မနက်မိုးလင်းထဲက အိမ်ထဲက အလုပ်သမားတွေအကုန်အလုပ်ရှုပ်နေကြသည်ကို
ခွန်းခက်ပိုင် မြင်နေရသည်။သူတို့ တစ်ခုခုအတွက်ပြင်ဆင်နေကြသလိုပင်။
ခွန်းခက်ပိုင် နဲ့သိပ်မသက်ဆိုင်ပင်မဲ့ ဒါပေမဲ့စပ်စုချင်စိတ်လေးကအရင်းခံရိှနေသည်။ထို့ကြောင့်သူ အောက်ထပ်ကို တစ်ဖြည်းဖြည်းဆင်းလာလိုက်သည်။
စိုင်းက ခုံတစ်ခုမှာထိုင်ကာ ပစ္စည်းအချို့ကိုကားပေါ်တင်ခိုင်းနေသည်။ဒီနေ့က ဘာနေ့မို့လို့လဲ။စပ်စုချင်စိတ်က ပြင်းထန်လာသည်မို့ ခွန်းခက်ပိုင် စိုင်းအနားကိုသွားလိုက်သည်။
"စိုင်း မင်းဘယ်သွားမလို့လဲ"
စိုင်းကသူ့ကိုတစ်ချက်ပဲကြည့်ကာ စကားပြန်မပြောပေ။သူ့ကိုမသိချင်ယောင် ဆောင်နေသည်။
မဟုတ်မှ စိုင်းသူ့ကိုစိတ်စိုးနေတာလား။မဖြစ်နိုင်ဘူးဟု ထင်လိုက်ပေမဲ့ စိုင်းရုပ်က
အဲ့ဒီ့လိုမျိုးပင်။
"စိုင်း..မင်း ငါ့ကိုစိတ်ဆိုးနေတာလား "
သူမေးလိုက်တော့ စိုင်းက
သူ့ဘက်ကိုလှည့်ကာ
"မဟုတ်ဘူး"
ဟူသောတိုပြတ်ပြတ်အဖြေတစ်ခုကိုပေးသည်။
သေချာပါတယ် စိုင်း စိတ်ဆိုးနေတာပါ။
"စိုင်း မင်းကလည်း
စိတ်ဆိုးနေတယ်ဆိုပြောပေါ့ငါချော့မှာပါ"
ရယ်ကျဲကျဲနဲ့သူကနောက်တော့ စိုင်းကသူ့ဘက်ကိုလှည့်လာသည်။
"ကိုယ့်ကို တကယ်ချော့မှာလား"
"ဒါပေါ့"
သူ့စကားအဆုံးစိုင်းက သူ့နားကိုတစ်ဖြည်းဖြည်းကပ်လာသည်။
ထို့နောက် စိုင်းကို သူ့ကိုကြည့်ကာလူယုတ်မာ ပြုံးပြုံးပြီးတစ်ဖြည်းဖြည်းနဲ့သူ့အုပ်မိုးလာတာကြောင့် ခွန်းခက်ပိုင် အလိုလိုအောက်ရောက်သွားရသည်။
သူက ထိုင်ခုံဆိုဖာ ပေါ်မှာလှဲနေကာ စိုင်းကတော့သူ့အပေါ်မှာဖြစ်သည်။ဒါဘယ်လိုအခြေနေကြီးလဲ။
"စိုင်း !"
"မင်းပဲကိုယ့်ကိုချောမယ်ဆို"
"ငါပြောတာ အဲ့လိုမဟုတ်ဘူးလေ အွန့်"
YOU ARE READING
ဗီလိန်(ဝတ္ထုထဲသို့ ကူးပြောင်းခြင်း)
Fantasíaဘယ်လိုအကြောင်းတွေပဲဖြစ်လာလာ ကိုယ်ကမင်းကိုကာကွယ်ပေးမှာမို့... ပျောက်ကွယ်သွားဖို့မကြိုးစားပါနဲ့ ကိုယ့်ရဲ့ကလေးငယ်။ {Start} 20.2.2024 {End} 1.4.2024
