Düşman mıyız yoksa?

15. Bölüm

Babam benim hiçbir zaman sevebileceğim bir insan değildi. Beni döverdi, annemi döverdi. Annem çok çekti ondan. Ölümü de onun elinden oldu. Onun ölümü de benim elimden oldu. Güçlüydüm. Şu zamana kadar güçlü kalmıştım, yeri geldi ağladım, yeri geldi dimdik durdum. Alışmıştım. Babamın bana attığı her tokata alışmıştım. Sadece tokatla değil kemerle de dövüyordu beni. Küçüklüğümde çok dayak yediğim için dayanıklıydım. Ama kafama yediğim son darbeden sonra..

Gözlerimi açtığımda garip bir odadaydım. Burası hastaneydi ve ben yoğun bakımdaydım. Kollarıma serumlar takılmış, ağzımda oksijen veren garip bir cihaz. Hiç beklemediğim zaman kapı açılmıştı. İçeriye garip bir adam girdi. Kimdi bu? Yanıma geldi ve konuşmaya başladı.

"Deniz'im. Uyandın."

Bana sarılacaktı fakat izin vermedim. Tanımadığım bir insanın bana sarılması çok saçmaydı.

"Kimsiniz?"

Uzaklaştı benden. Yüzündeki mutluluk gitmişti.

"Deniz ne demek kimsiniz? Ne diyorsun?"

"Sizi tanımıyorum."

Derin bir nefes aldı. Kimdi bu adam?

"Ateş ben. Ateş Saykulla. Tanımadın mı?"

"Sen, sen lisedeki o çocuk. Evime gelip ailesi babamı döven çocuk. Babam nerde?"

Liseyi bitireli bir sene olmuştu. Neden karşıma çıktı ki. Bir günlük gelmişti zaten.

"Deniz, sen babanı öldürdün ya hatırlamıyor musun?"

Ne? Babamı mı öldürmüştüm? Ne saçmalıyordu bu herif?

"Pardon bir yanlışınız var. Ben babamı öldürmem."

"Doktoru çağıracağım." Dedi ve çıktı odadan. Derin bir nefes aldım. Neden buradaydım? Doktor girdi içeri.

"Deniz hanım neyiniz var?"

Konuşacakken araya girdi garip adam.

"Hafıza kaybı yaşama ihtimali var mı?"

Doktor önce Ateş denilen adama sonrada bana baktı.

"Hayır yok."

Yanıma geldi ve beni güzelce muayene etti. Sonra da garip sorular sormaya başladı.

"Kaç yaşındasın Deniz?"

"Yirmi."

"Liseyi ne zaman bitirdin?"

"Bir yıl önce."

Ne saçma salak sorular bunlar. Sanki hastanede değilim de polis odasında sorgudayım.

"Son soru. Baban hayatta mı?"

"Evet."

Doktor Ateş denilen adama döndü.