Parmaklarım masanın üzerinde ki ince uzun kadehe dolandı.Dudaklarım kana susamış sırtlan misali camın içindeki sıvıyı bahşetti Ruh'a...
Genzimi yakan kor, harlanırken elbisenin açıkta bıraktığı çıplaklığım ürperti üfledi suretime.
Ardımdan dikleşen...
bölüm şarkıları; sertab erener, olsun adamlar, doldum
yıldızlarımızı bırakalım yük olmasınlar ⭐️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"10.Bölüm Bağlanan İplik"
🕯️
Ruhum bedenimden söküp çekilirken ellerime dolan kan lekeleri ur misali tüm bedeni sardı. Karşıdan bakılınca farkı belli olan suretim boy gösterdi günahların pençesinde.
Güçlü olmak ne demek biliyor musun? Üzülmeye hakkın yok demek... Kalbin yok demek. Ağlayamazsın demek. Senin canın yanamaz, güçlü olmanın bedelleri var...
Ama bir gün gelir güçsüz olmak istersin. Bırakın birazda ben ağlayayım demek gelir içinden. Bana da sarılın beni de anlayın demek istersin. O zaman ben güçlü olmak istemiyorum diye haykırmak istersin... İşte o an bedenine bir kamçı vurulur "Sen kırılamazsın düşemezsin ağlayamazsın... Güçlü olmak demek tam olarak budur."
O sözleri kazıdım aklıma; Güçlü olmak göz yaşı yok demekti, sırtındaki yükle doğrulup yürümek iyi misin? diye sorulduğunda gülümsemek demekti...
Bir gün sonra...
Bedenim yatağa zincirlenmiş gibi saatlerce aralıksız bir şekilde aynı pozisyondaydı.
Gözlerim saatler önce açıldığında koluma bağlanan serum ve yanı başımdaki beden sessizce benimleydi.
Lodos ise gelip konuşmaya çalıştığında yanıtsız kalıp her biri gibi geldikleri merdivenleri geri inmişti.
Tek biri vardı ki sayamadığım süre zarfında tahta sandalyenin üstünde sakin nefesleriyle beni izliyordu.
Gözlerim tekrar ilacın etkisiyle ağırlaşırken geri geldiğimde orada olacağını bilmenin güveni ile sonsuz karanlığa hapsoldu.
Üç gün sonra...
04.11.2023
Düğüne 16 gün kala...
Hayatımın ölüden farklılığını sadece nefes alarak ayrıştırmıştım. Olduğum yerden zaruri ihtiyaçlar dışından kalkmamış sadece yaşayabilecek kadar yemek yemiştim.
Göz yaşlarım ise arada bağımsızlıklarını ilan ettiklerinde bunları gören tek bir kişi vardı. Benimle konuşmaktan kaçınıyordu. Belki onu böyle ne yapacağını bilmez şekildeki ilk görüşümdü...
Üstümü örttü geceleri.
Saçlarıma değdirdi parmak uçlarını sessiz iyi geceler diledi. Yemek getirdi yememi izledi. Hepsi sessiz anlaşma gibiydi. O sormadı ben cevaplamadım.
