Chapter 22: Clue?

0 0 0
                                    

His POV

Agad na ibinahagi sa amin ni Rezzliey ang naobserbahan ng kapatid niya. Maari nga kasing ang mga taong iyon at ang mga taong sinasabi ng mga nakakita sa aksidente ng asawa ko ay iisa lamang. Maaari ring iisang tao lang ang nasa likod ng lahat ng ito at aalamin namin kung sino ba talaga siya.

"It's so annoying that Yuan keeps on following us! We're not kids anymore! We can take care of ourselves!!" Fhilicx complained as he cross his arms infront of me. They have been complaining for an hour now and all I did was to watch them. "Claude also do the same, its getting irritating." Phinicxxe joined and even puff an exaggerated sigh. Napatingin ako sa bunso ko na kumakain nanaman ng cookies.

"How about you? Any complaints about Arthur following you?" Tanong ko sa bunso namin na umiling. "Hangga't nasa malayo siya at hindi ako ginugulo sa pag-eensayo ko, wala tayong magiging problema." Simpleng sagot niya at kumagat nanaman sa hawak niyang chocolate chip cookie.

"See? Chaos don't mind it, why can't the two of you do it too?" Kunot noo kong tanong sa dalawa na agad bumusangot dahil sa sinabi ko. "That's because he's still young. Hindi niya pa kasi nararanasan ang mainvade ang privacy niya." Iritableng sagot sa akin ni Fhilicx na ikinatango ni Phinicxxe, tila sumasang-ayon sa sinabi ng kakambal.

I just sigh as I look at the two of them. Parehas silang nakasimangot at halata talagang hindi gusto ang nangyayaring set up. Chaos on the other hand is still busy eating snacks. "Ginagawa ko lang 'to para sa kaligtasan niyong tatlo. Para narin hindi na maulit pa ang nangyari no'ng nakaraan." I said as I look at them. I mentally rolled my eyes when I saw how the twins' eyes widened in surprise. Anong akala nila? Hindi ko malalaman? Don't they remember na madami akong mata sa buong imperyo?

I looked at them with serious eyes. "Why didn't you two told me about that? Kailangan pa ba na malaman ko sa iba kesa sa inyo na mga anak ko?" I ask them with a serious voice. They avoided my gaze as I saw how they slowly swallowed the forming lumps on their throat. "W-we will tell you—" "kailan? Kapag naaksidente na talaga kayo? Kapag nangyari ulit iyon? Kapag natuluyan na talaga kayo!?!" I couldn't withstand the situation anymore. I snapped infront of them, infront of my children.

They suddenly went quiet as I let out an exaggerated sigh. "Masuwerte kayo at hindi pa tuluyang bumabalik ang alaala ng nanay niyo. You know what she's capable of." I sighed as I massage my temples. Nakita ko ang paraan ng pagpalitan ng mga tingin ni Fhilicx at Phinicxxe. Nakakunot naman ang noo ni Chaos, not really knowing what we are talking about.

-•-

I look at my wife as she reads her book. Unti-unti ay naibabalik na niya ang mga nawala niyang memorya tungkol sa pagkatao at kung sino ako at ang dalawang kambal sa buhay niya. Pero hindi parin iyon sapat. Kulang parin.

"What are you staring at?" Nabalik ako sa reyalidad nang masungit akong tinanong ng asawa ko. I chuckled as I look at her, "nothing. Just thinking of something." Nakangiti kong pagpapaalam sa kaniya na ikinataas ng kaliwang kilay niya. A little gesture of her that I didn't know I missed.

She want back through reading and I went back to my thoughts. Nakakaalala na si Amelianna pero hindi parin iyon umaabot sa araw na umalis siya. Napabuga ako ng hangin ng mapagtanto na mahaba-haba pa ang paghihintay na ilalaan ko para tuluyang maka-alala si Amelianna. I look at the window of this library and noticed something familiar. Or rather, someone.

Stone Hearted EmpressTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon