Kod Adı: ALTÜST

(7): Oyun

Nildin3💜

"Parlamayı ay seçmedi, güneş ona meftundu♥️"

¹³.⁰³.²⁰²⁴

Kaşlarımı havaya kaldırarak ona döndüm alaylı bi sesle cevapladım onu,

-"Sen kimsin ki attığım her adım seni ilgilendirsin?"

-"Tanışmadık galiba, ben Atlas Özdemir"

Verdiği bu saçma cevabın ardından güldüm,bu durumdan aşırı sıkılmıştım.

"İnan kim olduğun umrumda değil, senin gibi biri hafızamdan iyi ki silinmiş."

Biraz düşündü ardından bana bir soru yöneltti,

"Nasıl biriyim ki ben?"

Hemen saymaya koyuldum.

"suratsız,ukala ,bencil."

"Senden korkulur,şimdiden bu teşhisleri koyduysan.."

Dedikten sonra çekip gitti,tek başıma bahçede kalmıştım öylece sinirden bir ayağımı yere sertçe vurdum

"küstah"

Sessizliği arkamdan ateş bozmuştu,

"Açelya iyi misin?"

"İyiyim"

"Burdan hiç öyle görünmüyor"

"Üf tamam şu atlas sinirimi bozuyor işte"

"Sen ona takılma o hep böyledir,gıcıklık yapmayı sever"

"Belli oluyor"

Dediğim de ateş gülmüştü bende sinirden gülmeye başladım.Çok geçmeden,

"Ateş sana bir soru soracağım"

"Tabii sor"

"Atlas kim?"

Ateş biraz düşünüyormuş gibi yaptı sonra bana döndü tam ağzını konuşmak için araladığı vakit arkadan bir ses önce davranmıştı

"Hani kim olduğum umrunda değildi?"

Lanet olsun duymuştu,

kahretsin bu egoiste nasıl cevap verilirdi ki şimdi?

Her türlü dalgasını geçecekti diye saçma bir cevap buldum,

"Attığım her adımı ilgilendirenin kim olduğunu bilmek en doğal hakkım"

Sinsice gülümsedi,sonra devam etti.pislik bilerek beni merakta bırakmıştı yine fazla uzatmadan kısa bir cevap verdi,

"Ben bilmen gerekeni söyledim fazlasına gerek yok"

Arkasına dönüp gitti.

Oyun mu oynuyordu her ne boksa artık sinirime hakim olamıyordum,ne bu tavırlar oğlum.

O sinirle kalkıp odama çıktım bir türlü uyku tutmadı her zaman ki gibi.Saate baktım,

03.30'du çok susamıştım.

Mutfağa inmek için merdivenleri yavaşça iniyordum yer yer kısmi karanlıktı. Merdivenleri inmeye devam ettiğim sırada bazı sesler duymuştum galiba annem ve babamdı hala uyanıklardı. Duyduğum isim ile olduğum yerde duraksadım. İsmim geçmişti,

Benden bahsediyorlardı.

Seslerin netleşmesi adına biraz daha aşağıya indim,Duyduklarım beni şoka uğratmıştı

"Mehmet açelya hiçbir şey farketmez değil mi?

"Hayır deryacım merak etme"

"Endişeleniyorum"

"Korkma hiçbir şey olmayacak"

Benim için neden endişeleniyorlardı ki?

Açelya farketmez değil mi?

Neyi?

Ölecek miydim yoksa?

En son yanlarına indim. İkisi de şaşırmıştı sonrasında hiç bozmadan bana döndüler,annem,

"Kızım uyumadın mı hala?"

"Ben su içmek için gelmiştim aslında"

Hemen bana bir bardak su doldurup uzattı,

"Sağol"

Ben daha fazla dayanamayarak az önce ki olayı pat diye sordum bir yandan su içerek onlara döndüm,

"Ben neyi fark etmeyecek mişim?

Bu onları şaşırtmıştı.İkisi aynı anda irkilerek,

"Açelya sen bizi mi dinliyordun?"

"Evet"

Net bir şekilde cevapladım,İkisi bir süre sessiz kalmıştı.

"Kızım biz senden bahsediyorduk evet hafıza kaybından dolayı endişeleniyoruz doktor ciddi bir hasar bırakabilir dediği için öyle dedim."

Biraz düşündüm öne doğru adımlarımı yürüttüm. Bu cevap beni tatmin etmemişti bu evde benden bir şeyler saklanıyordu

"Siz benden bir şey mi saklıyorsunuz?"

İkisinin gözleri hemen bana dönmüştü, kessin bir şeyler olmalıydı.Hal ve tavırlarından anlaşılıyordu.gözlerimi kısıp onları izlemeye koyuldum keskin bakışlarım arasında babam cevap verdi

"Hayır kızım ne saklayacağız ki Allah aşkına düşünme böyle şeyler"

"Tamam hadi öyle olsun"

Diyerek oradan uzaklaştım,bir şeyler olduğu belliydi.Aptalı oynuyorlardı.Ama ben bunu yer miydim elbette ki hayır

o zaman bu sefer aptalı ben oynacaktım.

Oylamayı unutmayın :))