Όταν η άνοιξη μας άγγιξε... (When spring touched us...) [Μάιος]

87

Μάιος 2023

Η σχέση της Κάτιας Αρώνη με τον θάνατο χαρακτηριζόταν από μία, αν μη τι άλλο, ειρωνική ιδιαιτερότητα. Δύο θάνατοι συγκλόνισαν τη ζωή της, επηρεάζοντας όμως ο καθένας τον ψυχισμό της με εντελώς διαφορετικό τρόπο.

Τον Μάρτιο του 2018, η στυγερή εκτέλεση της Ευτυχίας σηματοδότησε της έναρξη της αιώρησης της σε μία ατέρμονη σπείρα αυτοκαταστροφής, ενώ, μετά το πέρας μιας πενταετίας, τον Μάιο του 2023, η αναπάντεχη δολοφονία της Βαλέριας ήρθε να ασκήσει μια επιρροή τόσο καταλυτική, ώστε αυτή η σπείρα να πάψει να είναι πια ατέρμονη και η αιώρηση, αφού πρώτα μετατρεπόταν σε ομαλή προσγείωση, να επουλώσει τελικά τις πληγές των τσακισμένων της φτερών, εξασφαλίζοντας της ξανά τη δυνατότητα μιας ξεκούραστης, δίχως συνεχείς αναταραχές, πτήσης.

Η Βαλέρια Βαλεντίνου, η κοπέλα που αρχικά μπήκε στο "Βελανίδι" δοκιμαστικά, ως ένα υπό αμφισβήτηση παραβατικό στοιχείο, κατάφερε όχι μονάχα να βελτιώσει τον εαυτό της, αλλά και να καθορίσει τη ρότα των ζωών όλων όσων τη γνώριζαν, κερδίζοντας την εκτίμηση και τον σεβασμό τους. Αυτή, της οποίας η παρουσία για την Κάτια περιοριζόταν απλώς στο να συνιστά μια αντίζηλο της Αλίκης, μέσω του βίου της έφτασε στο σημείο να αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση και ηρωισμού για τους πάντες· μαζί με την Ευτυχία, η καταληκτικά επιδραστικότερη...

"Μαν, το κανόνισες; Πότε θα με πας να δω τον μικρό;"

"Αύριο! Δεν γινόταν να το τρενάρω άλλο, ο Φοίβος σε ζητάει!"

"Sweet! Tomorrow it is, then! Αν ξαναμιλήσετε, πες του ότι κι εμένα μου 'χει λείψει κι ότι ανυπομονώ να τον δω!"

"Έγινε! Επίσης, μην ξεχάσεις να φέρεις πανκ ροκ μουσικά άλμπουμ! Ο αδελφός μου ξετρελάθηκε με το Nevermind The Bullocks των Sex Pistols και θέλει ν' ακούσει κι άλλα!"

Οι επόμενες συναντήσεις της Κάτιας και του Φοίβου στάθηκαν καθοριστικές. Με αγαπημένες νότες και μελωδίες να παίζουν σαν μουσική υπόκρουση στις στιγμές τους, οι δυο τους όσο πήγαινε δενόντουσαν όλο και περισσότερο, διαμορφώνοντας μια σχέση που πρόσφερε στον μικρό Φοίβο όσα η Άννα μέχρι τότε δεν του είχε προσφέρει ποτέ: μητρική αγάπη και στοργή...

Πολλές φορές, ο Μάνος τολμούσε να το σκεφτεί· πως η κολλητή του αποδεικνυόταν για τον αδελφό του καλύτερη μάνα απ' ό,τι η βιολογική του μητέρα η ίδια. Δεν ήθελε, ωστόσο, να της το εκφράσει δυνατά για να μην την κάνει να νιώσει άβολα, να μην τη φέρει σε δύσκολη θέση.

Πού να ήξερε πως παράλληλα κι εκείνη έκανε παρόμοιες, ίσως και πιο παράτολμες σκέψεις...;

"Ξέρεις, Μάν, σκεφτόμουν..." του είπε ένα τυχαίο απόγευμα και με μία μικρή χρονοκαθυστέρηση, η φωνή της επικαλύφτηκε από τη δική του... "Ξέρεις, Κέι, σκεφτόμουν..."

