ENEMIES TO LOVERS - ASLAZ

MARRIAGE CONTRACT/ FINAL 🤍

~Hellooooo ben geldimm ✨✨ Başlığa final yazınca azıcık duygulandım, yalan yok.. Ama rahat olun, bu kurgunun özel bölümü kesinkes gelecek.. Yarınki bölümde ağlamaktan helak olacağız, orası belli oldu 🥲 Umarım yeni bölüm öncesi az da olsa yüzünüzü güldürebilirim.. Keyifle okumanız dileğiyle..
Not: Bölüm boyunca ufak tefek cilveleşmeler ve bölüm sonunda da bir kiss sahnesi var, okumak istemeyenleri baştan uyarayım 🫶~

***
Alaz, hiçbir şey söylemeden öylece denizi izleyen karısına baktı. O anda aklından geçenleri bilmek için neler vermezdi? Koltuğa biraz daha yayılıp kollarını iki yana açtı, cehenneme gelmişlerdi. Asi'nin cehennemine.. Genç kızın başını göğsüne yaslamasıyla bir an nefes almayı unuttu ve hayretle ona baktı. Bir saniye, iki saniye, üç saniye.. Geri çekilmiyordu.. Yüzüne asılı kalan gülümsemeyle sağ kolunu Asi'nin bedenine sardı ve derin bir nefes aldı. Hayatında ilk defa sonsuza kadar hatırlamak isteyeceği bir anısı vardı artık ve Asi'nin cehennemi o güne dek yaşadığı tüm cennetlerden daha huzur vericiydi. "Hatırlıyor musun.." dedi karısı yüzünü hafifçe ona çevirerek. "Bir defasında tam da burada elini uzatmıştın bana.. Seninle cehenneme gelmemi istemiştin?" Alaz elinde olmadan gülümsedi, nasıl unuturdu? "Sen de tutmamıştın.." dedi keyifle. "Ama yine de gelmiştin benimle." Başını tekrardan genç adamın göğsüne yaslayan Asi "Kapısı yarı aralı bir cennette yaşıyordum o zamanlar.." dedi. Denizden esen rüzgar; tuz ve yosun kokusuyla doldurdu ciğerlerini. Genç kızın saçları savrulup Alaz'ın yüzüne yapıştı ve genç adam derin bir nefes daha aldı. "Gözlerimi kapatmış, hayal kurardım tüm gün.. Sevildiğimi, sevgime karşılık bulduğumu hayal ederdim." Alaz, ne zaman kapattığını bilmediği gözlerini açtı ve kollarındaki kadına baktı. Neden geçmiş bir hikayeden söz eder gibi konuşuyordu karısı? "Kapının aralı olduğunu bilirdim ama.." diye devam etti Asi. "Ödüm kopardı içeriye gerçekler dolacak, beni hayallerimden koparıp alacak diye.." Biraz düşünür gibi yapıp duraksadı ve başını hafifçe kaldırıp Alaz'a baktı yine, göz göze geldiler. "Bana kızma.." dedi genç kız. "Bazen gerçekler o kadar korkunç gelir ki hayal dünyasına kaçarsın delirmemek için. Issız bir sokaktan geçerken şarkı söylemek gibi yani.." Kocasının her kelimesini dikkatle dinlediğini görünce elinde olmadan gülümsedi ve başını tekrardan eski yerine koydu. "Orada yüreğimde bir huzursuzlukla yaşadım durdum yıllarca.. Gözüm kulağım kirişte, her an cennetimi gerçeklerin işgal etmesini bekleyerek. Eh.. Cennet de olsa kapısı açıktı ne de olsa. Önce Yaman'ın yeni ailesi girdi o kapıdan sonra Rüya.." Dalgaların sesi Asi'nin sesine karışıyordu, Alaz sonsuza dek burada, böylece kalabileceğini düşündü. Başını koltuğun arkasına yaslarken "Kusura bakma ama Asi