Όταν η άνοιξη μας άγγιξε... (When spring touched us...) [Μάιος]

61

Μάιος 2023, η μέρα του γάμου

Κάπως έτσι λοιπόν, δίνοντας η σελήνη του Σαββάτου τη θέση της στον ήλιο της Κυριακής, η μέρα του γάμου του Ηλία Σιδέρη και της Αλίκης Κουντουριώτου ξημέρωσε και αυτό που για όλους τους άλλους, μακρινούς συγγενείς και λοιπούς καλεσμένους, ήταν καταχωρημένο στα ημερολόγια τους ως μία ημερομηνία όπου θα απολάμβαναν μία υπέρλαμπρη κοινωνική εκδήλωση, για εκείνους τους λίγους που βίωσαν στο πετσί τους τον πόνο του παρασκηνίου από την πλευρά των αδικημένων σήμαινε ένα μονάχα πράγμα: σε χρονικό διάστημα μικρότερο των δώδεκα ωρών, η Κάτια θα αντίκριζε τον έρωτα της ζωής της να παραδίνεται ανεπιστρεπτί στην οριστική του καταδίκη...

Έδειχνε πανέμορφη η Αλίκη ντυμένη στα λευκά... Νύφη περιποιημένη, στολισμένη, παραδοσιακή... Νύφη χρυσή, αγγελική, θεοκάθαρη, μονάκριβη κόρη έτοιμη να ανέβει τα σκαλιά της εκκλησίας με την ευχή των γονιών της... Νύφη η οποία τίποτα απολύτως δεν είχε να ζηλέψει από τα μοντέλα που ποζάρουν στα δημοφιλέστερα περιοδικά γάμου... Το νυφικό της φόρεμα, αν και ραμμένο σε κλασική γραμμή, είχε μία αχνή παστέλ ροζ απόχρωση που του προσέδιδε μία πιο μοντέρνα νότα. Όσο για το χτένισμα της, η κομμώτρια που επιμελήθηκε τη φροντίδα των μαλλιών της έκανε τόσο φανταστική δουλειά που αναδεικνυόταν τέλεια μέσα από το μακρύ, αέρινο νυφικό της πέπλο. Όλα υπέροχα! Όλα δείχναν υπέροχα! Και πάλι, όμως, δείχναν...

Η κουμπάρα δεν κοίταζε τη γυναίκα που πήγαινε να παντρευτεί με την ίδια ματιά που την κοίταζαν τα επιφανειακά βλέμματα των ξένων. Στο βάθος των ματιών της, σε κάθε μηχανική της κίνηση, η κουμπάρα έβλεπε κάτι άλλο, κάτι βαθύτερο. Η κουμπάρα έβλεπε την αλήθεια... Η Αλίκη μπορεί να έδειχνε πανέμορφη στα λευκά, ναι. Η οδύνη και η μελαγχολία της, ωστόσο, για ένα άτομο που γνώριζε καλύτερα κι απ' τον ίδιο του τον εαυτό πως άστραφταν οι ίριδες της όταν χαιρόταν πραγματικά, δεν γινόταν με κανέναν τρόπο να κρυφτούν πίσω από το άψογο μέικ απ της Ελληνίδας νύφης πρότυπο...

Μασκαράτα! Ως μία καλοστημένη μασκαράτα - ακόμα χειρότερα, ως ένα κακόγουστο καρναβάλι - θα τον χαρακτήριζε δαύτον τον γάμο χωρίς καν να μπει στον κόπο να ακουστεί ευγενική η κουμπάρα άμα τη ρωτούσαν... Άμα είχε την άνεση να εκφραστεί ελεύθερα... Άμα κι εκείνη δεν είχε δεσμευτεί να λάβει μέρος στην τέλεση του μυστηρίου παριστάνοντας τον γελωτοποιό του παλατιού... Το αποκριάτικο πάρτι με θέμα "Ας κάνουμε το λάθος να μοιάζει σωστό με το στανιό" θα έφτανε σύντομα στο πικ του... Τελικά, υπήρχε κανείς αρκετά γενναίος να πετάξει τη στολή του και, δίχως να φοβηθεί τη γύμνια του, να πάει να κλείσει τη μουσική τελειώνοντας το μια ώρα αρχύτερα; Ή τα πάντα θα τελείωναν τη στιγμή που οι διοργανωτές του θα αποφάσιζαν να ξεκολλήσουν από την πόρτα το αυτοκόλλητο "The Party Is Here!"; Η ιστορία μόνο θα απαντούσε...