~အစိမ်းသက်သက် ~
အပိုင်း(၂၇)
ခြံထဲက နှင်းဆီပင်တွေကို ရေလောင်းပြီး တပွင့်ချင်းကို တယုတယနှင့် ရေဖျန်းဗူးဖြင့် ဖျန်းနေလိုက်သည်။ တစ်စုံတစ်ယောက်က နှင်းဆီတွေဆိုသိပ်ကြိုက်သည်။ နောက်ပြီး ဇွန်ပန်းတွေ.....ဇွန်ပန်းတွေကို သူမကြိုက်တာ သူမှတ်မိနေခဲ့သည်။
ငါကဘာလို့ သူကြိုက်တဲ့အပင်တွေကို တယုတယစိုက်ပျိုးခဲ့မိပါလိမ့်..... ဟိုနေ့ကမှ သားဦးလေးမွေးဖွားပြီးပြီဆိုသည့်သတင်းက သူ့ဆီရောက်လာခဲ့သည်။ ပျော်ရွင်စရာမိသားစုလေးကို ပိုင်ဆိုင်တော့မယ်ပေါ့.....ဒီလူကိုကျ ကျောခိုင်းထွက်ခွာသွားပြီး....
"မှိုင်းရေ.....မှိုင်း.... "
အပင်တွေရေလောင်းနေရင်းမှ ယမင်းသူဇာ၏ခေါ်သံကြောင့်
သူလှည့်ကြည့်လိုက်သည်။ သူမပုံစံက အထိတ်ထိတ်အပျာပျာ...
"မမ ဘာဖြစ်လို့လဲ..... "
"မှိုင်းရဲ့ အရင်မိန်းမလေ..."
"ပိုးနှယ်ပုံလား...."
"အွန်း.....ဟုတ်တယ်.....သူအရေးပေါ်ဆေးရုံတင်ထားရတယ်. "
"ဘာ....ဘယ်ဆေးရုံလဲ...... "
"ရွှေလရောင်..."
"ကျွန်တော်အခုဘဲသွားမယ်....."
ရေဖျန်းဗူးကိုပစ်ချခဲ့ပြီး သူကားဆီပြေးသွားတော့သည်။
"မှိုင်း......တို့ကို စောင့်ပါဦး....."
ဆေးရုံရှေ့ရောက်တော့ ယမင်းသူဇာကို မစောင့်ဘဲ သူအတင်းဆေးရုံထဲသို့ပြေးသွားလိုက်ပြီး ကောင်တာ၌ သူမကို ဆေးရုံတင်ထားသည့်အခန်းနံပါတ်အားမေးလိုက်သည်။ ထို့နောက် ခြေလှမ်းတွေက လေအဟုန်လို မြန်ဆန်လျက် 402ဆိုသည့် အခန်းရှေ့သို့ရောက်သွားသည်။ အခန်းရှေ့တွင် အဘွားအိုတစ်ယောက်နှင့် ဝီးချဲပေါ်ထိုင်နေသည့်မိန်းကလေးတစ်ဦးက ငိုကြွေးလို့နေလေသည်။ သေချာကြည့်မှ.....
"အဘွား..... "
တရှုံ့ရှုံ့နဲ့ငိုနေရင်းမှ.......အဘွားက သူ့ကိုမော့ကြည့်လာပြီး..
.အံသြတကြီးမျက်လုံးများဖြင့်....
YOU ARE READING
~အစိမ်းသက်သက်~
Romanceဂတိတစ်ခုကြောင့် လက်ထပ်ခဲ့ရပေမယ့် အိမ်ထောင်ရေးက လုံးဝကို အစိမ်းသက်သက်ဖြစ်နေတယ်။
