~Rüya~. |TAMAMLANDI|

12. Kaza

Gözlerimi açtığımda altay'ın yorgun bedeni asfaltla birleşmiş gibiydi.. ambulans yerle bir olmuş çarpan araba ambulansı uçuruma itmişti etrafa baktığımda ambulans denize düşmüştü altay yukarıda ben ise uçurumun kenarında duruyordum çıkıntı ile kalkıp altay 'ın yanına gittim.

Elleri kan.. yüzü kan.. her yeri kan içinde mahsur kalmıştı..
Bu kaza en çok kimi öldürmüştü beni mi? Yoksa altay'ı mı?

"Yaşıyorsun değil mi.. ölmedin.."
Hiçbir şekilde sesi çıkmıyordu evrene gözlerini bana ise ruhunu kapatmıştı..
Ambulans 'da ki yetkililer derin bir uykuya dalmıştı.. ne hastaneye gidebildik nede nefes alabildik..

Altayı orda bırakıp gidebilecek miydim?
Onun beni yarı yolda bıraktığı gibi..
Ayağı kalktım ve uçsuz bucaksız yolda yürümeye başladım. Yanıma aldığım para ile bir taksi çağırmak için taksi durağına gittim, Binip beni evime bırakmasını söyledim adam ağlıyordu neden ağladığını sormak istiyordum.

"Abi noldu neden ağlıyorsun?"
"Kızımı kaybettim"
"Kızınız kim ki?"
"Alena iki gün önce evlendi ama kocası öldüğü için intihar etti kocası türktü onu ölü görünce eşimle Rusya 'ya geldi işte rusya 'da öldü benim kızım "
Bu kız Mert'in evlendiği kız değilse bende rüya değilim.
"Anladım başınız sağolsun "
Hiç konuyu açmadım evin önüne geldiğinde parayı verip tekrardan başınız sağolsun diyerek orayı terk ettim eve geldiğimde Altay 'ın evinden gülüşme sesi geliyordu kapısı açıktı içeriye girmekten sakınmadım korkmadım kapıyı araladığımda karşılaştığım manzara korkunçtu..
Defne ve Kenan öpüşüyorlardı
Gördüğüm manzara karşısında ne yapacağımı şaşırmıştım defne beni fark ettiğinde hızlı adımlarla inerken kenan beni kolumdan tutup gözlerime baktı.

"Senide seviyorum ama defne beni baştan çıkartıyor"
Ona nefretli gözlerle baktım defne arkadan kalçası ile değişik hareketler yaparak bana göz kırpıyordu.

Kenan defneye Bakarak bir saniye dedi ve beni kolumdan tuttuğu gibi evime götürdü kapıyı kapatıp konuşmaya başladı.

"Altay öldü biliyorum benim sayemde yaşamı çöp oldu yayın evine gitmesini defne istedi oradaki yetkilileri de ben aldım parayla bilirsin para herşeyi çözer defneyi bile çözdü. Altayla defneyi görmeye gittiğim de Altaya içirdiğim şeylerden dolayı tuvalete sevk ettim. Defne bana kalmıştı mini elbisesi ve güzel fiziği bana kalmıştı defne'nin olduğu yere girip onunla güzelce öpüştük oda Altayı sevmiyormuş fırsat ayağıma gelmişti. Defneyi çıkarıp Altay'ın evine koydum oda bana aşık olduğunu söyledi ve onunla ilişkiye girdik teyze olabilirsin rüya belki Altayı ben öldürdüm eğer işten atılırsam umrumda olmaz çünkü güzel bir fiziğe sahip olan kadın var. Eğer çok yoksulsan Altay'ın yokluğuna defne ile ayrılıp seninle olurum zaten fiziği olmasa defne ile sohbet bile etmem"

Gözlerim dolmuştu ve böyle birşeyi nasıl yaptığını düşünüyordum Kenan'dan beklemiyordum gerçekten yaptığı iğrençlikler rezaletti.

"Defol! Senin gibi birine aşık olmadığım için kendimle gurur duyuyorum altay senden daha iyiymiş biz körmüşüz"
"Beni dellendirme"
"Delir Kenan delir sen ne kadar delirebilirsin ki?"
"Neyse karım bekliyor yukarda görüşürüz belki"

Hızlı adımlarla yukarıya çıktı bense eve girdim bu eve ilk geldiğim gün bunların olacağını biliyor muydum? Bilseydim yinede altay uğruna kalırdım belki ama Altay da yok artık.
Defne ve kenan dünyada gördüğüm en pislik insanlardı nasıl vicdanları yoktu anlamıyordum..
Hayat benden çok şey almıştı ama bütün kötü şeyleri de başıma bela olarak vermişti bu evde daha fazla kalamazdım bu ihanet olurdu..
O kıza.. merte... Altay'a.. ihanet olurdu.. ama bu evden tek ben ayrılmayacağım kenan ve defne de gelecek hatta onlar benden daha uzun süreli bir yere gidecekler..
Saat 20;28 idi 4 kutu benzin alıp bütün evi ıslattım valizlerim arabadaydı herşeyimi almıştım evde benden kalan hiçbirsey yoktu kolyem boynumda ama Kenan ve defne hâlâ dünyavi zevklerdeydiler onların kapısı da benzinliydi terasa çıkıp onların duvarlarını ateşe hazırladım, bütün çakmaklar yerini almıştı kurduğum plan işliyordu düğmeye bastığımda herşey olacaktı. Daha fazla beklemeye gerek yoktu düğmeye basıp yangınları zevkle izledim yıldızlar gibiydi benim yaptığım yangınlar..
Tek kelime etmeden arabayla yol aldım elimdeki düğmeyi de denize attım ve İstanbul'da kalmak için sebebim kalmamıştı.. gidiyordum öz şehrime...  Antalya'a..