kız.." dedi. "Cennette ne işim var benim?" Genç kız kıkırdamasına engel olamadı. "Yok.. Sen daha girmedin hikayeme, bekle.." dedi yüzünde kocaman bir gülümsemeyle. "Yıllarca olmasından kaçtığım ne varsa bir bir karşıma dikilmişti. Ben de elim yüreğimde, saklanacak başka bir yer aradım kendime. Sahte cennetimin duvarlarını belki'lerden kapısını keşke'lerden inşa etmiştim.. Herkesi, her şeyi arkamda bırakmak kolay olmadı; ne yapacağımı bilemez vaziyette öylece yürüdüm durdum. Hakiki bir cehennemin ortasında seninle baş başa kalıncaya dek yürüdüm." "İşte hikaye şimdi güzelleşmeye başladı.." dedi genç adam yüzüklü parmağını havaya kaldırarak. "Sonuçta Alaz Soysalan'dan âlâ zebani bulunmaz, değil mi?" Başını hevesle sallayıp onayladı genç kız. "Hiç korkmadım ama.." dedi dakikalar sonra. "Sen zaten hiçbir şeyden korkmazsın ki?" Asi, onun yüzünü görmese de bu soruyu sorarken kaşlarını çattığına yemin edebilirdi. "Korkarım.." dedi neredeyse fısıltıyla. " Yitip gitmekten, unutulmaktan, yalnız kalmaktan, hiç olmaktan korkarım Alaz oğlan.." "Peki benimle karşılaşınca neden korkmadın o zaman?" dedi kocası. "Cehennemin ortasında, yalnızlıktan en az senin kadar delirmiş vaziyetteydim ben de.. Seni 'hiç' etmemden korkmadın mı?" Omzunu silkerek karşılık verdi Asi ve kollarını Alaz'ın beline doladı. "Neden korkayım.. Kapım yıllar sonra ilk kez sıkıca kapalıydı; içeri ne gerçekler ne de kötülükler girebilirdi.. Belki cehennemin ortasında, delinin tekiyle kalakalmıştım ama güvendeydim. Hem de yıllar sonra ilk kez..." Alaz, ne zamandır tuttuğunu bilmediği nefesini bıraktı ve sevgiyle kollarının arasındaki Asi'ye baktı. Karısı geçmişin defterini dürmüş bir kenara kaldırmıştı; umudunu yitirdiğinden değil ama.. Yenisini yazmak için, daha güzelini, mutlu sonla bitenini yazmak için. Dudaklarını farkettirmeden onun saçlarına götürdü ve sessiz bir öpücük kondurdu buklelerine. Genç kız "Aaaa kedi!" diyip yerinden fırlayana dek öylece kaldılar. Asi, ışık hızıyla kaçan kedinin peşine takılıp ordan oraya koştururken hâlâ koltukta oturan Alaz,  kahkahalarına engel olamıyordu. Nihayet kucağında yavru kediyle koltuğa oturan karısı, yüzüne bulaşan tozlara aldırmadan genç adama baktı.  "Bana bir sözün vardı Alaz oğlan.." dedi. "Hatırlıyor musun?" Genç adam gözlerini kısıp bir an düşünür gibi yaptı, halbuki verdiği söz aklından hiç çıkmamıştı. Başını sallayarak ayağa kalktı ve hâlâ koltukta oturan karısına baktı. Sol elini uzattı, bu defa tutacağını biliyordu. Nitekim gülümseyen gözleriyle bir süre bakan Asi, hiç tereddüt etmeden ona uzatılan eli tuttu. Kucağında kediyle kocasının yanında yürürken her şeyin kendi zamanını beklediğini düşündü. Biz ne kadar çabalarsak çabalayalım olaylar ve insanlar kendi zamanını beklerdi.. Alaz'a kaçamak bakışlar atıp gözlerini tekrardan birleşen ellerine dikti; çok yakışıyorlardı..