Parmaklarım masanın üzerinde ki ince uzun kadehe dolandı.Dudaklarım kana susamış sırtlan misali camın içindeki sıvıyı bahşetti Ruh'a...
Genzimi yakan kor, harlanırken elbisenin açıkta bıraktığı çıplaklığım ürperti üfledi suretime.
Ardımdan dikleşen...
bölüm şarkıları; yalın, zalim mabel matiz, müphem ( son sahne)
MERHABA NASILSINIZ? UMARIM İYİSİNİZDİR VE HİKAYEMİ OKURKEN BİR NEBZEDE OLSA SİZE İYİ GELEBİLİYORUMDUR. Bir şeylere sınır koymak adetim değildir zorlanmaktan zorlamaktan hoşlanmam fakat artık heves konusunda zorlanıyorum. Bana yardımcı olmak için lütfen yorumlarımızı ve yıldızlarımızı bir köşeye bırakalım...🎀⭐️ Sizi seven yazar -E
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"11.Bölüm Yıkılın Duvar" 🕯️
Birazcık cesaretim olsaydı diye çok cümle kuruldu bugüne kadar zihnimde. Biraz cesaretim olsaydı daha özgür olurdum;
Daha mutlu, Daha inançlı, Daha umutlu.
Ardımda kalan kapı pervazındaki küçük kız bu kadar çaresiz olmazdı mesela.
Fakat şimdi karşımdaki adam iliklerime kadar cesaretli olmamı söylüyordu, istiyordu, emrediyordu.
Ve bende istiyorum ki benim yaptığım hatanın kimse için kurtuluş olmaması. Bunu haykırıyorum ki en ufak bir umudunuz varsa onun peşinden koşun diye.
Yol yanlış ise yola çıktığın doğrudur belki... Mutluluğunuza dair en ufak bir umudunuz varsa bu yola çıkın ve bu yolda yürümek için savaşın.
Mutsuz bir hayatta mutluluk için nasıl çabalarım ne zaman çabalarım demeyin, benim bildiğim tek bir şey varsa o da Mutluluk kendini belli eder. Anlayacaksınız...
Bunca yıllık ömrümde bu benim ilk cesaretli olgumdu olay ise karşımda duruyordu.
Kahve gözleri gözümde bedeni dik savaş bayrağı ise elinde. "Konuşmayacak mısın?" Bu ise çıktığım yoldaki ilk sorumdu.
Cevapsız kalmasından ödümün koptuğu bir sual...
"Sen söylenmesi gereken her şeyi söyledin."
Hiçbir duygu okunmuyordu sert yüzünden. Kızmamış sevinmemiş sinirlenmemiş ama hoşuna da gitmemişti.
"Fakat unuttuğun şey ise bu hikayedeki tutsak sensin!"
Cümlesini kurarken bir an bile düşünmemişti.
Çektiğimizi söylediğim silahın elimdeki namlusu yere dönükken onunki göğsüme hizalanmıştı.
Ve artık ateşlenmeye hazırdı.
Günlerce etrafına dizdiğim camdan evin her bir duvarı içine bomba atılmış gibi patladı. Kırıkların etrafa dağılan parçalarından birkaçı ise bedenime girip kabuk bağlayan yaramı tekrar aktif etti.
