ဗီလိန်(ဝတ္ထုထဲသို့ ကူးပြောင်းခြင်း)

အပိုင်း(၄)

အိမ်ရောက်ပြီးနောက်ပင်ပန်းကာ သူအိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။စိုင်းဘယ်အချိ်န်ပြန်ရောက်လဲတော့သူမသိပေ။

သူနိုးလာချိန်တွင် စိုင်းသည်သူ့အခန်းထဲကခုံပေါ်မှာထိုင်ရင်း တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့်ဖုန်းပြောနေခဲ့သည်။

"အင်း သေချာစုံစမ်းထားလိုက်"

သူနိုးမှန်းသိတော့ ​စကားကိုလက်စသတ်ကာဖုန်းချလိုက်သည်။ပြီးတော့သူ့ကိုကြည့်ကာ

"နိုးပြီလား မင်းမနေ့ကညစာမစားဘူးဆို"

"အင်း နေလို့မကောင်းလို့"

ပွဲကပြန်လာပြီးနောက် သူနေလို့သိပ်မကောင်းပေ။
ခေါင်းမူးကား အစားစားချင်စိတ်လဲမရိှ။

"ဆေးရုံသွားမလား"

"နေမကောင်းတာလေးနဲ့ မလိုပါဘူး"

"အဲ့ဒါဆိုဆက်အိပ်လိုက်
ငါအပြင်သွားမှာမလို့"

"အင်း"

နေလို့လဲမကောင်းတာကြောင့် ဆက်ပြီးသာအိပ်နေလိုက်သည်။အိပ်ပျော်နေတုန်း နှဖူးပေါ်တွင်အနွေးဓာတ်တစ်ခုခံစားလိုက်ရသည်။သူ ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်နေတာထင်ပါရဲ့။

ခွန်းခက်ပိုင်အိပ်သွားတာသေချာမှ သူအခန်းထဲကထွက်လာခဲ့သည်။နောက်ကြောင်းကိုလုံးဝစုံစမ်းလို့မရသော ခွန်းခက်ပိုင်သည် သူ့ဆီကိုဘယ်လိုအကြောင်းကြောင့်ရောက်လာသည်ကို မတွေးတတ်ပါ။

သို့သော် သူ ခွန်းခက်ပိုင်အပေါ်စိတ်ယိုင်နေမိသည်။

အန္တရာယ်ရိှနိုင်သလားမသိနိုင်ပေ။သူ့အကြောင်းကိုသေချာစုံစမ်းပြီးမှရှေ့ရေးကိုတွေးတာကောင်းမည်ဟုထင်သည်။
ထို့ကြောင့်သူ့တပည့်တစ်ယောက်ကိုစုံစမ်းထားခိုင်းသည်။ဝေယံပိုင် မရိှတဲ့နောက်သူ့လက်တစ်ဖက်ပြုတ်သွားသလိုပင်။

ထို့ကြောင့်သတင်းမေးဖို့အတွက် ဝေယံပိုင် တက်နေသောဆေးရုံဆီသို့တစ်ခေါက်ဝင်ခဲ့သည်။ဆေးရုံအဝတွင်တွေ့လိုက်ရသောအရိပ်တစ်ခုက အတ္တချို ပင်။

အတ္တချိုသည် တစ်ချိန်ကသူရဲ့အချစ်ဉီးဖြစ်သည်။ အပြုံးချိုချိုလေးတွေအောက်မှာ အတ္တတွေဖုံးကွယ်ထားတဲ့ အတ္တချို။သိပ်မုန်းစရာကောင်းသော မိန်းမ။