13.yolculuk

12 4 0
                                    

Havalimanına geldiğimde aklımda binbir tane düşünce vardı ama düşünmek istemiyordum çok düşünmek de bir çeşit intihardı.

Uçağa binip kendi öz evime gitmeyi umdum müzik dinleyip kendi zihnimde şiirler yazıyordum.. 1 saatlik bilemedim 2 saatlik bir yolculuk olacaktı.. İstanbul -Antalya uçağı ile öz şehrime gidiyordum orda annem ve babam vardı tek çocuk olduğum için ne kardeşim ne de abim - ablam vardı.

Uçak Antalya'ya varmış olacakki iniş yapıyordu. İnip valizimi aldım beni karşılayan babamla kavuştum sarıldım o kadar özlemişim ki..

Kokusu bir ev gibiydi annem gelmemişti. Babam bana bakıp;
"Çok özledik be seni kızım biricik kızım benim"
"Bende sizi babacığım"
"Hadi gel gidelim bir güzelce yat dinlen"
"Tamam arabayı sen kullanır mısın? Ben yorgunum da beden olarak değil ruhen"
"Dert etme kızım sürerim"

Babama arabayı verip arka koltuğa geçtim hep küçükken arkaya otururdum. Antalya 'da merkez de oturuyorduk Murat Paşa 'da oturuyorduk evimiz bizimdi satın almamıştık babam kendisi yapmıştı bu yüzden depreme falan dayanıklıydı buda bize güven veriyordu annemle bana.
Yol boyunca babamın göz yaşlarını izledim durdum bu kadar özlediğini bilseydim daha önce gelirdim.

"Ağlama babacığım artık geldim bak burdayım"
"O kadar mutluyum ki kızım bir de haberler var sana "
"Neymiş babacığım"
"Deden senin evliliğinin arkaba evliliği olmasını istiyor"

Gözlerim dolmuştu nasıl böyle bir şey isteyebilirlerdi ki ben onların evliliklerine karıştım mı? Onlar benim hayatımı değiştirmek istiyorlardı kendi kararlarını hayatımda deniyorlardı.
Buna izin vermek asla istemiyordum herkes sevdiği ile evlenmeliydi yada evlenmemeliydi..

"Babacığım ben bu arkaba evliliğine sıcak değilim umarım sende uygun görmemişsindir."
"Ben direk kızım hangi erkekle isterse onunla evlenir dedim ama deden buna uygun bakmayıp bizi ikna etmeye çalıştı ama kanmadık aram onunla bozulur ama seninle aramı bozmam güzel kızım "

Gülümsedim
Gerçekten kahraman gibi bir şeydi benim babam pelerinsiz kahraman...

Neyseki eve gelmiştik saat 9:44 idi uykum o kadar vardı ki gözlerim kapanıyordu annemi öpüp sohbete girmeden yatağıma girip düşüncelerimi serbest bırakıp gözlerimi kapadım...


~Rüya~.   |TAMAMLANDI|Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin