Όταν η άνοιξη μας άγγιξε... (When spring touched us...) [Μάιος]

68

Μάιος 2018

Έχοντας πάρει πρώτα την άδεια του Νιόνιου, το επόμενο πρωί, ο Μάνος συγκέντρωσε όλους τους "εκλεκτούς της Κέι" στο "Βελανίδι" ώστε να τον βοηθήσουν με την ετοιμασία του χώρου. Ήθελε να το κάνει να μοιάζει με θρησκευτικό ναό. Με έναν ιδιαίτερο τύπο θρησκευτικού ναού...

"Τάστα, τη γιγαντοαφίσα του Τζόνι Ρότεν κόλλα τη σε περίοπτη θέση, να φαίνεται όπως ο Χριστός στους θόλους των εκκλησιών ένα πράμα!"

"Έγινε, Μαν, το 'χω! Μετά θα πάω να τσεκάρω μικρόφωνα και όργανα!"

"Τέλεια! Όσο για 'σένα, Πλήκτρα, για να μην κάθεσαι, βοήθα τον Μπούμη να απομακρύνει τα τραπέζια! Εγώ στο μεταξύ θα αρχίσω να σκέφτομαι πως να στήσουμε τις καρέκλες!"

"Ειλικρινά, ποιος σου είπε ότι με πειράζει να κάθομαι; Αυτό το σκηνικό είναι τόσο εκτός πραγματικότητας που φτάνει στο σημείο να καταντάει χαζό! Χαζό και παιδικό!"

"Κλασικός Πλήκτρας! Πάντα κυνικός, μουντρούχος και δύστροπος...", η πρώτη σκέψη του Μάνου αμέσως μόλις άκουσε τα λόγια του αρμονίστα των "Special K". Προτίμησε, όμως, αντί να την εκφράσει δυνατά, να την κρατήσει μέσα του και να προσπαθήσει να του αλλάξει γνώμη...

"Το παιδικό καθόλου δεν μ' ενοχλεί σαν χαρακτηρισμός, άλλωστε καλό είναι να ξαναγινόμαστε παιδιά που και που, αλλά χαζό; Γιατί;"

"Χμ... Ίσως γιατί αφού τελειώσει αυτή η υποτιθέμενη τελετή, δεν θα έχει αλλάξει τίποτα απολύτως μεταξύ τους; Και τέλος πάντων, αν όντως μας έκαιγε πραγματικά να νομιμοποιηθούν οι γάμοι ομόφυλων ζευγαριών στην Ελλάδα, θα κάναμε σοβαρό ακτιβισμό, δεν θα διοργανώναμε σκετσάκια!"

"Ναι, Πλήκτρα μου, σύμφωνοι, μόνο που στην προκειμένη φάση όλο αυτό που γίνεται τώρα δεν γίνεται για τους απανταχού ΛΟΑΤΚΙ+ της Ελλάδας! Γίνεται για χάρη της Κέι που βρίσκεται στα πρόθυρα της κατάθλιψης και χρειάζεται επειγόντως κάτι να τη γεμίσει με δύναμη, αισιοδοξία και θετική ενέργεια!"

"Το τελευταίο που είπες είναι και ο μοναδικός λόγος που δέχτηκα να συμμετάσχω σε όλο αυτό! Προσωπικά, έχω βαρεθεί τα πάντα σε σχέση με τη μπάντα να βρίσκονται στον αέρα! Τελευταία, αντί να προβάρω τραγούδια στο αρμόνιο μου, σπαταλάω τον χρόνο μου στο να κανακεύω την υποτιθέμενη αρχηγό μας! Έλεος!"

Αναμφίβολα, ο πιο ενοχλημένος από το γενικότερο κλίμα αβεβαιότητας που υπήρχε εξαιτιας των πρόσφατων εξελίξεων ήταν ο Πλήκτρας. Του Πλήκτρα ποτέ δεν του άρεσε να αφήνει τα πράγματα στην τύχη και πολλές φορές, έβρισκε τον εαυτό του να διαφωνεί ριζικά με τις αποφάσεις που έπαιρναν κυρίως η Κάτια και δευτερευόντως ο Τάστας. Για εκείνον, το συναίσθημα και διάφοροι ρομαντισμοί του τύπου "η ομάδα πάνω απ' όλα" δεν χωρούσαν στην επίλυση των πρακτικών προβλημάτων του συγκροτήματος, ούτε στη διαχείριση των κρίσεων που προέκυπταν. Όπως με το προσωρινό κλείσιμο του μαγαζιού ή με την πρόταση της MPR, για παράδειγμα: αν αυτός κρατούσε τα ηνία των "Special K", τότε τίποτα από αυτά τα δύο δεν θα αποτελούσε πια εκκρεμότητα (ή, τουλάχιστον, έτσι πίστευε)...