73

1 0 0
                                    

Μάιος 2023, η μέρα του γάμου

Μετά την κοπή της τούρτας και τον πρώτο χορό του ζευγαριού, όλοι περιμένανε οι γονείς των νεόνυμφων να τραβήξουν προς την πίστα, πράγμα το οποίο, σύμφωνα με τους άγραφους νόμους του παραδοσιακού ελληνικού γάμου, συνήθως σηματοδοτεί την έναρξη του γλεντιού. Η κυρία Κουντουριώτου, όμως, είχε διαφορετικά σχέδια στο μυαλό της...

Όταν η Αλίκη και ο Ηλίας πήγαν και κάθισαν στο τραπέζι των "στενών συγγενών", η Μάγδα, προς μεγάλη απορία όλων, σηκώθηκε από τη θέση της και κατευθύνθηκε προς το σημείο όπου είχε στηθεί η ορχήστρα. Τίποτα δεν τους είπε. Ούτε τι σκόπευε να κάνει, ούτε τον λόγο πίσω από τη βιασύνη της. Το μόνο που ξεστόμισε ήταν απλά ένα μυστηριώδες "επιστρέφω σε λίγο"...

"Να δεις που κάτι ετοιμάζει πάλι η μέγαιρα, είμαι σίγουρη!" σκεφτόταν η Κάτια καθώς την έβλεπε να συνομιλεί με τον υπεύθυνο της μπάντας, ταυτόχρονα ευχόμενη η οποιαδήποτε ενδεχόμενη ραδιουργία της να μην την περιλαμβάνει. "Ωχ, της δίνει μικρόφωνο! Γιατί της δίνει μικρόφωνο;"

"Αγαπητοί μου καλεσμένοι! Θα ήθελα για λίγο την προσοχή σας, παρακαλώ!"

"Τι σκατά...; Να βγάλει λόγο θέλει...;"

"Πρώτα απ' όλα, μια σύσταση για όσους δεν με γνωρίζουν προσωπικά, είμαι η Μάγδα Κουντουριώτου, η μητέρα της νύφης! Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω μέσα απ' την καρδιά μου που απόψε, τη μέρα που αξιώθηκα να δω την κόρη μου ντυμένη στα λευκά, μας τιμήσατε με την παρουσία σας!"

"Τελικά δε με βλέπω να τον γλιτώνω τον εμετό..."

"Μαγευτική η ατμόσφαιρα εδώ στο Primavera Palace, ε; Φαντάζομαι οι περισσότεροι από 'σας ανυπομονείτε να ανεβείτε στην πίστα και να τα σπάσετε!"

"Πωωω, Μαν, χάνεις! Να 'σουν από μια μεριά να την κράξουμε παρέα..."

"Το ξέρω, θα σας ζητήσω παρά ταύτα να κάνετε μια μικρή υπομονή, γιατί η κουμπαρούλα μου σας έχει ετοιμάσει μια έκπληξη! Κάτια! Για έλα κατά 'δω!"

Μόλις άκουσε τα παραπάνω, η Κάτια κοκκάλωσε και το γέλιο της κόπηκε μαχαίρι. Για μια στιγμή, προσπάθησε να παρηγορήσει τον εαυτό της πως είχε ακούσει λάθος, αλλά οι έκπληκτες εκφράσεις των προσώπων του Γεράσιμου, του Ηλία και των υπόλοιπων Σιδέρηδων φρόντισαν να της καταρρίψουν μονομιάς κάθε ελπίδα...

"Συγχωρέστε την! Είναι λίγο χαμηλών τόνων και θέλει τεμενάδες!"

Παραξενεμένη εξίσου, η Αλίκη κοίταξε την Κάτια με απορία κι εκείνη, με ύφος τελείως χαμένο και μπερδεμένο, ανασήκωσε τους ώμους και της απάντησε προφέροντας με τα χείλη της ένα βουβό "δεν ξέρω"...

Όταν η άνοιξη μας άγγιξε... (When spring touched us...) [Μάιος]Where stories live. Discover now