Umut

"Etrafta Çok Fazla İnsan Var Ama Sen Yalnızsın."

2. Bölüm

Arden:

"Lan kızım kış uykusuna mı yattıın?"

Kolumun dürtülmesiyle uyandım. Kafamı sıradan kaldırdığımda bana tavşan gibi bakan Doruk vardı.

"Lan göt kolumu deştin, uyuyorum görmüyon mu?"

"Kızım öğle arası oldu lan ne uykusu."

Ben sabahtan beri uyuyor muydum cidden?

"Gece uyuyamadım ondan."

Gözlerimi ovuşturup açılmaya çalıştım. Doruk sürekli söyleniyor, kantine inelim diyordu. En sonunda kalktım ve kantine indik.
Okulumuz bok gibiydi. Öğrencilerin hepsi Bağcılardan fırlamış gibiydi. Öğretmenlerin ne yaptığı belli değildi zaten. Okul başımıza yıkılsa umurlarında olmazdı. Devlet okullarının yüz karası bi okulduk yani.

9 Yıl Önce:

Küçük kız gizlice yetimhaneden kaçmış, dolaşıyordu. Nefret ediyordu oradan. Herkes kötüydü, kimse onlara iyi davranmıyordu. Kız oraya asla gitmek istemiyordu. Biraz dolaştıktan sonra oturmak için biryer aradı. Normalde kaldırıma otururdu ama beyaz tulumu kirlensin istemiyordu. Üstünü kirletirse yetimhanedeki abla ceza verirdi.
Küçük kız etrafa bakınırken kaldırım taşının üstüne oturmuş, ağlayan birini gördü. Ağlayan insanları sevmezdi. Ağlamak kötü birşeydi. Hemde bir çocuğun ağlamasından hiç hoşlanmazdı küçük kız.

Sakin adımlarla gencin yanına yaklaştı. 15-16 yaşlarında bir çocuktu. Yanındaki taşa oturdu üstündekinin kirlenmesini umursamadan. Hafifçe başını ellerinin arasına almış ağlayan çocuğa döndü.

"Neden ağlıyorsun?"

Diye sordu çocuğa. Genç çocuk cevap vermedi.

"Ağlamana gerek yok, lütfen dur."

Tatlı sesiyle konuştu tekrar. Çocuğun ağlaması arttı. Dayanamadı küçük kız. Minicik elleriyle çocuğun başını kaldırdı ve yanaklarından tuttu.

"Ağlamayı kes, hiçbir çocuk ağlamayı haketmez."

Çocuk hayran hayran bakıyordu küçük kıza, en fazla 8 yaşında olan bu kız ne de çok şey biliyordu.

"Noldu, neden ağlıyorsun?"

Genç çocuk gözlerini kapatıp açtı. İçini boşaltmaya ihtiyacı vardı.

"Ailemle kavga ettim."

Kız gülümsedi. En azından bir ailesi var diye düşündü, mutlu oldu.

"Bunun için ağlamana gerek yok, onlar seni çok seviyorlar, barışırsınız."

Tatlı tatlı gülümsedi kız. Çocuk onun pembe yanaklarına, dolgun dudaklarına baktı. Çok güzel ve şirindi. Ayrıca birine benzetmişti bu güzel kızı.

"Ağlama tamam mı bi daha?"

Kızın masum sorusuna karşı gülümsedi çocuk. Kafasını salladı. Küçük kızda ona gülümsedi.

"Sen ailenle kavga edince napıyosun?"

Burukça gülümsedi küçük kız, düşündü biraz. Çocuk onu dikkatle inceliyordu.

"Ailem yok benim, bilmem ki napardım?"

Gencin kalbi cız etti bi' anda, ne diyeceğini bilemedi. Sarıldı kıza sıkıca. Küçük kızda ona karşılık verdi. Ayrıldıktan sonra kız ona cebindeki şekeri verdi.

"Adın ne senin abi?"

"Ayaz, senin ismin ne?"

"Arden."