"Bir denizcinin evine dönmesi, kırlangıçların umurunda olmaz."
Çimen'den tanıdığımız İrem Ardıç'ın hikayesidir. Bu hikayeyi okumuş olmak için Çimen'i okumuş olmanız gerekmez ancak okuduysanız elbette konu bütünlüğü açısından küçük bir fark hissedece...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Miraç," dedim. "Bunu yapamam."
O falezin başında duruyorduk. Miraç, korkularımı yenmem konusunda ısrarcıydı. Deniz, her zamanki gibi dalgalıydı ve parıl parıldı. Güneş tepedeydi ve tenimiz yanıktı. Mükemmel bir yaz geçiriyorduk. İmzalardan bulabildiğim ilk boşlukta iki haftalık bir tatil ayarlamıştım ve bugün son günüydü.
"Yaparsın," dedi. "Bir kere tadını aldıktan sonra vazgeçemeyeceksin zaten."
Yan yana duran kollarımıza bakarak cesaret toplamaya çalıştım. Miraç, kolundaki kırlangıcın yanına yeni bir kırlangıç yaptırmamıştı çünkü ona yaptırmamasını ben söylemiştim. Onun yerine, sol koluma küçük bir kırlangıç dövmesi yaptırmıştım. Böylece yan yana geldiğimizde kırlangıçlar da yan yana geliyordu. Evde oluyorduk.
"Pekâlâ," dedim. "Atlayacağım. Elimi tut."
Bir zafer kazanmış gibi gülümsedi. "Tanıdığım en cesur kadın sensin."
"Biliyorum. Bir şeyleri yapamıyor olmaktan da nefret ederim. Bu, derinliğini bilmediğim bir suya atlamak olsa dahi."
Birkaç adım geri gitti. Ona ayak uydurdum.
"Üçe kadar sayacağız ve koşup atlayacağız," dedim. "Ben sayacağım."
"Tamam," dedi elimi daha sıkı tutarken.
"Bir..."
"Bir şey soracağım."
"Duramam. Cesaretimi topladım. İki..."
"Yüzük gömleğimin cebinde kaldı ama benimle evlenir misin?"
Şaşkınlık içinde donup kalmama izin vermedi, birkaç saniye bekledikten sonra benim yerime, "Üç," dedi ve onla birlikte koşmamı sağlayarak uçuruma doğru koştu.
Atladık.
Rüzgar tenimi kesti, güneş ışıkları tenimi yaktı, suyun serinliği nefesimi sardı.
Atladığım uçurumdan bir gün bile pişman olmadım ve suyun yüzüne çıktığımızda ona evet dedim.
Son
Evet, sevgili Wattpad ahalisi. Bir kurgunun daha sonuna geldik. İnanamıyorum ama tamamlanmış 4. kitabımız. Nice kurgularda, öykülerde buluşalım. Çimen ailesine dönmüş olmak bana çok güzel hissettirdi. Umarım size de evinize dönmek gibi hissettirmiştir.
