktığımda direkt odama koşmaya başlamıştı. Minhoyu gördüğü gibi bir onun suratına yumruk geçirmiş ve onu burdan sürüklemeye başlamıştı. Evin içindeki kasvetten bayılabilcek olmak, nefesimin ciğerlerime dolmak yerine gözlerimi yakması...
 
   Iste bu olay burda boka sarıyordu.

  Minhoyu kapıdan dışarı çıkardığı gibi benim yakama yapışmış krem duvarlara çarpmıştı bedenimi. Minhonun deliler gibi yumrukladığı kapıyı umursamamıştı. Şimdi krizden hemen sonrası ben hıçkırıklarımla  ağlarken Haerin hem onu hemde beni sakinleştirmeye çalışıyordu.

  "O adi orospu çocuğu seni aldattı, kovdu, hayatını bitirdi senin, ama sen hala onu kolayca kabul edebiliyorsun!"

  "Je-"

"Kes sesini! Adam değilsiniz siz! Aklınız falan yok. Bu akıllıca değil! Siz hastasınız!"

  "Ruh hastasisıniz siz! Psikopatsiniz!"

  Şu olduğumuz durum cehennem gibi azap verici olsa bile kahkaha atmayı kesmedi. Halimize gülüyordu, haklıydı. Bende gülerdim eğer o hakka sahip olsaydım.

  "Sana dedim! Destek al dedim! Lan aminkoyayim! Yapmayacağın ne varsa yaptın! Ot içerken buldum lan seni! Geberip gidecektin! Şekerde çekiyor musun bari? Minho biliyor mu bunu? Yoksa ben mi demeliyim?"

"H-hayir!"

"Biz seni korumaya çalışmıyor muyuz? Yetersiz miyiz? Beceriksiz miyiz? Ne yani?"

  "Fazla oluyorsun!"

Haerin Jeongine sesini yükselttiğinde Jeongin duraksadi.

"Ne?"

"Çık şu evden Jeongin! Akıllıca düşünemiyorsun! Karşındaki ucuz biri değil! Ben konuşurum, git!"

Jeongin kahkaha atmaya devam etti.

"Bu aptallar yüzünden hayatı bozulmayan bir sen kalmıştın, Şimdi o da tam oldu!"

  Hırkasını sıkıca kavrayıp, kapıyı çarpıp çıktı. Sorun değildi, bu kapı bir çok kez çarpılmıştı, en az benim kadar canı yanmıştı ama alışırdı. Çünkü zaman akli dengesi dengesi yerinde olanlar için böyle işlerdi. Hatalar yapılır, zamanla unutulur belki zorla unutturulurdu. Çünkü sevgiyle bağlı olan şey ne kadar zararlı olursa olsun sevginin tek bir zerresi içinizi yaktığında haklı bulurdunuz kendinizi.

  Haerin yerinden kalkıp dizlerimin önüne çöktü. Yüzümdeki ellerimi çekip dizlerime koydu, yavaş yavaş okşadı. Sevginin tek türü zarardır ve siz onu nasıl anlarsınız o öyle devam eder.