9.BÖLÜM

     ♬ Cassie _Flyleaf

   Keyifle kahkaha attım. Şu an acayip eğleniyordum.

  Müzik çaları açıp son sese dayadım. Aov  , evet Bedel felaket sövüyor...
Ulaş'ın da bir şeyler gevelediğini fark etsem de  sallamadım. Sonuç olarak müzik hepsinin sesini bastırmıştı.

     Son hızla giderken karşıdan,  benden daha hanzo takılan , modifiyeli bir şahin hızla yaklaşıyordu  ve sokak gittikçe daralıyordu. Ulaş direksiyona yapıştı.

       - Dur artık!

   
    Durur muyum ?

       - Asla! Yol benim.

    Gaza yüklendim. Şerefsiz o da az ibne çıkmadı o da yüklendi anasını evladını.

    Melodi çığlık atarken Bedel de ona eşlik ediyordu.

   Ve en sonunda şahin aniden frene bastı.

   Ben?

   Bana hiç bakmayın , benim sözlüğümde fren yazmaz. Hayatı şimşek gibi yaşar atarım.

   Benim son gaz yaklaştığımı ve durmayacağımı fark edince geri geri bastı gaza.

   Böyle yola getirirler.

   Sokağın bitimine kadar kaputu onlara çarpmak için ne kadar uğraşsam da adamlarda ki göt korkusu benim azmimden daha kuvvetli çıktı.

      Sokağı drifle bitirip adamlara karşı çapraz durdurdum arabayı.

     Onlarda freni çeker çekmez altı kişi indi arabadan. Güya bana dayılanıyor şerefsizler.

    Ulaş parçanın bitimiyle müzik çaları kapattı. Ve aniden çıkıştı.

       - Harika! Bizi arabayla öldüremedin adamlara bitirteceksin değil mi bayan dahi (!)

     Sırıtıp kapıyı açtım. O sırada adamlar bağırıyordu.

     - Kasap mı kesti sana ehliyeti  , düldül  !  Cırcır olmuş goril gibi kullanıyorsun lan.

    
     Ne dedi , ne dedi , ne dedi....

Ulaş'a baktım.

    - Adama harfiyen katılıyorum.

Dedi. O an hışımla kalktım yerimden ve adamlara doğru yürümeye başladım.

O an biri önce şok geçirdi sonra avazı çıktığı kadar bağırıp kaçmaya başladı.

     - Z , Z  lan bu! Anasını....

Sonra her biri arabaya koşup ben araya ulaşana kadar gazlayıp ordan çoktan uzaklaştılar.

Birilerini dövemeyince felaket öfke köpürtüyorum.

Toprağa tekme savurup arabaya geri döndüm.

Ulaş'a dönüp sinirle baktım.

Ellerini kaldırıp ürkekçe

    - Sende şu adilerin dediklerine mı takıyorsun be Z. Ben sana takma dememiş miydim?

    - Dua et  bir anlaşmamız var.

Dedim ve gaza tekrar yüklendim .

         ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

     Hayatta bazen hatalarını takmazsın bile. Bazen güler geçersin...

Bazende yaptıklarına hatalar eklersin.

Pişman olursun ama tek başına kurtuluşa eremezsin.

Ben hata yapmadım.
Ben BÜYÜK HATALAR yaptım.

ππππππππππππππππππππππππππππ

    Freni çekerken kahırlanıyordum.

     - Fakir olduğunuzu bu kadar belli etmeseniz diyorum.

    Bedel omzuma yumruk attı.

    - Ne diyorsun sen be!

     Şaşırmış gibi yapıp kaşlarımla , önünde durduğumuz şirin (!) ama fakir işi evi işaret ettim.

     - İlk çağda bile bundan daha lüks evler olduğuna kalıbımı basarım.

     Melodi ilk kez şoku atlatıp konuşmaya başladı.

    - Anlaşma da lüks bir evde kalacağını söylemedin , yanlış mıyım ?

    Bu kız fazla mı zeki yoksa havalardan mı etkileniyor ? Neyin kafası abi bu... Z ile konuştuğunu unutmak böyle bir şey olsa gerek... Yoksa daha genç olduğunun farkındadır . Yani öyle umuyorum. Her neyse.

   
      Ulaş konuşmalara aldırış etmeden sakat haliyle arabadan indi ve yavaş yavaş eve yürüdü.

Bu sokak, bu ev o kadar fakir işi ki betimlemeye bile lüzum görmüyorum.

Bende Ulaş'tan  sonra anahtarı çekip dışarı çıktım. Bedel Melodi'yle  ilgileniyordu. Hala yardım etmek gibi bir kaygım yoktu. Ve evet gönlüm rahattı.

Vicdan azabı çekmeli miyim ?
Hiç sanmıyorum.

Ulaş kapıyı açıp içeri girdi. Ardında ben vardım. Girmeye o kadar korkuyordum ki. Eşiğe gelip burnumu tedirgin bir şekilde içeri uzatıp hamster gibi evin havasını kokladım.
Şaşırtıcı bir şekilde, içerideki koku rahatsız edici değildi.

Rahatlayıp sakince kapıdan girdim. Gördüğüm kadarıyla evde ayakkabıyla dolaşıyorlardı. Bende çıkarmaya lüzum görmeden oturma odasına geçtim. Ve ilk gördüğüm koltuğa kendimi atarak uzandım. Omzumdaki çantayı da rastgele fırlattım.

Az sonra Bedel'in çığlığı ile sol gözümü açıp kapıya baktım. Bana bağırıyordu. Fark ettim de çok sinir bozucu bir sesi var. Özellikle çığlık atınca belli olan bir cılızlık  hakim sesine.

      - Ne yapıyorsun sen!

      - Mangal... Bu yapıyor gibi duruyorum bayan ukala.

     
      Melodi kıkırdarken Bedel öfkeyle yanıma gelip ayaklarımı yere ittirdi.

  
      - Fakir (!) evimizin de kuralları var Z. Kurak bir, ayakkabıyla kanepelere yatmak yok ! Anlaşıldı mı? Ayrıca şu an yatamazsın.

       Doğrulup şöyle bir baktım Bedel'e.

 
       - Sebep?

       - Az sonra seni bir kulübe götürmeliyim.

       Hala açıklama yapmadı.

       - Sebep?

       - Hazırlanman gerek.

Bu kız mı hasta yoksa ben mi anlatamıyorum?

        - Sebep lan sebep !?

        
        Ayağa kalktı. Ve gururla sinsilik arası bir mimikle

       
       - İşe gitmeliyim.

Dedi. "Aptal mısın? " imâsıyla gülüp

       - Git işine madem. Ben niye geliyorum kızım ?!

   
Dedim. O da son darbeyi vurdu anasını evladını.

      
       - Ben işe giderken sen de anlaşma gereği beni koruyacaksın.