Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Eve dönmüştük. Ateş anahtarla kapıyı yavaşça açtı. Eve tam gitdiğimizde karanlık salonun yerini aydınlık almıştı ve birden sesler yükselmişti.
"İyi ki doğdun Açelya"
Onlarda unutmamıştı ve kutlamıştı. Bugünün bana 2. sürpriz oluşuydu ve çok mutlu olmuştum. Ben şaşkınlıkla bakarken ceylin yanıma geldi,
"Hadi dilek tut"
Gözlerimi kapattım ve dileğimi tuttuktan sonra mumlara doğru üfledim. Alkış sesleri kulaklarımı doldururken, her bir yerden hediyelerimi kapmıştım . Kalabalık ailenin avantajı buydu :)
Kutlama yaparken, alevin telefonu çaldı. Görüntülü bir aramaydı.
Alev heyecanla,
"Çağrııı"
Demişti.
"Nasılsınız gençler,biliyorum ben yokum diye sıkıcı olmuştur kutlama"
Gerçekten de çağrının yokluğu belliydi.
Sonra devam etti,
"Doğum günü kızı için aramıştım"
Alev ardından gülerek telefonu bana çevirdi.
"Doğum günün kutlu olsun Açel"
Açel ne be,
"Çok teşekkür ederim"
Annem babamda "iyi ki doğmuş kızımız"
Diyordu onlara da teşekkür ettikten sonra yine çağrı,
"Sana doğum günü hediyesi almadım, çünkü başına gelen en güzel hediye zaten benim"
Ukalalığını yine eskik etmemişti. Ama seviyordum bu halini. Sesli gülmüştüm,
"E sen nasıl oldun iyi misin?"
"İyi değilim"
Demişti. Yüzüm bir an düştü.
"Mükemmelim"
Demişti. Düşen yüzümün yerini kahkaha almıştı. Ne olacak bu çocuğun egosu?,
Ateş,
"Olum ödüm koptu nerden geliyor bu ego"
"Çağrı sen bir daha şaka yapma"
Demiştim.
"Şaka yapmamıştım gerçekti işte"
Dedi burun kıvırarak. Anne ve babamın gülüşleri arkadan duyuluyordu.
Çağrıyla konuşmayı sonlandırdıktan sonra, Nehirle de telefondan konuşmuştum. Oda doğum günümü kutlamıştı.
Ardından salonda yalnız oturan Nil'in yanına gittim
