ဗီလိန်(ဝတ္ထုထဲသို့ ကူးပြောင်းခြင်း)

အပိုင်း(၂၀)

ကြင်သူလေးရဲ့ မျက်ဝန်းအိမ်ထဲတွင်
အံ့ဩကြောက်ရွံ့ချင်းတွေကို
စိုင်း အတိုင်းသားခံစားလိုက်ရသည်။

ခွန်းခက်ပိုင်ဟာ စာရေးဆရာတစ်ယောက်ပါ။
ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်းလူသတ်သည့် အပိုင်းတွေများစွာရေးခဲ့ဖူးသည်။လူတစ်ယောက်ကိုဘယ်လိုနှိပ်စက်ခဲ့သည်ဟူသော အပိုင်းတွေလည်းရေးခဲ့ဖူးသည်။

သို့သော် ဒီလိုမျိုးလူတစ်ယောက်ကိုသတ်ခဲ့သည်ဟူသောစကားကိုအေးအေးဆေးဆေးပြောနေသူကို တော့အမှန်တကယ်ပင် ကြောက် မိပါသည်။

"စိုင်း.."

တိုးတိုးလေးခေါ်လိုက်မိတော့ စိုင်းကမော့
ကြည့်လာသည်။အခုစိုင်း ရဲ့ပုံစံကငိုချတော့မယ့်ကလေးတစ်ယောက်လိုမျိုး။

"လူတစ်ယောက် ကိုအဲ့ဒီ့လိုလုပ်တာ မှန်တဲ့အရာမဟုတ်ဘူးစိုင်း ပြီးတော့သူကမိန်းကလေး တစ်ယောက်လေ"

စိုင်းဟာ သူပြောသမျှကိုခေါင်းလေးငြိမ့်ကာ နားထောင်နေသည်။မျက်ဝန်းတွေဟာ အရည်လဲနေသည်။

မျက်လုံးညာဘက်ထောင့်က မှဲ့နက်လေးဟာ ထင်ရှားနေသည်။သူလေ စိုင်းရဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်က အကြိုက်ဆုံးအရာကိုပြောပါဆို
ဒီမှဲ့နက်လေးကိုပဲ လက်ညိုးထိုးမိမှာ။

"ကိုယ်နောက် မလုပ်တော့ပါဘူး
ကိုယ့်ရဲ့ကလေးငယ်ပြောစကားကို
နားထောင်မယ်နော်..နော်"

မဝင့်မရဲပြောကာ သူ့ကိုလက်တွေကိုဆုပ်ကိုင်လာသည်။စိုင်းဟာ ဒီလိုလည်းချွဲတတ်သေးသည်။ခွန်းခက်ပိုင်ဟာ စိုင်းကိုဖက်ပြီး
ကျောကိုအသာလေးပုတ်ပေးလိုက်သည်။စိုင်းကတော့ ငြိမ်နေကာ သူ့ရဲ့ပခုံးပေါ်မေးတင်ထားသည်။

စိုင်း တကယ့်ကလေးလေး။

သာယာကြည်နူးနေသော အခိုက်တန့်လေးဟာသိပ်ကြာရှည်မခံပေ။
ခွန်းခက်ပိုင်ဟာ ရုတ်တရက်အမှောင်ထဲကထွက်လာတဲ့အရိပ်တစ်ခုကိုလှမ်းမြင်လိုက်သည်။

မိုးထက်ယံ ဟာသူ့ရဲ့လက်ထဲမှာချွန်ထက်နေသော ဓားတစ်ချောင်းကိုကိုင်ထားသည်။

သေချာပေါက်သူ့ရဲ့ဇာတ်လမ်းထဲမှာ စိုင်းကဒီလိုမျိုးဓားထိုးခံပြီးသေခဲ့တာ။အခု စိုင်း ကသေလို့မဖြစ်ဘူး။