Düşman mıyız yoksa?

3. Bölüm "Benim Senin Gibi Bir Babam Yok"

-"Babana.."
Gözlerim dolmuştu, arabanın kapısı kapandı ve gitti.
Korumalar beni odaya götürdü fakat kapıyı falan kilitlemediler. Neden böyle yapıyorlardı?
Babamla görüşmek istemiyordum buna hazır değildim. Camdan dışarı baktığımda araba gelmişti fakat arabadan sadece Ateş denilen adam indi. Hemen yatağa yatıp uyuyor taklidi yaptım. Ve 5 dakika sonra kapı açıldı..
Ateş yanıma gelmişti ben gerilmekten nefes bile alamıyordum.
-Vay be Deniz Demirci şuan karşımda çokta güzel uyuyor..
Sonra kendine vurdu Ateş.
-Ateş kendine gel olum.
Gülmemek için kendimi zor tuttum A kapıdan çıkar çıkmaz kahkaha patlattım kendimi tutamadım fakat aklımda çok soru vardı.
"Neden beni kaçırdılar?"
"Neden kapım kitli değil?"
"Bu Ateş Saykulla kim?"
Kafam allak bullak olmuştu o sırada içeri Ateş girdi ve kapıyı kapattı.
-Korkma sana birşey yapmam. Dedi
-Yapamazsın zaten. Dedim cesur bir sesle.
-Baban seninle görüşmek istiyor.
-Ben istemiyorum? Dedim sinirli bir şekilde.
-Peki telefonda görüşseniz? Diye sordu Ateş.
Bence sormanın vakti geldi diye düşündüm.
-Sen beni neden kaçırdın Ateş Saykulla? Beni odaya kitlemiyorsunuz, bana işkence etmiyorsunuz? Neden kaçırdınız o zaman?
-Babanla görüşücek misin? Dedi konuyu değiştirerek.
-Eğer beni neden kaçırdığını söylersen konuşurum.
-Eğer konuşursan seni neden kaçırdığımı söylerim.
Ateş öyle bir ters köşe yapmıştı ki ben bile şaşırmıştım.
-Tamam, konuşacağım ara!
Ateş cebinden telefonu çıkardı ve babamı aradı.
-Alo
Bu sesi duymak için hazır değildim, gözlerim dolmuştu hatta ağlıyordum Ateş bunu fark etmişti.
-Alo Ateş orda mısın?
-Burdayım Amca.. şimdi sana birini vericem.
Telefonu bana uzattı ve sonra aramayı sessize alıp
"Konuşabilecek misin?"
Diye sordu. Sadece birşey söyleyeceğim dedim. Ve aramanın sesini açtı.
-Alo. Dedim titreyen sesimle
-Deniz! Kızım! Diye bağırdı babam. Kendime hakim olamadım
-BEN SENİN KIZIN DEĞİLİM SEN BENİM ANNEMİN KATİLİSİN BENİM SENİN GİBİ BİR BABAM YOK!
Son sözlerim bu oldu ve Ateşe
-Yapamam. Dedim ve yorganı başıma kadar çekip ağlamaya başladım. Ateş telefonu kapattı ve sanki beni kaçırmamış gibi yanıma geldi.
-İyi misin Deniz?
-Sanane bundan sen beni kaçıran bir herifin tekisin!
Aşırı sinirliydim. Sinirden Ateşe vurmaya başladım, Ateş konuşmaya başladı.
-Benim seni kaçırmamın sebebi baban! Benim bütün meselem babanla.
Ağlıyordum, hıçkıra hıçkıra ağlıyordum.
Kendime hakim olamayıp Ateşe sarıldım. Ateş ne olduğunu anlamadı o da bana sarıldı. Uzun süre öyle kaldık tek hatırladığım şey Ateşin göğüsünde hıçkıra hıçkıra ağlamam ve beni kaçıran Ateş denilen adamın beni teselli ettiği. Kendime gelip Ateşten ayrıldım.
-Özür dilerim sana sarılmamam lazımdı, çok özür dilerim.
-Sorun değil. Dedi Ateş.
Çıktı dışarı.
Kafamda kendi kendime sorular soruyordum. Bu Ateş bana neden bu kadar yakın davranıyordu? Kafamdaki soruları geride bırakıp yattım. 2 saat sonra Ateş içeri girdi. Önce elini saçlarımda gezdirdi, sonra saçlarımı boynumdan çekti ve boynuma yaklaştı. Boynumda nefesini hissediyordum. Sonra kendini hemen geri çekti.
-Ateş yapma o kızı bırak sana babası lazım..
Galiba Ateş bana aşık oluyordu..

Selaaammm.
Bu bölümü uzun yapamadım kusura bakmayın. Burada bölmem lazımdı çünkü ileri bölümler çok daha güzel. Ateş Deniz'e aşık oldu mu sizce?
Yoksa Deniz öyle mi zannediyor?
Gerçekten Deniz'e aşık olan Ateş. Yada Ateş'e aşık olan Deniz. Ne garip değil mi?
Bu yazdıklarım spoiler değil. Size yeterince spoiler verdiğimi düşünüyorum.
Bir sonraki bölümde görüşürüz.
Opptuuummmm.