Yaş farkı vardır, cinsel içerik içermektedir.
Kartlar bir anda dağıtıldı. Harlı ateşin aceleci kıvrımlarında yazılan gecede kül oldu bedenlerimiz. Var olmakla yok olmanın aslında bir nefesten ibaret olduğunu yıllanmış bir şarap misali içtik. Her şe...
Yorumlarınızı ve düşüncelerinizi beklediğim bir bölümle karşınızdayız.
Yorumlarınızı bekliyorum ve lütfen yıldızı parlatmadan ayrılmayın.
Uyarı: Bu bölümde cinsel içerikli sahneler yer almaktadır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bazı cümleler değişmez, özellikle güven duymak istediğiniz kişinin size söyledikleri sizin için değişmez olur. Yalan olma ihtimali aklınıza bile gelmez çünkü güven öyle bir duygudur ki sizi tamamen kör edebilir. Sorgulamazsınız bile. Peki bu sevgiden gelen bir duygu muydu? İnsan sevdiğine güvenmek mi isterdi? Ortada bir sevgi olsaydı, evet diyebilirdim.
Sevgi ve güven arasındaki ilişki karmaşıktır. İnsan sevdiğine güvenmek ister, çünkü sevgi güvenin doğal bir yan ürünüdür. Ancak bazen güven, sevginin önüne geçer. Karahan'ın gözlerinde gördüğüm hayal kırıklığında, sevgi değil, güven duygusu vardı. Belki de o, sadece arzuları için mücadele ediyordu. O zor olanı istiyordu.
Her şey bu kadar imkansızken çıplak koynunda sıkıca sarılmış bir halde yatıyordum. Kaç dakikadır bu şekilde yatıyorduk bilmiyorum. Kahverengi saçlarımın üzerinde nazik bir şekilde gezinen parmakları canımı bu denli yakarken aynı zamanda nasıl huzur veriyordu. O'nun arzuları için mücadele ettiğini düşünmek, kalbimin derinliklerinde bir çırpınışa neden olurken boğuluyordum.
Derin bir iç çektiğimde kafamı kaldırarak düşünceli bir şekilde tavanı izleyen Karahan'a baktım. Karanlık odanın loş ışığında, Karahan'ın yüz hatları daha belirginleşmişti. Koyulaşan yeşil gözlerini ağlamaktan acıyan gözlerimle buluşturduğunda derinliklerinde kaybolmuş gibi hissettim.
"Daha iyi misin," diye sordu sakin şekilde. Saçlarımdaki parmaklarını bel oyuğuma doğru yavaşça ilerlettiğinde içim titredi.
"Her şeyi mahvetmiş gibi hissediyorum," dediğimde boşta kalan elini yanağıma getirdiğinde yavaşça okşadı.
"Hissetmelisin," dediğinde duraksadı. "Ama bunun için daha fazla kendini üzmemelisin. Seni kimsenin üzmesine izin verme Mahperi, bu ben olsam da böyle olmalı."
"Yalan söylememeliydim," diye mırıldandığımda, gözyaşlarım engellenemez bir şekilde gözlerimde birikmeye başlamıştı.
Baş parmağıyla akmaya hazır olan gözyaşımı sildiğinde, "Anlaşalım, benim yanımdayken ağlamak yok," dedi keskin bir ses tonuyla. Yavaşça yüzüme doğru yaklaştığında dudağıma kısa bir öpücük kondurdu. Hiçbir tepki vermeden yüzüne bakmaya devam ettim, onu anlamak benim için zordu. Bir sürü kalıpları vardı ve hepsi için kurallar yazmış gibiydi.