"Οπ, για πες εσύ πρώτος και σου λέω εγώ μετά!"

"Όχι, όχι, λέγε εσύ πρώτη καλύτερα, δεν πειράζει..."

"Καλά, εντάξει... Αυτό που θέλω να σου πω αφορά στο θέμα του Φοίβου..."

Σηκώνοντας το φρύδι, ο Μάνος έπιασε το πηγούνι του και πρόφερε ένα προβληματισμένο "χμ"...

"Στο θέμα του Φοίβου...;", επανέλαβε απορημένος, "Μάλιστα... Άντε, τι περιμένεις; Ρίχτο!"

"Κοίτα... Τελείωσες τη σχολή στην ώρα σου, έπιασες δουλειά στο γραφείο του πατέρα μου... Τώρα, το μοναδικό πράγμα που απομένει είναι να βρεθεί το σωστό timing για να διεκδικήσεις την κηδεμονία του μικρού..."

"Ναι... Βέβαια, δεδομένου ότι είμαι νέος κι ανύπαντρος, προβλέπω ότι η εύρεση αυτού του πολυπόθητου timing θ' αργήσει αρκετά, αλλά δε βαριέσαι; Έχω υπομονή..."

"Κι αν, υποθετικά πάντα, έπαυες να είσαι ανύπαντρος; Θα αργούσε το ίδιο;"

"Εμ, το να πάψω να είμαι ανύπαντρος συνεπάγεται να παντρευτώ! Το να παντρευτώ συνεπάγεται να αγαπήσω! Το να αγαπήσω, πάλι, συνεπάγεται να βρω ένα άτομο που δεν θα φύγει τρέχοντας αν ακούσει την άποψη μου για τις σεξοερωτοκαταστάσεις, η οποία εξακολουθεί να συνοψίζεται σε τρεις λέξεις: περιττή σπατάλη ενέργειας. Αντιλαμβάνεσαι, λοιπόν, ότι πιο εύκολο είναι να πάρει συναινετικό διαζύγιο η Αλίκη από τον τύραννο τον ξάδελφο μου, παρά να μπλέξω εγώ με γάμους και ιστορίες..."

Η Κάτια χαμογέλασε. Πρώτη φορά που άκουσε να λέγεται μπηχτή για την Αλίκη και το βλέμμα της δεν σκοτείνιασε...

"Μπααα, μην το λες..."

"Τι; Μου βρήκες καμιά υποψήφια νύφη μήπως;"

"Μάλλον... Μπορεί να μην θεωρεί το σεξ και τον έρωτα περιττή σπατάλη ενέργειας, μα θα ήθελε να σε παντρευτεί... Γιατί σ' αγαπάει βαθιά... Και εσένα και τον Φοίβο... Και δεν θα μπορούσε ποτέ να φανταστεί τον εαυτό της να φτιάχνει μια οικογένεια πιο ευτυχισμένη απ' αυτήν που θα έφτιαχνε με 'σας..."

"Κει... the last time I checked, οι μόνες γυναικείες υπάρξεις στη ζωή μου ήσουν εσύ και η συγχωρεμένη η Βαλ, οπότε... ή παίζεις με τον πόνο μου ή πάσχω από κάποια μορφή πρόωρου Αλτσχάιμερ..."

Ο Μάνος ένιωθε μπερδεμένος. Του ήταν αδύνατο να προβλέψει την εξέλιξη της κουβέντας...

"Δεν παίζω με τον πόνο σου, ούτε πάσχεις από κάποια μορφή πρόωρου Αλτσχάιμερ, ηρέμησε..."

"Τότε; Σε ποιο κοράσιο αναφέρεσαι;"

"Αναφέρομαι..."

Ακολούθησε μία σύντομη παύση, στη διάρκεια της οποίας η Κάτια προσπάθησε να ανακτήσει το θάρρος της...

"Σε 'μένα!", του είπε αποφασιστικά, "Θέλω να παντρευτούμε και να πάμε να διεκδικήσουμε την κηδεμονία του Φοίβου από κοινού, ως επίσημο ζευγάρι!"