Όταν η άνοιξη μας άγγιξε... (When spring touched us...) [Μάιος]

67

Μάιος 2023, η μέρα του γάμου

Στο άκουσμα του πρώτου κορναρίσματος, οι καλεσμένοι άρχισαν να ψάχνουν με το βλέμμα τους το αμάξι που μετέφερε τη νύφη. Ο Γεράσιμος - στη θέση του οδηγού, ως συνήθως - πάταγε την κόρνα, ενώ η Μάγδα, καθισμένη στα πίσω καθίσματα μαζί με την Αλίκη, καμάρωνε για τον στολισμό του νυφικού αυτοκινήτου: οι καθρέφτες είχε ζητήσει να στολιστούν με λευκές, δαντελωτές κορδέλες και το καπό με ένα μπουκέτο από τριαντάφυλλα ιβουάρ.

"Αλίκη, θυμάσαι τι πρέπει να κάνεις, έτσι;" τη ρώτησε ο πατέρας της λίγα δευτερόλεπτα πριν παρκάρει.

"Ναι, φυσικά... Μόλις μου ανοίξεις την πόρτα, δε βγαίνω κατευθείαν, αλλά περιμένω μερικά δεύτερα ώστε να προετοιμαστεί ο κάμερα-μαν..." του απάντησε εκείνη με ένα ύφος τελείως αδιάφορο, λες κι έλεγε απ' έξω για χιλιοστή φορά τα sos ενός άκρως βαρετού μαθήματος... Όλα τόσο μηχανικά, τόσο προγραμματισμένα... Χωρίς κανέναν αυθορμητισμό, καμία ελευθερία... Είναι εξωφρενικό αν σκεφτεί κανείς ότι μέχρι και το πως θα πατούσε το πόδι της στην άσφαλτο κατά την έξοδο της από το αμάξι την είχαν βάλει να προβάρει (για να βγει καλό το βίντεο του γάμου, όχι τίποτα άλλο)...

"Κόρη μου, ήρθε η ώρα... Πάμε...!" φρόντισε να της υπενθυμίσει η μητέρα της επειδή την είδε αφηρημένη και μετά από ένα διστακτικό νεύμα, η Αλίκη, πανέτοιμη για την οσκαρική της ερμηνεία, εκτέθηκε στο κοινό της...

Εξαιτίας της ζαλάδας που της προκαλούσαν τα ακατάπαυστα χειροκροτήματα του κόσμου, υπήρχαν φορές που, στα πλαίσια μιας μάταιης αναζήτησης για ένα διάλειμμα, επιχειρούσε να επιβραδύνει τον βηματισμό της. Η Μάγδα, όμως, που τη σφιχτοκρατούσε αγκαζέ σαν να φοβόταν μην το βάλει στα πόδια και φύγει, μόλις αισθανόταν πως ο ρυθμός του βήματος της γινόταν πιο αργός απ' όσο έπρεπε, την πίεζε ελαφρά με τον αγκώνα και την επανέφερε. Όσο τώρα για τον Γεράσιμο, σε αντίθεση με τη σύζυγο του που βρισκόταν σε πλήρη εγρήγορση, κοίταζε απλά ευθεία μπροστά και δεν ασχολιόταν καθόλου με το τι συνέβαινε δίπλα του. Το μόνο πράγμα που τον ενδιέφερε ήταν να παραδώσει την κόρη του στον γαμπρό του...

Σε ένα τέτοιο κλίμα, λοιπόν, η απόσταση που χώριζε τους τρεις τους από τους Σιδέρηδες από 'κει που άγγιζε τα δώδεκα μέτρα, έγινε ξαφνικά μηδενική... Ένα στέρεο "στην παραδίδω" βγήκε από το στόμα του Γεράσιμου, μία υπέροχη ανθοδέσμη προσφέρθηκε από τον Ηλία στην Αλίκη και κάπως έτσι οι δύο οικογένειες κίνησαν για το εσωτερικό του ναού...