Stone Hearted Empress

Chapter 17: ???

Third Person's POV

"M-mother?"

Halo-halong emosyon ang nararamdaman niya ngayon at para bang may parte sa kaniya na nakompleto na. Suddenly, a flash of a thousand pictures passed through her head. Hindi niya ito makita ng malinaw dahil sobrang labo ng mga iyon at sobrang bilis pa ng pagdaan.

Nag-aalalang inalalayan siya ng dalawa ng mapansin na para bang may iniinda siyang masakit. "Are you okay?" Nag-aalalang tanong ni Fhilicx at pasinghot-singhot pa. They guide their mother to one of the bench near Chaos who was now looking at them.

Lumapit ang bata sa ina at nag-aalala siyang pinagmasdan, "ma? Anong nangyari? May masakit nanaman ba?" Tanong rito ni Chaos na pinagmamasdan ang magiging reaksyon ng ina. Nginitian lang siya nito at umiling.

Maya-maya pa ay unti-unti siyang tumayo at maglalakad na sana ng bigla nalamang siyang nawalan ng lakas at mabilis na natapilok sa sariling paa pero bago pa man niya makahalikan ang lupa ay may dalawang pares na ng mga matitigas na braso ang sumalo sa kaniya. Nag-angat siya ng tingin pero parang nanliit siya ng makita ang dalawang pares ng pamilyar na kulay dugong mga mata.

"K-kamahalan..."

His POV

Mariin at mapanuri ang bawat tinging binibigay ko sa babaeng nasa tapat ko. The kids are left with Leonard who is just outside this specific room. I didn't know what I would feel knowing that she's now home, I know that my children is very happy that she's back now but there still on agonizing feeling that I couldn't even push behind because, I was hurt.

Nakayuko at mariin ang hawak niya sa laylayan ng suot niyang shirt, ni hindi siya nag-aangat ng tingin simula ng dalhin ko siya rito sa kwartong ito. "A-ano po ba ang pakay niyo sa akin?" Mahina at nanginginig ang boses na tanong niya sa akin. Tumikhim muna ako bago nagsalita.

"Where do you live?" Seryoso at mariin ang bawat bigkas ng tanong ko sa kaniya at hindi nakaiwas sa paningin ko ang paraan ng pagkagat niya sa labi niya at ang paglala ng tensyon na pumapalibot sa aming pareho.

"M-malapit lapit lang rito ang tinitirahan namin ng anak ko. Pasenya na po kung bigla kayong naabala dahil sa biglaang pagsulpot namin ng anak ko." Mahaba at mahina ang boses niyang pagsagot sa akin. Mas lalong rumiin ang tingin ko sa kaniya dahil sa naging sagot nito. I hate the way she answers.

"If you're going to talk to me, better look me in the eyes." Seryoso at baritonong saad ko sa kaniya na agad naman niyang ginawa. I saw how her eyes glisten with nervousness but that's not my concern right now. I lean a little closer to her and to better see her facial expressions more clearly. Mas lalong rumiin ang tingin ko sa kaniya ng mas lalo kong nakita ang kaba sa mga mata niya.

"Is there something wrong miss?" I asked with my most serious tone as I look at her straight in the eyes. Hindi siya nakapagsalita dahil mukhang ilang na ilang siya sa presensya at paraan ng pagtitig ko sa kaniya. I grit my teeth as I suddenly stood up and grabbed her right arm.

"Don't you know how I badly want to make you remember me and your children just for you to finally recognize us?" I said through gritted teeth as I look at her straight in the eyes. Nakanganga niya akong tinitigan habang nakatayo ako sa harap niya and my eyes immediately landed on those damn cherry lips of hers.