Długo i szczęśliwie - Dylan Monet

23. Deja vu.

Kiedy Dylan niezauważalne wymknął się do toalety aby się ubrać, co było dość niezrozumiale gdyż przed chwilą stał przede mną nago.

Steph wyczołgał się spod łóżka i starała się cicho śmiać ale nagle wydała z siebie jakiś dziwny dźwięk, przez co ja też zaczęłam się śmiać. Umieraliśmy.

Chciałam chociaż na chwilę zapomnieć o tym co miałam powiedzieć przyjaciołom.

Nagle drzwi się otworzyły. Myślałam że to Dylan ale to był Tony. Miałam ochotę uderzyć głową o ścianę.
- Autystuku ty! - warknęłam na niego. - A co gdyby moja mama cię zauważyła?
- Powiedział bym "dzień dobry". - powiedział jakby to była najoczywistsza rzecz na świecie.

- Tak właściwie to po co mieliśmy się tu spotkać? - zapytała moja przyjaciółka. Poczułam się jak w tedy gdy miałam im powiedzieć o tym że jestem starsza od nich, że moja mama nie jest moją mama i że mam tatę. Wow. Deja vu.

Powoli wytłumaczyłam im o co chodzi. Żadne mi nie przerywało. Znaczy Tony mi nie przerywał. Dziewczyna co sekundę wzdychała.

- Nie ma mowy, jedziemy z tobą. - postawiła na swoim dziewczyna.
- Co tu się do kurwy właśnie stało? - złapał się za głowę młodszy Monet.
- Nie możecie jechać ze mną. Musicie opiekować się Rose i Mattem. Proszę. - poprosiłam.

Ale oni i tak zrobili to co chcieli.

Nie zdążyli odpowiedzieć bo do pokoju wszedł Dylan. Co on tak długo robił?
- Przepraszam skarbie, ale musiałem przełamać lęk i zabić pająka. - powiedział od razu. Nawet nie zwrócił uwagi że jest tu jego brat i Steph.
- Bracie. Podobno nie wiedziałaś gdzie on jest skarbie. - przedrzeźniał mnie Tony.
- Ja przynajmniej nie mam malinki na szyii. - odpysknelam mu. Myślałam że gadka szmatką skończona ale się myliłam.
- Ja przynajmniej nie mam malinki na całym ciele. - parsknął śmiechem.

Z początku byłam zdezorientowana, ale później spojrzałam na siebie. Spora część moje klatki piersiowej była odkryta przez co było widać fioletowe ślady.

Szlak.

Nie skomentowałam tego. Jako kurwa jedyna.
- No laska... Musieliście się dobrze bawić. - cmoknela Mariana. Ona też przeciwko mnie?

Starałam się ukryć przed sobą że świat zawsze był przeciwko mnie. Ale to tylko ja i on byliśmy przeciwko całemu światu.

Przewróciłam oczami na jej słowa.
- U was wręcz przeciwnie. Tony'emu ostatnio kondycja się pogorszyła. Musiało być nudno. - odgryzł się Dylan.

Uśmiechnęłam się do niego lekko, a mój uśmiech powiększył się dopiero w tedy gdy zobaczyłam zirytowany wyraz twarzy Tony'ego. Z jego ust wyciekały wyzwiska skierowane do Dylana. A Mariana jak to Mariana, zamieniła się magicznie w buraka. Przynajmniej wiem czym gede ja dręczyć.

Na dworzu było jasno, czyli pewnie Rose już wstała. Ten dzień spędzę z rodziną. To tylko miesiąc. Będzie dobrze.

- Chciałabym kota. - wyznałam szczerze. Miałam wymarzoną radę kota, ale obojętne mi jest czy będzie taki jaki ja chcę. Kocham wszystkie zwierzęta, a koty po prostu wielbię.
- I niby jakbyś go nazwała? - zapytała podchwytliwe Steph.

Mina chłopaków wyrażała jak można aż tyle gadać o kotach?

Oni to są emoski i nie rozumieją.

Przez pewien czas zastanawiałam się nad tym pytaniem. Zawsze chciałam aby imię a zwierzęcia miało sentyment. Żeby nie było wyjęte z dupy. Wspomnienie sentymentalne?

Wiem

- Jakby był chłopczyk to Morris, a jak dziewczynka to Mortissia. - przepraszam ale nie nazwę kota ulubiona marka auta. To by było dziwne.

Chociaż to też jest dziwne.

- A czemu? - zadał pytanie Tony, który przerwał swoją dotychczasową rozmowę z bratem.
- Te imiona kojarzą mi się że śmiercią. - powiedziałam bez żadnego skrępowania.

To dopiero jest dziwne.

I kto ty jest emoskiem?

Dylan popatrzył się na mnie i lekko się uśmiechnął. Nasza jedną rozmowa polegała na nazwaniu jakiegoś zwierzęcia które byśmy chcieli mieć w przyszłości. Nie chcę przyszłości. Nie wyobrażam sobie 39 letniej Lamiry Williams. Chyba nikt nie wierzę że kiedyś będę w stanie dorosnąć.

- To co dzisiaj robimy? - zapytał Dylan.
- Ja chcę spędzić ten dzień z Mattem i Rose. - wytłumaczyłam. Muszę korzystać puki mogę.
- Ja będę grał. - dodam Tony.
- A ja z nim. - zachichotała moja przyjaciółka. Widziałam że coś między nimi jest.

Ale co miał robić Dylan? Dlaczego o to pytał?